به گزارش ایسنا، روزنامه «دنیای اقتصاد» نوشت: تقاضای بالا به‌ویژه در ایام داغ گردشگری برای این اقامتگاه‌ها ممکن است از سوی برخی صاحبان این کسب و کار به پذیرش فراتر از ظرفیت یا کاهش خدمات منجر شده و در نهایت نارضایتی را به همراه داشته باشد. ضمن اینکه در مواردی شاهد برخی رفتارهای ناسازگار با بوم‌گردی از سوی صاحبان این کسب و کار برای راه‌اندازی مجموعه‌هایشان هستیم.
اقامتگاه بوم‌گردی، هتل نیست
افسانه احسانی کارشناس حوزه بوم‌گردی و صاحب یک موسسه آموزشی در حوزه راهنمایان گردشگری در این باره می‌گوید: کسب و کار بوم‌گردی در دوره کرونا و پس از آن در نیمه دوم سال گذشته با چالش‌های فراوانی مواجه بود. بسیاری از آنها با خسارت‌های مالی فراوانی مواجه بودند، همین موضوع سبب می‌شود برخی بخواهند در یک بازه زمانی کوتاه لااقل بخشی از این خسارت‌ها و زیان‌ها را جبران کنند. او همچنین با اشاره به سه مورد روستای قلعه بالا در حاشیه پارک ملی توران، روستای شیب دراز در جزیره قشم و اصفهک در خراسان جنوبی اضافه می‌کند: در این سه روستا شاهد اجرای پروژه‌های گردشگری و مدیریت مقصد بودیم که در آنها با برگزاری کارگاه‌هایی مقوله‌هایی نظیر کنترل کیفیت، قیمت‌گذاری، نیاز مشتری و... لحاظ شده بود، با این حال در مناطق زیادی این آموزش‌ها داده نشده و صاحبان کسب و کار به شکل تجربی باید آنها را یاد بگیرند که همین امر در مواردی ممکن است به نارضایتی‌هایی منجر شود.
آیا می‌توانیم معیارها و ضابطه‌هایی مانند هتل‌ها را برای اقامتگاه‌ها در نظر گرفته و بر اساس آن ارزش‌گذاری داشته باشیم؟ احسانی معتقد است کسب و کارهای بوم‌گردی عموما از جنس کسب و کارهای خانوادگی هستند و شاید در نظر گرفتن شاخص‌ها برای آن دور از واقعیت باشد. برخی گردشگران انتظار دارند خدماتی مشابه خدمات هتل را در اقامتگاه‌ها دریافت کنند، این کارشناس گردشگری با بیان این مطلب می‌افزاید: در این زمینه باید گردشگران نیز آگاه باشند که اقامتگاه بوم‌گردی مقوله‌ای متفاوت از هتل‌داری است و نمی‌توان همان شکل خدمات را دریافت یا آن را به صاحب بوم‌گردی برای جذب بیشتر مشتری توصیه کرد.
او می‌افزاید: انتظار گردشگران از ارائه خدمات سطح بالا باعث می‌شود صاحب اقامتگاه هزینه زیادی بکند. در حالی که صاحب اقامتگاه باید متناسب با فرهنگ و امکاناتش خدمات دهد. در این زمینه آنها باید حداقل‌هایی را در نظر بگیرند، نمونه‌اش اینکه چنانچه خانواده خودشان قصد اقامت در محلی را داشتند، انتظارشان از آن اقامتگاه چه بود.
