فصل بهار شروع زیبایی‌ها است؛ تا جایی که سرسبزی این فصل باعث نشاط و سرزندگی روحیه می شود. با فرا رسیدن فصل بهار بسیاری از افراد به ویژه طبیعت دوستان خوشحال‌تر هستند زیرا صدای رشد درختان و آواز پرندگان را می‌شنوند و هوا نیز بسیار لطیف است.
با آمدن بهار عالم و آدم و پوسیدگان خزان و زمستان خندان و شتابان به استقبال بهار می‌روند، تا اندوه زمستان را به فراموشی سپارند و کابوس غم را در زیر خاک مدفون سازند و باز گرمای ملایم و فرح‌بخش روزهای آفتابی بهار در باغ و راغ و کشتزارها به سبزه و گل‌ها و درختان بشارت می‌دهد تا از خواب سنگین زمستان بیدار شوند و روح تازه به خود گیرند.
فصل بهار فصل رویش و از نو زنده شدن است. سبزه‌های زیر خاک سبز می‌شوند و گل‌ها شکوفه می‌کنند، درختان با شکوفه‌های زیبا زینت‌بندی می‌شوند. خورشید پرفروغ‌تر می‌تابد، پرندگان لانه‌های جدید می‌سازند، آسمان آبی‌تر از قبل است. در فصل بهار به هر کجا که نگاه می‌کنیم نشانه‌ای از قدرت آفریدگار را می‌بینیم که به زیبایی همه هر گوشه‌ای را به شکلی زیبا نقاشی کرده است.
در بهار رودخانه‌ها پرآب می‌شوند و چشمه‌ها خروشان و به طور کلی همه چیز تغییر شکل می‌دهد. حتی حیوانات نیز در این فصل حس و حال دیگری دارند به طوری که تغییرات فصلی مختلفی در گونه‌های جانوری با شروع بهار اتفاق می‌افتد که مهاجرت بعضی از جانوران و تولید مثل از جمله مهم‌ترین آنهاست.
با توجه به زیبابی‌هایی که طبیعت در فصل بهار دارد اکثر مردم حضور در طبیعت را برای گذران روزهای خود به ویژه ایام تعطیل انتخاب می‌کنند؛ حضوری که گاهی به علت رفتارهایی که اغلب از روی نا آگاهی و گاهی حتی سودجویانه صورت می‌گیرد به ضرر طبیعت و به ویژه حیات وحش تمام می‌شود.
با توجه به اینکه بهار فصل زادآوری حیات وحش است حضور انسان‌ها در طبیعت می‌تواند روند این موضوع را مختل می‌کند زیرا گاهی انسان‌ها به لانه حیوانات نزدیک می‌شوند و به نوزادان آنها دست می‌زنند و یا آنها را جابه جا می‌کنند که این موضوع در نهایت می‌تواند حتی به مرگ حیوانات تازه متولد شده بیانجامد
علف‌چینی نیز یکی دیگر از معضلات اصلی فصل زادآوری طبیعت است به طوری که انسان‌ها با چیدن سبزی‌های کوهی، گیاهان دارویی، ریواس، قارچ و گونه‌های گیاهی مشکلاتی را برای حیات وحش از جمله برهم زدن آرامش حیوانات در فصل زادآوری ایجاد می‌کنند.
تمام موضوعات ذکر شده در حالی است که حیوانات برای زادآوری در بهار نیاز به آرامش دارند و ازدحام ناشی از علف‌چینی باعث بر هم خوردن این آرامش در مناطق بکر و طبیعی، ایجاد استرس برای حیات وحش و از بین رفتن نوزادان آنها می‌شود.
در این فصل معمولا مادر پس از زایمان برای غذا خوردن و یا رفع تشنگی مدت کوتاهی بچه را تنها می‌گذارد و وقتی گردشگر وارد طبیعت شده و با چنین منظره‌ای روبرو شود ممکن است به اشتباه تصور کند که بچه بدون مادر مانده و حیوان را به قصد کمک بر دارد و از محل دور کند، در این میان هم عده‌ای هم عمدا این کار را تحت تاثیر بازار قاچاق حیات وحش انجام می‌دهند و نوزادان حیات وحش را به عمد از داخل لانه‌ها بر می‌دارند. اما این اقدامات چه به قصد سودجویی و تجارت و چه به قصد کمک یا کنجکاوی می‌تواند به این حیوانات آسیب برساند؛ چراکه به محض آغشته شدن نوزاد حیوان به بوی انسان، مادر می‌ترسد و دیگر سمت بچه‌های خود نمی‌رود.
در کنار حیوانات باید از دست زدن به تخم‌ها و لانه پرندگان نیز در این فصل اجتناب شود زیرا در صورتی که به نوزاد حیوانات و تخم‌پرندگان دست زده شود آنها توسط مادر خود رها شده و در نهایت تلف می‌شوند همچنین تنظیم دمای لازم برای رشد و زنده ماندن تخم پرندگان، به وسیله بدن مادر و چرخاندن توسط مادر انجام می‌شود، نزدیکی انسان به لانه، باعث ترک لانه توسط مادر و طولانی شدن این زمان سبب آسیب و یا مرگ جوجه‌ها در تخم می‌شود.
انتهای پیام