به گزارش ایسنا، هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده طی مصاحبه‌ای با سی‌بی‌اس نیوز بیان کرد: اکنون که چین وارد مذاکره شده، فکر می‌کنم تا پایان سال این گفت‌وگوها به نتیجه برسد. ما درخصوص روند مذاکرات و مذاکراتی واقعی صحبت خواهیم کرد.
این وزیر امور خارجه سابق، که مدت ها مشاور روسای جمهور و معمار مواضع سیاست خارجی ایالات متحده بود، در این ماه ۱۰۰ ساله می‌شود.
چین که خود را به‌عنوان میانجیگر وارد جنگ روسیه-اوکراین کرده، یک طرح صلح ۱۲ بندی را پیشنهاد داده است. اگرچه این طرح پکن علنا توسط آمریکا و اتحادیه اروپا رد شد اما ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه برخی از بندهای آن را "سازگار با موضع روسیه" خواند و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین صرفا تعداد کمی از بندهای این طرح صلح را پذیرفته اما معتقد است که کی‌یف تحت هیچ شرایطی با روسیه مصالحه نخواهد کرد.
روسیه این درگیری را "جنگی نیابتی" میان کشورش و ناتو تلقی می‌کند و سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه نیز روز جمعه ضمن بیان اینکه زلنسکی "دست‌نشانده و عروسک خیمه‌شب بازی غرب است" تاکید کرد با اوکراین مذاکره نخواهد کرد، بلکه این مذاکره "مستقیما با اربابان زلنسکی انجام خواهد شد."
همچنین کیسنیجر سال گذشته میلادی با اظهاراتش خشم کی‌یف را برانگیخت. وی پیشنهاد کرد که اوکراین باید بازگشت به شرایط قبل را بپذیرد یا از ادعای سرزمین‌های خود چشم‌پوشی کند و به خاطر صلح به مناطق دونتسک و لوهانسک خودمختاری بدهد. این وزیر خارجه سابق ۹۹ ساله آمریکا در آن زمان صراحتا اعلام کرد که این مناطق مذکور پس از آتش‌بس و خروج روسیه در راس مذاکرات قرار می‌گیرد.
تد کوپل، خبرنگار سی‌بی‌اس نیوز از هنری کیسینجر پرسید: اگر یکی از دستیاران شما اینجا بود، تلفن را برمی‌داشت، با پکن تماس می‌گرفت و می‌گفت دکتر کیسینجر مایل است با شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین صحبت کند، آیا رئیس‌جمهور چین پاسخ تلفن شما را می‌داد؟ رئیس‌جمهور روسیه چطور؟ کیسینجر گفت: شانس خوبیه اگر رئیس‌جمهور چین پاسخ تلفن مرا بدهد. رئیس‌جمهور روسیه هم احتمالا جواب دهد.
وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه "اگر رئیس‌جمهوری سراغ شما بیاید و بگوید که هنری آیا حاضری به مسکو بروی و با پوتین حرف بزنی؟" اظهار کرد: مایلم که این کار را انجام دهم البته به عنوان یک مشاور نه به عنوان یک شخص فعال.
هنری کیسینجر در قسمت دیگری از این مصاحبه عنوان داشت: یکی از نتایج مثبت سیاست که در حقیقت توسط هر دو حزب و دولت‌های آمریکایی دنبال شد، عدم استفاده از تسلیحات هسته‌ای به‌مدت ۷۵ سال است و همچنین اینکه این نوع از تسلیحات توسط هیچ دشمنی هم استفاده نشد. بنابراین فکر می‌کنم این یک دستاورد است.
در سال ۱۹۷۱، کیسینجر طی یک ماموریت مخفی زمینه سفر تاریخی ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا به چین را در سال بعدش فراهم کرد. طی ۵۰ سال گذشته چین به یک قدرت جهانی تبدیل شده است. هنری کیسینجر در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه "آیا با این شرایط جهان جای بهتر یا خطرناک‌تری شده است؟" تاکید کرد: خیر، ورود مجدد چین به سیستم بین‌الملل رخ می‌داد. شما نمی‌توانید این کشور را از این سیستم خارج کنید.
خبرنگار آمریکایی به مسئله چین-تایوان اشاره کرد و این وزیر خارجه اسبق آمریکا در این راستا عنوان داشت: ما این مشکل را داریم که می‌تواند به جنگی کلی میان دو کشور پیشرفته ختم شود. این مسئله نیازمند توجه فوری است.
کوپل در ادامه پرسید: «اگر زمانی احساس کنید که سیاست خارجی به خاطر دلایل سیاست داخلی تحریف می‌شود، چه می‌کنید؟» کیسینجر در پاسخ به این سوال گفت: استعفا خواهم داد و این را علنا می‌گویم. سیاست خارجی باید منعکس‌کننده ارزش‌های مستمر مردم آمریکا باشد . نمی‌تواند تبدیل به موضوع سیاست حزبی شود.
در زمانه‌ای که اکثر مردم علاقه‌ای به آخرین تکنولوژی ندارند و یا قادر به استفاده از آن نیستند، کیسینجر که مشکل شنوایی دارد، یک چشمش نمی‌بیند و چندین عمل قلب انجام داده و به گفته خود ۱۵ ساعت در روز کار می‌کند، به شدت درگیر سوژه هوش مصنوعی شده و با دو نویسنده دیگر در سال ۲۰۲۱ در کتابی تحت عنوان "عصر هوش مصنوعی و آینده بشری ما" همکاری داشته است.
این وزیر خارجه سابق آمریکایی در این راستا بیان کرد: هوش مصنوعی یک هدف بسیار مطلوب است اما سرعت عملکردش آن را در شرایط بحرانی مشکل‌ساز می‌کند. برای مثال در زمان جنگ، رئیس‌جمهوری و مشاورانش پیشنهاد هوش مصنوعی را دریافت می‌کنند. درصورت اعتماد به جوابش، امکان بررسی مجدد وجود ندارد زیرا نمی‌توانیم تمامی دانش‌هایی که این ماشین کسب کرده را مرور کنیم. در واقع ما اطلاعات به آن می‌دهیم اما این مسئله همچنان بحث‌برانگیز است.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه "آیا می‌دانید یک نوع رقابت تسلیحاتی هوش مصنوعی وجود خواهد داشت"، افزود: من اکنون سعی می‌کنم کاری را کنم که درخصوص تسلیحات هسته‌ای انجام دادم. می‌خواهم توجهات را به اهمیت تاثیر این پیشرفت جلب کنم. البته که رقابت وجود خواهد داشت؛ اما متفاوت خواهد بود زیرا در رقابت‌های تسلیحاتی قبلی می‌توانستید نظریه‌های قابل توجیهی درباره اینکه چگونه ممکن است پیروز شوید، کسب کنید. این کاملا یک مشکل جدید فکری است.
انتهای پیام