به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، پژوهشگران دانشگاه فنی دولتی باومان(Bauman) مسکو رباتی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند شرایط سخت زهره را دوام بیاورد و به کاوش در آن بپردازد.

گئورگی شچگلوف، معاون بخش سیستم‌های هوافضا در مرکز آموزش عالی باومان می‌گوید که این ربات جدید می‌تواند با شرایط آب و هوایی چالش‌برانگیز، دما و فشار بالا و جو اسیدی سیاره زهره مقابله کند.

شرایط سخت و خشن زهره در گذشته بر روی هر رباتی که بر روی این جرم آسمانی فرود آمده، تأثیر منفی گذاشته و منجر به نابودی تقریباً فوری آنها شده است.

اکنون این ربات جدید نه تنها می‌تواند در زهره زنده بماند، بلکه می‌تواند با پرش به اطراف، مسافتی تا ۵۰۰ متر را در این سیاره طی کند.

در حال حاضر، تنها یک فضاپیمای اختصاصی در حال مطالعه سیاره زهره است و آخرین ماموریت بازدیدکننده رباتیک ناسا به این سیاره به نام ماموریت «ماژلان»(Magellan) در سال ۱۹۹۴ به پایان رسید.

با این حال، اخیراً ناسا و آژانس فضایی اروپا(ESA) در ژوئن سال ۲۰۲۱ از مأموریت‌های جدیدی برای مطالعه این سیاره پرده برداشتند.

هنوز اطلاعاتی در مورد اینکه آیا این ربات روسی بخشی از این ماموریت‌ها خواهد بود یا خیر، وجود ندارد.

پیچیده‌ترین بخش استقرار این ربات احتمالاً نحوه رسیدن آن به سطح زهره باشد.

ماموریت‌های ناسا وریتاس(VERITAS) و داوینچی(DAVINCI) نامیده می‌شوند و ماموریت آژانس فضایی اروپا اِنویژن(EnVision) نام خواهد داشت.

امید است که ماموریت «وریتاس» در سال ۲۰۲۷ پرتاب شود و هدف آن ارائه اولین نگاه اجمالی به سطح زهره از زمان پایان مأموریت ماژلان است.

این ماموریت همچنین به دنبال جمع‌آوری داده‌هایی درباره ترکیب سنگ، فعالیت‌های سطح‌شناسی و هسته این سیاره خواهد بود.

ماموریت «وریتاس» همچنین میزبان یک نقشه‌بردار موسوم به Venus Emissivity Mapper خواهد بود که با ماموریت «اِنویژن» تکمیل خواهد شد.

قرار است ماموریت «اِنویژن» اوایل دهه ۲۰۳۰ پرتاب شود.

در عین حال، ماموریت داوینچی که پرتاب در سال ۲۰۳۰ را هدف قرار داده است، بر جو زهره تمرکز خواهد کرد و از یک فضاپیمای اصلی و یک کاوشگر جوی تشکیل شده است.

انتهای پیام