به گزارش ایسنا، منوچهرزاده که در دوره قبلی این رویداد در سال ۹۸ نیز به عنوان یکی از چهار کیوریتور حضور داشت، درباره برگزاری «۱۰ روز با عکاسان» پس از دوران کرونا گفت: این دوره امتداد و تکمیل‌کننده همان شکل و روش چهار سال پیش در دوره هشتم است. در واقع از دوره هشتم ایجاد تغییرات تا حدودی آغاز شده بود و من هم یکی از اعضای سیاست‌گذاری آن بودم. شاید مهمترین نکته این تغیرات پل زدن بیشتر بین فضای آکادمیک با بدنه عکاسی باشد؛ البته این مسأله به معنای فعال نبودن این بخش در دوره‌های گذشته نیست، اما در دو دوره اخیر این موضوع پررنگ‌تر از گذشته به چشم می‌آید.
او با بیان اینکه رشته عکاسی به عنوان یک شاخه هنری پویا و فعال، هر چند سال یک‌بار در حال ایجاد و ساخت نسل‌های جدید است، گفت: امروزه با وجود تأسیس روزافزون بسترهای آکادمیک و رشد باورنکردنی و توسعه این رشته در دو دهه گذشته، مهمترین کار انجمن شاید ایجاد یک بستر مناسب برای معرفی نسل‌های جدید باشد. یک موقعیت و شرایط ویژه برای دوباره دور هم جمع شدن، هم‌فکری و تعامل برای انتقال اطلاعات نسل‌های مختلف. تلاش ما در دو دوره اخیر «۱۰ روز با عکاسان» بیشتر از هر چیز معرفی نسل‌های جدید تازه‌نفس بوده و در این مسیر از همکاری و کمک‌های اساتید و بزرگان عکاسی که به نوعی به بدنه عکاسی آکادمیک ایران متصل هستند، بیشتر بهره گرفتیم.
منوچهرزاده ادامه داد: نکته بسیار مهم دیگری که در این دوره وجود دارد ایجاد یک کارگروه جوان، متشکل از تعدادی از جوانان و دانشجوهای فعال عکاسی بود که عمده سیاست‌گذاری‌ها و ایده‌پردازی برنامه‌ها را برعهده داشتند. این کارگروه با مدیریت زانیار بلوری یک هسته مرکزی برای برگزاری این دوره بود که به نوعی در بقیه برنامه‌های انجمن در طول سال، مانند «دوشنبه‌های عکاسی» نیز نقشی فعال ایفا کرده است.
او درباره اینکه این رویداد چگونه می‌تواند نیازهای نسل جوان عکاسان را رفع کند و با آن‌ها همسو شود، گفت: هنر و عکاسی ایران در طول چند سال گذشته با توجه به رشد و تنوع گالری‌های خصوصی و بی‌توجهی متولیان هنر و برگزار نشدن بینال‌ها و همایش‌های هنری جدی، دچار یک نقصان اساسی شد. این نقصان، از بین رفتن شبکه ارتباطی و شناخت نسلی بود که باعث شد محدوده فعالیت جوان‌ها بسته‌تر شود و ارتباط‌ها میان عکاسان نسل جدید به آن شکلی که سه یا چهار دهه پیش در فضای سالانه‌ها و دوسالانه‌ها با هم برخورد داشتند، دیگر وجود ندارد و این عدم شناخت، کار را برای انگیزه‌بخشی و نسل‌سازی دشوار کرده است. به نظر من همایش‌هایی مثل «۱۰روز با عکاسان» در فقدان برگزاری سالانه‌ها و دوسالانه‌ها مهمترین اتفاق برای این نسل خواهد بود.
منوچهرزاده با اشاره به تعطیلی این رویداد در سه سال گذشته، درباره تغییرات و نوآوری‌های دوره نهم گفت: متأسفانه پس از دوره هشتم در سال ۱۳۹۸، شیوع بیماری کرونا فاصله‌ای تا دوره نهم ایجاد کرد. از نخستین روزهای سال ۱۴۰۱ زیر نظر هیئت‌مدیره جدید انجمن، دبیرخانه نهمین دوره ده روز با عکاسان شروع به کار کرد و در یک بازه شش ماهه سیاست‌گذاری‌ها و تلاش برای جذب حامیان مالی و معنوی و اجرای برنامه‌ها آغاز شد. قرار بود این رویداد در تاریخ ۲۹ مهر تا ۹ آبان ماه ۱۴۰۱ برگزار شود و به رغم آمادگی کامل و چاپ آثار منتخبین و کتاب مجموعه، با توجه به شرایط کشور برنامه به آینده موکول شد. بنابراین چیزی نزدیک چهار سال از برگزاری آخرین دوره «۱۰روز با عکاسان» می‌گذرد، اما تغییرات ساختاری در برگزاری این رویداد در همان دوره قبل با مصوبه هیئت مدیره قبلی رخ داد. مهمترین این تغییرات کیوریتوریال کردن «۱۰روز با عکاسان» بود و کیوریتورها باید هنرمندان جوان در محدوده سنی پایین‌تر از چهل سال را برای داوری معرفی می‌کردند. نکته بعدی نیز مجموعه‌محور بودن آثار نامزد شده بود. اما یکی از مهمترین اتفاقات در دوره قبل، تغییر رویکرد آن و ایجاد یک رویکرد هنری و فاین‌آرت در انتخاب نامزدها بود که به باور من موفقیت‌آمیز بود.
