به گزارش ایسنا، انجمن مبارزه با جعلیات این متن را بازنشر کرده و نوشته است: از سیمین بهبهانی نیست.

بالا رفتن سن حتمی است...

 اما این‌که روح تو پیر شود

 بستگی به خودت دارد!

 زندگی را ورق بزن...

 استکان استکان چای را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش

مبادا!...

 زندگی را دست‌نخورده برای مرگ بگذاری

دوست من...

 پایان آدمیزاد

نه از دست دادن معشوق است...

 نه رفتن یار....

 نه تنهایی...

 هیچکدام پایان آدمی نیست!!!

 آدمی آن هنگام تمام می‌شود که دلش پیر شود...

سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی زاده‌ ۲۸ تیرماه سال ۱۳۰۶  تهران، فرزند عباس خلیلی (شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه‌ اقدام) بود. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های تازه به «نیمای غزل» معروف  شده بود. این شاعر روز ۲۸ مردادماه ۱۳۹۳ در سن ۸۷ سالگی بر اثر ایست قلبی و تفسی درگذشت.

از آثار سیمین بهبهانی به کتاب‌های «سه‌تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ»، «مرمر»، «رستاخیز»، «خطی ز سرعت و از آتش»، «دشت ارژن»، « گزینه اشعار»، «آن مرد، مرد همراهم»، «کاغذین‌جامه»، «کولی و نامه و عشق»، «عاشق‌تر از همیشه بخوان»، «شاعران امروز فرانسه» (ترجمه)، «با قلب خود چه خریدم؟»، «یک دریچه آزادی»، «مجموعه اشعار» و «یکی مثلا این‌که» می‌توان اشاره کرد.

انتهای پیام