احمدرضا عرب در گفت‌وگو با ایسنا درخصوص مصادیق غفلت از کودکان و تاثیراتی که این غفلت می‌تواند بر کودکان داشته باشد، اظهار کرد: خانواده تاثیر بسزایی بر فرزندان دارد درواقع اثر سال‌های کودکی برای تمام عمر در افراد باقی می‌ماند و می‌توان گفت تمامی افراد روش زندگی والدین خود را تکرار می‌کنند.

این روانشناس خانواده افزود: والدین می‌توانند بهترین فرد در زندگی فرزندان خود باشند و یا اینکه برای آن‌ها به بدترین شخص زندگی تبدیل شده و به صورت آگاهانه، غیرآگاهانه، عمدی یا غیرعمدی ضرباتی به کودکان خود وارد کنند که هیچ دشمنی قادر به انجام چنین کاری نباشد.

وی ادامه داد: زمانی که بسیاری از مشکلات و اختلالات روانی افراد مورد بررسی قرار می‌گیرد مشخص می‌شود ریشه این مشکلات در کودکی آن‌ها است و متاسفانه والدین این افراد آسیب‌هایی به آن‌ها وارد کرده‌اند که درنتیجه منجر به ایجاد چنین اختلالاتی در سنین بزرگسالی آن‌ها شده است.

عرب با تاکید بر اینکه یکی از عواملی که می‌تواند آسیب‌های جدی از سمت والدین به کودکان وارد کند غفلت آن‌ها از فرزندان خود است، عنوان کرد: زمانی که والدین توانایی پاسخ دادن به نیازهای روانی عاطفی، هیجانی و جسمانی کودکان را نداشته باشند یا به صورت عمدی از پاسخ دادن به این نیازها سر باز بزنند یا به صورت ناآگاهانه به نیازهای اساسی کودکان توجه نکنند با موضوع غفلت از کودکان مواجه هستیم.

این روانشناس خانواده اضافه کرد: یکی از مصادیق غفلت والدین از کودکان اهمیت ندادن به شرایط جسمی کودکان است برای مثال بی‌توجهی والدین به بهداشت و سلامت کودکان، تغذیه مناسب، خواب به موقع، واکسیناسیون، درمعرض خطر قرار دادن کودک، عدم مراقبت از سلامتی و امنیت فرزند از جمله مصادیق غفلت والدین از شرایط جسمی کودک به شمار می‌آید، کودکانی وجود دارند که در اثر اینگونه سهل‌انگاری والدین خود در منزل و بیرون از آن دچار مصدومیت جسمی شدید شده‌اند یا به دلیل بی‌توجهی والدین در محیط‌های پرخطر رها شده و مشکلاتی برای آن‌ها ایجاد می‌شود.

وی با تاکید بر اهمیت غفلت روانی و عاطفی والدین از کودکان خود، تصریح کرد: متاسفانه این نوع غفلت به صورت آگاهانه یا غیرآگاهانه توسط والدین انجام می‌شود و درنتیجه آن زخم‌های روانی بسیار شدیدی درکودکان ایجاد می‌شود که اگر تاثیرات آن‌ها درمان نشود می‌توانند تا پایان عمر همراه فرد باشد و حتی به نسل بعدی منتقل شود، این نوع غفلت والدین از فرزندان می‌تواند از دوران جنینی کودک آغاز و در طول دوره رشد به ویژه دوران کودکی و نوجوانی ادامه داشته باشد.

عرب یادآور شد: شیردهی به نوزاد با بی‌توجهی، بی‌دقتی و بدون احساس مادرانه، محروم کردن کودک از نوازش والدین و آغوش مادرانه در طول رشد، بازی نکردن با کودک و در دسترس نبودن والدین، عدم ابراز محبت به کودک و سردی روابط خانوادگی، فقدان ارتباط کلامی و غیرکلامی موثر با کودک، جر و بحث‌های شدید بین والدین، اشتغال بیش از حد والدین به کار، عدم نظارت و مراقبت از کودک، عدم حمایت از کودک توسط والدین و... از جمله مصادیق غفلت از کودکان به شمار می‌آیند.

این روانشناس خانواده بیان کرد: غفلت والدین از کودکان خود که مصادیق آن ذکر شد درواقع نوعی کودک‌آزاری محسوب می‌شود چراکه این رفتارها می‌توانند سلامت جسمی، روانی و رشد کودک را به مخاطره بیندازد، متاسفانه این غفلت از کودکان یا کودک‌آزاری می‌تواند آسیب‌های جدی و عمیق جسمی و روانی مانند قطع عضو، جراحت، سوختگی، افسردگی، اضطراب، وسواس، عصبانیت و پرخاشگری، عدم اعتماد به دیگران، احساس پوچی و بی‌ارزشی، فقدان عزت نفس و... بر جسم و روان کودک داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: برای پیشگیری از غفلت والدین از کودکان لازم است آموزش‌های لازم در اختیار آن‌ها قرار بگیرد و این افراد باید پیش از فرزندآوری شیوه‌های فرزندپروری را بیاموزند، همچنین زوجین باید مشکلات عاطفی خود را پیش از تولد فرزندان رفع کنند همچنین لازم است زوجین مشاوره‌های پیش از ازدواج را طی کرده باشند تا بتوانند برای یکدیگر همسری مناسب و درنتیجه برای فرزندان خود نیز والدینی مسئولیت‌پذیر باشند.

انتهای پیام