دبیر «۱۰ روز با عکاسان» افزود: در این دوره هم با تأیید هیئت‌مدیره جدید انجمن و پیشنهاد شورای سیاست‌گذاری، امکان ایجاد تغییرات محدود در امتداد مسیر دوره گذشته وجود داشت. تعداد کیوریتورها و داورها از چهار نفر به ۱۰ نفر ارتقا داده شد که این به معنی گسترده‌تر شدن دامنه اشخاص نامزد شده بود. آثار این دوره برای اولین‌بار به صورت افست و با همکاری نشر نظر در قالب کتاب چاپ شده است. در این دوره تلاش شد با توجه به تنوع چاپ و امکانات، آثار با بهترین شکل و در بالاترین سطح در معرض دید مخاطبان قرار بگیرد که قطعاً به نسبت دوره‌های گذشته و در این شرایط اقتصادی، یک امتیاز مثبت در مقیاس وسیع نمایشی خواهد بود. این افتخار را داریم که همایش با همکاری و حمایت‌های بخش خصوصی به صورت کاملاً مستقل برگزار می‌شود.
منوچهرزاده افزود: به نظر من این تغییر رویکرد در برگزاری دوره هشتم و نهم تأثیر بسیار مثبتی بر بدنه عکاسی آکادمیک خواهد داشت. البته منظور از فضای آکادمیک لزوماً فضای دانشگاهی نیست، چون بسیاری از منتخبین این دو دوره لزوماً دانشجو یا فارغ‌التحصیل عکاسی نیستند ولی عکاسی را با نگاهی متفاوت از آنچه در گذشته بود تفسیر و تعریف می‌کنند و عکاسی را در مقام هنر و به صورت مفهومی خارج از شاخه‌های دیگر عکاسی انجام می‌دهند. گروهی که در فقدان برگزاری سالانه‌ها و دو سالانه‌ها و همایش‌های تخصصی امکان بروز و نمایش آثار خود را در سطح وسیع ندارند و این ۱۰ روز قطعاً امکان معرفی این نسل را خواهد داشت.
او با اشاره به تأخیر در برگزاری این رویداد به دلیل شرایط اجتماعی، گفت: همایش «۱۰ روز با عکاسان ایران از دو بخش نمایشگاهی و نشست‌های تخصصی تشکیل شده است. بخش نمایشگاهی که به نمایش آثار چهل عکاس منتخب اختصاص دارد سال گذشته آماده شده و کتاب آن هم چاپ شده بود. اما بخش نشست‌ها که عمدتاً در حوزه کارگروه جوانان است در سال جدید با برگزاری سه نشست در قالب برنامه «دوشنبه‌های عکاسی» در تهران و اصفهان آغاز شد که نگاهی به موقعیت امروز عکاسی در بستر اجتماعی و آسیب‌شناسی آن داشت. این یک ورودی برای همایش «ده روز با عکاسان» بود و قاعدتاً طراحی نشست‌های این همایش با برنامه‌ها و نشست‌های در نظر گرفته شده در هشت ماه پیش متفاوت خواهد بود.
منوچهرزاده ادامه داد: تمامی تلاش‌ها و فعالیت‌های انجمن عکاسان ایران و رویداد ده روز با عکاسان، در راستای کمک و همراهی با نسل جدید عکاس‌ها بوده و قطعاً ما در این دوران و این موقعیت، محتاج بازتعریف قواعد بازی و رسالت عکاسانه‌ای خواهیم بود که بستر هنر و تعهد و مسئولیت هنرمندانه از ما انتظار دارد. ما محتاج گفت وگو هستیم و چه بستری مهم‌تر از ۱۰ روز با عکاسان برای امکان این گفتگو و هم‌اندیشی در دل اتفاقات اجتماعی؟ این بهترین زمان در بهترین موقعیت برای رسیدن به یک سنجش اجتماعی در دل هنر است.
انتهای پیام