سیدعلیرضا واسعی امروز، ۱۱ اردیبهشت ماه، در نشستی از سلسله نشست‌های قرآن و تمدن با موضوع «محبت در اسلام» اظهار کرد: در رویکرد قرآنی نسبت به حیات انسانی، مقوله محبت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است؛ به گونه‌ای که دوست داشتن، محبت، عشق و علاقه‌مندی انسان‌ها به یکدیگر می‌تواند بهترین جامعه را شکل دهد.
وی بیان کرد: شاید از همین منظر است که خواجه‌نصیر طوسی در کتاب اخلاق ناصری به زیبایی تمام، حیات تمدنی انسان‌ها را به تصویر می‌کشد و در آنجا بالاترین فضائل انسانی را فضیلت عدالت می‌داند و در عین حال می‌گوید که اگر در جامعه‌ای محبت حاکم شود، نیازی به عدالت پیدا نمی‌شود زیرا عدالت در جایی معنا پیدا می‌کند که اندک تعارضی بین انسان‌ها پدید آید اما اگر محبت میان آدمیان شکل گیرد، در این صورت تعارضی بین آن‌ها نخواهد بود.
عضو هیات علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی تصریح کرد: در واقع بروز و ظهور محبت را می‌توان در نگاه انسان به دیگری پیدا کرد و اگر بخواهیم بدانیم که در جامعه به چه میزان محبت وجود دارد، باید ببینیم که انسان‌ها دیگری را تا چه اندازه همانند خویشتن می‌دانند.
واسعی افزود: همان چیزی که در قاعده اخلاقی برین و یا قاعده زرین آمده است مبتنی بر این است که دیگری را همانند خویشتن ببین و آنچه را برای خود نمی‌پسندی برای دیگری نپسند و آنچه را که برای خود می‌پسندی برای دیگری نیز همان را بپسند.
انتهای پیام