به گزارش ایسنا، کتابهایی که به تاریخچه یک منطقه یا یک قوم میپردازند، از جمله پرمخاطبترین منابع برای ساکنان آن شهر یا اهالی آن قوم و تاریخشناسان به شمار میروند و در صورتی که یک اثر مکتوب به بیان ناگفتهها یا زوایای جدیدی از آن منطقه بپردازد، با استقبال خوبی مواجه خواهد شد.
هرگاه سخن از ایران کهن و قدمت آن به میان بیاید، ناخودآگاه نگاهها به سمت اصفهان، شیراز، یزد و کرمان میرود، اما کمتر افرادی هستند که از قدمت منطقه مرکزی ایران، از نراق گرفته تا خورهه و محلات مطلع باشند. در این منطقه شهری به نام نیمور قرار دارد که بررسیهای دقیق تاریخشناسان و باستانشناسان میتواند زوایای جدیدی از ایران باستان را در آن روشن کند. بند تاریخی نیمور و آئین ۲۰۰۰ ساله بیلگردانی به تنهایی بیانگر این تاریخچه هستند. نیمور و روستاهای اطراف آن به دلیل برخورداری از انواع چهارپایان وحشی همچون آهو و بز، همواره شکارگاه محبوب شاهزادگان قاجار و پهلوی بوده است.
کتاب "نیمور، از آواز آب تا سکوت سنگ" به شکلی جامع به معرفی تاریخچه، بناهای تاریخی، فرهنگ، آداب و رسوم و پتانسیلهای کشاورزی و اقتصادی این شهر به ویژه صنعت سنگ نیمور میپردازد. این کتاب، به سیر تاریخی نام شهر نیمور میپردازد که برای خواننده جذاب است.
کتاب با مقدمهای از حسینی، مدیرکل وقت میراث فرهنگی استان، در فصل اول به بیان موقعیت جغرافیایی و پیشینه تاریخی نیمور میپردازد و در فصل دوم و سوم، به ترتیب، موقعیت طبیعی و وضعیت اجتماعی و فرهنگی نیمور را تشریح میکند. در فصل پنجم، اماکن تاریخی نیمور به تفصیل معرفی میشود و در فصل ششم به صنعت کشاورزی، تاریخچه آن و سیر تاریخی اتفاقات با محوریت آب در این منطقه میپردازد.
فصل هفتم کتاب، تاریخچه و پتانسیلهای معادن و کارخانجات سنگ منطقه را تشریح میکند. در پایان کتاب تلاش شده است تا با استفاده از تصاویری از اسناد، اماکن تاریخی، اشخاص، مراسمات مذهبی و طبیعت نیمور، برقراری ارتباط مخاطب با کتاب تسهیل شود.
عنوان کتاب به شکلی هوشمندانه بنیانهای تشکیل نیمور و توسعه این شهر را بیان کرده است. آنجا که به "آب" میپردازد که اشارهای به شکلگیری نیمور بر بستر رودخانه لعلبار(قمرود) دارد که آئین کهن بیلگردانی نیز به واسطه همین رودخانه بنا گذاشته شده است. سپس از "سنگ" یاد میکند که اشارهای ظریف به معادن سنگ این شهر است که موجب توسعه و رونق نیمور و اشتغال در آن شده است.
در بخشی از کتاب درباره پیشینه نیمور میخوانیم:
"اهالی نیمور از پدران خود نقل میکنند که در گذشته وقتی دشمنان به قلعه جمشیدی میرسند و آن را محاصره میکنند، امکان ورود و تصرف قلعه را پیدا نمیکنند چرا که از لحاظ ساختاری و امنیتی، این قلعه بسیار مستحکم بوده است. بنابراین تصمیم میگیرند تا زمانی که مردم تسلیم شوند، آنجا را در محاصره خود داشته باشند. مدت زیادی(قریب چند ماه) میگذرد اما مردم تسلیم نمیشوند، تا اینکه روزی اهالی داخل قلعه از بالای دیوار آن گُلهایی را که در بیابان میروید برای مهاجمین میریزند. مهاجمین درمییابند که این قلعه به بیرون راه دارد و محاصره آن عملا کاری بیهودهای است. بنابراین بدون آنکه به مردم آسیبی برسد، آنجا را ترک میکنند.
بسیاری معتقدند این اتفاق در زمان حمله افغانها اتفاق افتاده است، که البته پیدا شدن برخی مسیرهای زیر زمینی، وجود این راههای مخفی را تایید میکند. لیکن زمان دقیق آن را نمیتوان به قطعیت اعلام کرد، کما اینکه برخی نیز معتقدند این اتفاقات در زمان یورش مغولها یا دزدان و سارقان در سالهای دیگری رخ داده است ولی از آنجا که روایاتی در خصوص حمله افغانها به قلعههای شهر محلات نیز وجود دارد، احتمال آنکه این حملات در آن زمان رخ داده باشد، محتمل به نظر میرسد.
در دوران ناصرالدین شاه، اوضاع ناحیه کمره به دلیل هجومهای گاهوبیگاه سارقان و اشرار به ویژه از سمت لرستان، از امنیت مناسبی برخوردار نبود، لیکن نیمور به دلیل داشتن بناهای مستحکم مانند قلعه جمشیدی و همچنین مردان جنگجو، هیچگاه در معرض این تاختوتازها آسیبی ندیده است. بناهایی همچون یخچال و مسجد جامع از این دوران بجای ماندهاند."
کتاب "نیمور، از آواز آب تا سکوت سنگ" به قلم "مهدی لعلبار"، "جواد احدی" و "شهرزاد قربانی" سال ۱۴۹۴ در ۴۳۲ صفحه و به قیمت ۲۵ هزار تومان توسط انتشارات نور کمره در ۱۰۰۰ نسخه منتشر شده است.
انتهای پیام