به گزارش ایسنا، حساس‌ترین دیدار لیگ برتر و داربی ۱۰۰ تهران میان استقلال و پرسپولیس با تک گل شاگردان یحیی گل‌محمدی به پایان رسید تا به نوعی استقلال از کورس قهرمانی جا بماند و پرسپولیس اکنون امیدوارترین تیم بعد از سپاهان برای کسب قهرمانی است.
ببینید:
ویدیو/ آنالیز داربی ۱۰۰ در «ایستگاه تاکتیک»
در دیداری که موقعیت‌های گل بسیاری نداشت، یحیی دست ساپینتو را خوانده بود و با یک بازی منطقی و نتیجه‌گرایانه توانست سه امتیاز این دیدار را به اندوخته‌های تیمش اضافه کند و هر سه مربی خارجی لیگ یعنی مورایس، خمس و ساپینتو را حداقل یک بار شکست دهد.
نوریس باقری، مربی فوتبال در گفت‌وگو با ایسنا، به تحلیل داربی ۱۰۰ و تاکتیک فنی و ترکیب ریکاردو ساپینتو و یحیی گل‌محمدی در این بازی پرداخت که نشان از راهکار مناسب و عمل‌گرایانه گل‌محمدی در قیاس با ساپینتو داشت و نشان داد چطور می‌توان هجومی‌ترین تیم لیگ را مهار کرد.
داربی ۱۰۰، داربی کم کیفیت!
با توجه به شرایط جدول و نیاز مبرم هر دو تیم به پیروزی و روندی که تا این بازی طی کرده بودند، انتظار بازی باکیفیتی را داشتیم اما اصلا اینطور نبود و روی هم رفته داربی باکیفیتی را ندیدیم.
۲-۴-۴ پرسپولیس در برابر ۱-۴-۱-۴ استقلال
پرسپولیس با ترکیب ۲-۴-۴ وارد زمین شد. در این ترکیب و وحید امیری در بخش جلوی زمین و به عنوان مهاجم سایه بازی می‌کرد و در حین بازی عقب‌تر می‌آمد و توپ‌گیری می‌کرد.
استقلال ۳-۳-۴ بود و در بازی به ترکیب ۱-۴-۱-۴ تغییر تاکتیک می‌داد. قایدی و محبی در بعضی از صحنه‌ها وظایف دفاعی داشتند و هم عرض مهری و رضاوند بودند و کاملا عقب نشسته بودند. در نتیجه استقلال خط هافبک چهار نفره‌ای داشت که چشمی پشت سر آن‌ها با وظایف دفاعی بازی می‌کرد. این تاکتیک به این دلیل انتخاب شد که پرسپولیس سعی می‌کند در کناره‌ها برتری عددی ایجاد کند.
گریز پرسپولیس از تله استقلال
در دیداری که کیفیت بالایی نداشت، پرسپولیس نسبت به استقلال باکیفیت‌تر بازی کرد. پرسپولیس در این دیدار به سراغ بازی‌سازی از عقب زمین نرفت. فقط یک بار در دقیقه ۷ مسابقه بیرانوند به روش معمول این تیم از عقب زمین بازی‌سازی کرد که با پرس استقلال مواجه شد و بعد از بیرانوند هیچ پاسی را به مدافعان این تیم نداد. در این موقعیت استقلال یک خط دفاع دو نفره را مقابل زمین پرسپولیس تشکیل می‌داد. بابایی و سعید مهری هم عرض با همدیگر حریف را پرس می‌کردند و سعی داشتند پرسپولیس را در تله بیاندازند ولی پرسپولیس در این تله نیفتاد.
فقط یک بار در دقیقه شش یا هفت این اتفاق رخ داد. بیرانوند در بازی‌سازی بازیکن باهوشی است و به همین دلیل با دستور تاکتیکی یحیی گل‌محمدی، بیرانوند برای گریز از تله استقلال، متوجه نقشه این تیم شد و از دقیقه هفت تا انتهای مسابقه، ارسال‌های مستقیم خود را به میانه زمین انجام داد.
استفاده پرسپولیس از کانال‌های کناری و خواندن دست ساپینتو
در خط حمله پرسپولیس سعی در استفاده از کانال‌های کناری در هر دو سمت زمین داشت. در دقایق ابتدایی سمت چپ پرسپولیس با حضور نعمتی، ترابی و امیری فعال‌تر بود. آن‌ها فضای پشت سر یامگا را در دستور کار داشتند. در سمت راست هم اسماعیلی‌فر و صادقی این کار را انجام می‌دادند و موقعیت‌هایی هم ایجاد کردند.
