امام علی (ع) در حکمت ۳۰ نهج‌البلاغه می‌فرماید: «الْحَذَرَ الْحَذَرَ، فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتَّی کَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ؛ از مجازات الهی) برحذر باش برحذر باش، به خدا سوگند آن قدر پرده پوشی کرده که گویی آمرزیده است.»

حجت‌الاسلام شکیبایی در گفت‌وگو با ایسنا به تشریح حکمت ۳۰ نهج‌البلاغه امیرالمومنین (ع) پرداخته که شرح آن زیر آمده است:

امیرالمومنین (ع) در این گفتار حکیمانه اش به همه معصیت کاران هشدار می‌دهد که از صبر الهی در مقابل معاصی شان مغرور نشوند.

اشاره به این که یکی از صفات پروردگار، ستار العیوب بودن است. با رحمت واسعه‌اش گناهان پنهانی بندگان را افشا نمی‌کند تا آبروی آن‌ها در نزد دوست و دشمن ریخته نشود شاید بیدار شوند به سوی خدا بازگردند و از گناهان خویش توبه کنند و دست بردارند.

اما بسیار می‌شود که افراد از این لطف و رحمت الهی سوء استفاده می‌کنند و گمان دارند گناهی نکرده‌اند یا اگر گناهی مرتکب شده‌اند خداوند بدون توبه آن‌ها را مشمول عفو خود قرار داده است.

امام علی (ع) در اینجا هشدار می‌دهد که از این لطف و عنایت الهی مغرور نشوید به خصوص این که ممکن است این از قبیل نعمت‌های استدراجی باشد یعنی خداوند گروهی از گنهکاران را لایق عفو و بخشش نمی‌بیند، آنها را به حال خود رها می‌کند تا مجازاتشان را به تاخیر بیندازد تا پشتشان از بار گناه سنگین شود و آنگاه به شدت آن‌ها را گرفته و مجازات می‌کند.

در ضمن این سخن درسی است برای بندگان که آن‌ها هم ستار العیوب باشند و به محض اطلاع از گناهان پنهانی کسی، به افشاگری برنخیزند و آبرویش را نریزند و به او مجال اصلاح خویشتن و توبه دهند.

اضافه بر این کمتر کسی است که عیب و خطایی در پنهان نداشته باشد اگر باب افشاگری گشوده شود، همگان نسبت به یکدیگر بی‌اعتماد می‌شوند و سرمایه اصلی جامعه که اعتماد است از دست می‌رود.

انتهای پیام