به گزارش ایسنا، در دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَ وَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّکینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین»
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد پیکری -استاد حوزه و دانشگاه- در تفسیر عبارت «مُنَزّلِ السّکینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین» اظهار کرد: نکته مهم در دعای روز بیستم همین عبارت فوق است که حکایت از آرامشی می‌کند که منشا آن پروردگار است، انسان‌هایی که دل‌هایی خود را به سراب‌های زودگذر خشک می‌کنند، آرامش‌های موقت و زودگذر هم نصیب آنها می‌شود.
وی ادامه داد: آرامش‌های عمیق، ژرف و اطمینانی مهم و بزرگ در قلب انسان‌ها زمانی پدید می‌آید که این آرامش از سوی خدا بر قلب انسان نازل شود.
این استاد حوزه تاکید کرد: دل انسان منزل خداست و تا زمانی که غیرخدا در دل می‌پرورانیم به آرامش نمی‌رسیم، کسی که آرامش نازل می‌کند ما را راهنمایی می‌کند که از سرچشمه فیض سیراب بشویم نه از سراب‌های واهی.
حجت‌الاسلام والمسلمین پیکری با بیان اینکه قلب آدمی به خاطر تغییر و دگرگونی به قلب نامگذاری شده است، یادآور شد: امیرالمومنین در روایتی می‌فرمایند «قلب را اسمش قلب گذاشته شد به خاطر آنکه محل دگرگونی‌ها است». همین قلبی که قطب‌نما انسان و راهنمای فطری انسان است زمانی به آرامش می‌رسد که از یک اتصال با یک منبع وجود با سرچشمه حیات برخوردار باشد.
وی افزود: این اتصال با تلاوت قرآن به دست می‌آید و قرآن کلام خداست و توسط قرآن آرامش به دل آدمی نازل می‌شود. همانطور که این کتاب بر قلب پیامبر اکرم(ص) نازل و موجب آرامش ایشان شد، بنابراین با تلاوت قرآن قلب مومنین آرام می‌شود.
انتهای پیام