از آن سمت استقلال فقط با مهدی قایدی بازی مستقیم انجام می‌داد و تنوع حمله نداشتند. یکی، دو بار تلاش کردند از سمت راست نفوذ کنند که ترابی فضای پشت سر علی نعمتی را می‌بست و به خوبی روش بازی استقلال را فهمیده بودند اما در سمت راست پرسپولیس، سعید صادقی با اسماعیلی‌فر به عنوان مدافع راست فاصله داشت و پاس‌های استقلال زودتر به قایدی می‌رسید و این بازیکن با کیفیت فردی خود در چند صحنه بهتر عمل کرد.
روی هم رفته پرسپولیس در فاز تدافعی برتری عددی داشت و از نظر انفرادی هم بهتر بود و نگذاشت بازی استقلال شکل بگیرد. اسماعیلی‌فر که در فاز تدافعی مشکلاتی دارد، در این بازی در نبرد تک به تک بهتر بود و وظایف دفاعی خود را به درستی انجام داد. در طول نیمه اول پرسپولیس تدبیر بهتری داشت. سعی می کرد در فاز حمله توپ را در یک سوم میانی کنترل کند و در توپ‌های دوم هم بهتر عمل می‌کرد.
یحیی نقطه ضعف تیمش را شناخت!
نقطه مثبت بازی استقلال در بازی‌های گذشته «کانتر پرس» بود اما در این بازی موفق نبودند. چرا که در چند صحنه فاصله‌ای بین خط دفاع و هافبک‌های استقلال رخ داد و بازیکنان پرسپولیس پشت هافبک‌های استقلال خیلی راحت توپ می‌گرفتند اما مهدی عبدی بازی بدون توپ ضعیفی انجام می‌داد. هر چند در یکی، دو صحنه خطا گرفت اما در این صحنه‌ها نیازمند بازیکن سرعتی هستید که در ۵۰ متر جلوی زمین سریع عمل کند. عبدی اصلا چنین خصوصیاتی ندارد و به همین دلیل هم تعویض شد.
آل‌کثیر تعویض به موقع گل‌محمدی
گل‌محمدی در حین بازی متوجه فضای پشت سر هافبک‌های استقلال شده بود و هدفش این بود از این قسمت به گل برسد. و با استفاده از همین حربه به گل رسید. تعویض آل‌کثیر خوب بود. نه به خاطر اینکه گلزنی کرد بلکه به خاطر اینکه عبدی سرعت کمتری نسبت به عمری و آل کثیر دارد.
گلزنی پرسپولیس با کپی از روی دست استقلال
روش بازی پرسپولیس در نیمه دوم هم به همین شکل بود. همچنان بیرانوند بازی به شکل بلند شروع می‌کرد. پرسپولیس طوری به گل رسید که استقلال در هفته‌های قبل به گل‌می رسید. توپ‌گیری و انتقال سریع آن به سک سوم دفاعی حریف، راه گلزنی استقلال بود که در نیمه اول یکی، دو بار انجام شد. پرسپولیس این تاکتیک را در این بازی انجام می‌داد. در صحنه گل به خوبی شاهد این حرکت بودیم. ابتدا امیری کیفیت فردی خود را نشان داد. سپس ترابی نشان داد که چرا ملی‌پوش است و با یک پاس خوب آل‌کثیر را در موقعیت گل قرار داد.
نقشه پرسپولیس برای حفظ گل و پیروزی
بعد از گل پرسپولیس نتیجه گرایانه عمل کرد و عقب نشست و دل به ضد حملات داشتند. هر چند بعد از گلزنی، روی ضد حملات خوب نبودند. با اینکه پرسپولیس در چند صحنه شرایط خوبی داشت، تصمیمات خوبی در ضدحملات نگرفتند. در عوض به خوبی در خط دفاعی تجمع کردند و ضربات اول را زدند و در کناره‌ها برتری عددی ایجاد کردند.
پرسپولیس در اواخر مسابقه فرشاد فرجی را به خط دفاعی خود اضافه کرد تا با پنج مدافع، کانال‌های کناری را مهار کنند و با برتری عددی در وسط خط دفاعی، توپ‌های بلند را دفع کند. استقلال با رمضانی، مطهری و چشمی در صدد زدن ضربات سر بود و یحیی با آوردن فرجی این مساله را مهار کرد. بازیکنان پرسپولیس در خط دفاعی تمرکز خوبی داشتند.
