به گزارش ایسنا و به نقل از نانو مگزین، برای تولید داروهای سرطان، پژوهشگران اغلب باید کارهای سختی را انجام دهند. بیشتر داروهایی که برای از بین بردن تومورها به اندازه کافی قوی هستند، عوارض جانبی ناخوشایندی را نیز ایجاد می‌کنند و ممکن است در نهایت آسیب بیشتری نسبت به فایده داشته باشند. پژوهشگران و پزشکان «مؤسسه فناوری استیونز»(Stevens Institute of Technology) و سازمان «سلامت هکنز مریدین»(Hackensack Meridian Health)، یک سیستم دارورسانی جدید ابداع کرده‌اند که از نانوذرات طلا برای رساندن دارو به تومورها با دقت قابل ‌توجه استفاده می‌کند و در عین حال، امکان بروز عوارض جانبی سیستمیک را به ‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد.

این گروه پژوهشی در یک مقاله‌، شرحی را مبنی بر مهر و موم کردن داروها در یک نانو چارچوب طلای متخلخل و اعمال یک پوشش اسید هیالورونیک روی سطح خارجی نانوذره برای مهر و موم کردن بیشتر دارو در آن ارائه دادند. نتیجه این کار، تولید یک ذره بسیار پایدار است که تنها زمانی بار خود را از دست می‌دهد که به گیرنده‌های اسید هیالورونیک روی سطح تومور لنفوم متصل شود.

«هونگجون وانگ»(Hongjun Wang)، استاد مهندسی پزشکی و مدیر «مرکز نوآوری مراقبت بهداشتی سمسر»(CHI) در مؤسسه فناوری استیونز که همراه با «یوهانس زرکزوسکی»(Johannes Zarkzweski) پزشک سازمان سلامت هکنز مریدین، سرپرستی این پژوهش را بر عهده داشت، گفت: طلا بسیار پایدار است و به همین دلیل، ماده مناسبی برای دارورسانی به شمار می‌رود. ما با استفاده از این روش می‌توانیم دارورسانی را بسیار دقیق‌تر انجام دهیم و نتایج بالینی بسیار بهتری را دریافت کنیم.

از آنجا که داروها به صورت انتخابی و با کمترین نشت به جریان خون رسانده می‌شوند، می‌توان از مقادیر بسیار کمتری از داروها برای درمان تومور استفاده کرد و خطر عوارض جانبی سمی را کاهش داد. پژوهشگران در آزمایش‌های حیوانی، هیچ نشانه‌ای را مبنی بر سمی بودن و هیچ سطح قابل تشخیصی از دارو را در جریان خون پیدا نکردند. این در حالی بود که مواد شیمیایی مورد استفاده آنها معمولا در ۵۰ درصد افراد، مسمومیت قابل تشخیص ایجاد می‌کنند.

نانوذرات طلا نسبت به مولکول‌های دارویی شناور، برای مدت بسیار طولانی‌تری به گردش در جریان خون ادامه می‌دهند. بدین ترتیب، بیمارانی که در حال حاضر درمان‌های روزانه را دریافت می‌کنند، ممکن است بتوانند به درمان‌های هفتگی یا دو هفته‌ای روی بیاورند. در آزمایش‌های حیوانی، تومورهای لنفوم به طور قابل توجهی به دارورسانی هدفمند، بیشتر از درمان‌های غیر هدفمند پاسخ دادند که نشان می‌دهد می‌توان پروتکل‌های درمانی جدیدی را برای بهبود نتایج در انسان‌های مبتلا به سرطان ایجاد کرد.

استفاده از طلا به‌عنوان یک سیستم انتقال، راه را برای سایر کاربردهای بالینی مانند استفاده از نانوذرات طلای جستجوگر تومور به‌عنوان ماده کنتراست برای تصویربرداری دقیق‌تر، هموار می‌کند. همچنین، این ذرات می‌توانند با تابش انرژی نوری بی‌ضرر به بدن بیمار گرم شوند و پختن تومورها از درون را به طور موثر آغاز کنند. علاوه بر این، می‌توان ذرات را طوری تنظیم کرد تا محموله دارویی خود را تنها زمانی تحویل دهند که توسط نور ورودی تحریک شوند. این کار، امکان کنترل بیشتر نحوه و زمان دارورسانی را فراهم می‌کند.

وانگ گفت: با استفاده از فرآیندهای شیمیایی ارزان و مقیاس‌پذیر، نانوذرات را می‌توان بسیار سریع و کارآمد با دارو بارگیری کرد. این کار می‌تواند به جبران هزینه‌های استفاده از طلا برای دارورسانی کمک کند. البته، هزینه همیشه یک نگرانی به شمار می‌رود اما این یک روش ساده است و ما معتقدیم که مزایای خود را نشان می‌دهند.

اگرچه پژوهش کنونی بر تأیید استفاده از سیستم‌های دارورسانی مبتنی بر نانوذرات طلا در حیوانات متمرکز بود اما وانگ امیدوار است که این روش برای آزمایش شدن روی انسان‌های مبتلا به سرطان توسعه یابد. وی افزود: ما اثرات این روش را در حیوانات نشان داده‌ایم و اکنون باید نشان دهیم که در انسان نیز بی‌خطر است.

وانگ خاطرنشان کرد که شرکت‌های داروسازی در حال حاضر به این روش علاقه نشان داده‌اند و «سازمان غذا و داروی آمریکا»(FDA) پیشتر استفاده از طلا را در سایر کاربردهای بالینی تأیید کرده است.

وی افزود: هدف نهایی ما استفاده از این روش برای هدف قرار دادن مولتیپل میلوما و سایر سرطان‌هایی است که در حال حاضر قابل درمان نیستند. من امیدوارم که ما بتوانیم تحقیقات اساسی را تکمیل کنیم و به زودی این روش را به سوی آزمایش‌های بالینی پیش ببریم.

این پژوهش، در مجله «ACS Applied Materials & Interfaces» به چاپ رسید.

انتهای پیام