احسانی ادامه می‌دهد: در مواردی هم شاهدیم صاحبان اقامتگاه از گردشگران می‌خواهند فرم‌های نظرسنجی را پر کرده یا در دفترچه‌ای نظرات‌شان را بنویسند. آنها سپس بر اساس همین فرم‌ها و نظرات اقدام به تغییر و تحول در مجموعه‌شان می‌کنند. این موضوع خالی از اشکال نیست زیرا انتظارات گردشگران گاه با یک بوم‌گردی کاملا تفاوت دارد و به این ترتیب مجموعه از محتوا تهی می‌شود. در این راستا می‌توان به صاحبان چنین کسب و کاری توصیه کرد که تنها به نظرات کارشناسان آن هم کارشناسانی که کار میدانی انجام داده‌اند توجه کنند و بر این اساس تغییراتی را در مجموعه‌شان در نظر بگیرند. در مواردی ما شاهد بوده‌ایم گردشگران به صاحب اقامتگاه توصیه کرده‌اند که درختی را که بومی آن منطقه نیست در حیاطشان بکارند، در حالی که این موضوع نه‌تنها جذابیتی به آن اضافه نمی‌کند بلکه آن را به لحاظ محتوایی ناهمگون می‌سازد.
اول آموزش، بعد نظارت
نیلوفر حسینی کارشناس بوم‌گردی هم در این زمینه می‌گوید: آموزش یکی از حلقه‌های مفقود شده در موضوع بوم‌گردی‌هاست. علاوه بر آن اگر صاحب کسب‌وکار بوم‌گردی بخواهد در این زمینه مطالعاتی داشته باشد هم منابع اندکی در اختیار دارد که بتواند با مطالعه آنها، کسب و کار خود را شکل دهد. از این رو ما علاوه بر آموزش به کسانی که خواستار ورود به این حوزه هستند، نیازمند افزایش منابع مکتوب و... هستیم که علاوه بر تعریف بوم‌گردی و حد و مرز آن، علاقه‌مندان به این مقوله را با مولفه‌های محیط‌زیستی یا اقتصادی در کسب و کار بوم‌گردی آشنا کنند.
احسانی ادامه می‌دهد: در مواردی هم شاهدیم صاحبان اقامتگاه از گردشگران می‌خواهند فرم‌های نظرسنجی را پر کرده یا در دفترچه‌ای نظرات‌شان را بنویسند. آنها سپس بر اساس همین فرم‌ها و نظرات اقدام به تغییر و تحول در مجموعه‌شان می‌کنند. این موضوع خالی از اشکال نیست زیرا انتظارات گردشگران گاه با یک بوم‌گردی کاملا تفاوت دارد و به این ترتیب مجموعه از محتوا تهی می‌شود. در این راستا می‌توان به صاحبان چنین کسب و کاری توصیه کرد که تنها به نظرات کارشناسان آن هم کارشناسانی که کار میدانی انجام داده‌اند توجه کنند و بر این اساس تغییراتی را در مجموعه‌شان در نظر بگیرند. در مواردی ما شاهد بوده‌ایم گردشگران به صاحب اقامتگاه توصیه کرده‌اند که درختی را که بومی آن منطقه نیست در حیاطشان بکارند، در حالی که این موضوع نه‌تنها جذابیتی به آن اضافه نمی‌کند بلکه آن را به لحاظ محتوایی ناهمگون می‌سازد.
اول آموزش، بعد نظارت
نیلوفر حسینی کارشناس بوم‌گردی هم در این زمینه می‌گوید: آموزش یکی از حلقه‌های مفقود شده در موضوع بوم‌گردی‌هاست. علاوه بر آن اگر صاحب کسب‌وکار بوم‌گردی بخواهد در این زمینه مطالعاتی داشته باشد هم منابع اندکی در اختیار دارد که بتواند با مطالعه آنها، کسب و کار خود را شکل دهد. از این رو ما علاوه بر آموزش به کسانی که خواستار ورود به این حوزه هستند، نیازمند افزایش منابع مکتوب و... هستیم که علاوه بر تعریف بوم‌گردی و حد و مرز آن، علاقه‌مندان به این مقوله را با مولفه‌های محیط‌زیستی یا اقتصادی در کسب و کار بوم‌گردی آشنا کنند.
انتهای پیام