نعمتی، بهترین بازیکن زمین
به نظرم نعمتی بهترین بازیکن زمین بود و خیلی خوب کار کرد. سروش رفیعی هم دیگر بازیکنی بود که وظایف دفاعی خود را انجام داد و در این بازی در خدمت تاکتیک تیمی بود و وظایف دفاعی بیشتری داشت.
تدبیر ناکام ساپینتو برای جلوگیری از باخت
استقلال برای جبران گل خورده خیلی زود به بازی مستقیم رو آورد. از دقیقه ۶۰ به بعد تمام بازی استقلال بازی مستقیم شده بود. در این سبک از بازی دو دفاع وسط پرسپولیس عملکرد انفرادی خوبی داشتند و با ایجاد برتری عددی، توپ‌های ارسالی را با ضربه سر دور کردند. کاملا دست استقلال را خوانده بودند. ورود آرمان رمضانی به زمین هم برای استفاده از دو مهاجم بود. در دقایق آخر روزبه چشمی هم به خط حمله ملحق شد. ساپینتو چند تغییر هم در حین بازی انجام داد که مثمرثمر نبود. محبی به مرکز زمین آمد و قایدی به سمت راست و پشت مهاجم رفت تا شعاع حرکتی بیشتری داشته باشد. با این حال استقلال نظم خوبی در بازی خود نداشت.
استقلال مثل همیشه نبود
استقلال همان تیم همیشگی نبود و فشار و پرس همیشگی دیده نمی‌شد. رضاوند در بازی گم بود. بازیکنان تصمیم خوب نمی‌گرفتند. نقطه اصلی در این بازی ها یک تک موقعیت و تک صحنه است که نتیجه را مشخص می‌کند.
کانتر پرس استقلال در بازی شکل نمی‌گرفت. در داربی ۱۰۰ استقلال بعد از گرفتن توپ باید صبور بازی می‌کرد تا هافبک‌هایش بالا بیاید و اگر از دست دادند کانتر پرس شکل بگیرد. در خیلی از مواقع حملات استقلال سه به شش یا سه به پنج بود.
تصمیم‌های نادرست بازیکنان استقلال
بعد از گل پرسپولیس که معمولا تیم‌ها تا پنج دقیقه در شادی پس گل هستند، استقلال یک موقعیت خوب داشت که مهری می‌توانست به محبی پاس بدهد و موقعیت گل بسازد. تصمیم این بازیکن اشتباه بود. می‌توانست انتخاب بهتری داشته باشد. این قبیل تصمی‌ها خیلی مهم است که در چنین فضاهایی بازیکن بتواند تصمیمات درست را بگیرد.
یک نمونه دیگر، نفوذ مهدی قایدی بود که برتری عدی ۴ بر ۳ به نفع استقلال بود و قایدی به جای اینکه پاس بدهد و ضد حمله را پیش ببرد، به حرکتش ادامه می‌دهد و سرلک او را متوقف می‌کند. به طور مثال ترابی روی صحنه گل پرسپولیس تصمیم درست را می‌گیرد و پاس خود را به آل‌کثیر می‌رساند.
پرسپولیس خودش را با استقلال هماهنگ کرد
پرسپولیس بهترین تیم لیگ از نظر مالکیت توپ است اما در این بازی مالکیت توپ را به حریف می‌دهد. در عوض استقلال بهترین تیم در بخش تهاجمی است که از این کار باز می‌ماند. این مساله نشان می‌دهد که پرسپولیس با تغییر تاکتیک و ذهنیت دیگری وارد زمین می‌شود که در نهایت به پیروزی‌اش ختم شد.
پرسپولیس خودش را با برنامه استقلال هماهنگ کرد. خودش را تیم غالب نمی‌دانست و به نکات مثبت استقلال توجه کرده بود.
پوشش خوب بیرانوند پشت خط دفاعی پرسپولیس
در دیداری که امید گل‌ها پایین بود و دروازه‌بان‌ها مهار توپ خاصی نداشتند، پرسپولیس از امید گل اندک خود به گل می‌رسد. البته بیرانوند تصمیمات تاکتیکی خوبی می‌گیرد و پوشش خوبی روی نفوذها و پاس‌های در عمق استقلال دارد. او حتی در دقیقه ۹۲ توپ بلند استقلال را در گوشه محوطه جریمه با دست می‌گیرد که نشان از تمرکز بالا و خوب او دارد. خط دفاع پرسپولیس از لحاظ تاکتیکی و فردی خوب بودند.
انتهای پیام