سعید بروشان در گفت و گو با ایسنا، بااشاره به قدمت گوردخمه سراب دربند صحنه، اظهارکرد: در سراب دربند صحنه، گوردخمهای وجود دارد که بنا به نظر باستان شناسان مربوط به دوره ماد و هخامنشیان است.
وی با بیان اینکه این گوردخمه تنها گوردخمه دو طبقه ایران است، افزود: طبقه پائین این گوردخمه سردابی است که محل دفن شاهان و شاهزادگان بوده و در طبقه بالا هم گور نگهبانان و محافظین آنها قرار دارد.
رئیس میراث فرهنگی صحنه ارتفاع گوردخمه دو طبقه ای سراب دربند را از سطح زمین حدود 25 متر اعلام کرد و گفت: باتوجه به اینکه امکان بازدید از نزدیک از این گوردخمه برای گردشگران فراهم نیست، برای همین با نصب داربست هایی تلاش کردیم تا این امر محقق شود.
بروشان یادآورشد: گوردخمه سراب دربند حدود 10 متر به داخل کوه عمق دارد و پس از چند پلکان می توان وارد آن شد و در حدود چهار تا پنج متری به طرف پائین سرداب آن دیده می شود.
وی اضافه کرد: در ورودی این گوردخمه، پایه های دو ستون قرار دارد که سابقا در زمان حمله روس ها به این منطقه تخریب شده اند. در روی پایه های این ستون ها، نقش فروهر دیده می شود که اولین تصویر از فروهر در ایران باستان است که از آشوریان الهام گرفته شده است.
به گفته این مسئول، مردم محلی صحنه معتقدند که این گوردخمه قبر شیرین و فرهاد است و در گذشته هم به نام قبر کیکاووس مشهور بوده است.
رئیس میراث فرهنگی شهرستان صحنه در ادامه با بیان اینکه این گوردخمه دو طبقه ای درواقع یک استودان برای پادشان بوده، عنوان کرد: ایرانیان باستان معتقد بودند که جسم انسان در زمان حیات خود به واسطه دروغ، ظلم و انجام گناهان آلوده می شود و از آنجایی که خاک برای آنها تقدس داشت، برای همین اجساد را در زمین دفن نمی کردند، بلکه آنها را در ارتفاع و در دل صخره ها و کوه ها دفن می کردند، به شکلی که ابتدا جسد را قرار می دادند که کاملا تجزیه شود و پس از آن استخوان ها را در همانجا دفن می کردند به همین دلیل به این گوردخمه ها استودان گفته می شد.
وی یادآورشد: به فاصله حدود 100 متر از این گوردخمه دوطبقه ای، گوردخمه کوچک دیگری قرار دارد که گویا به صورت نیمه کاره رها شده و محلی برای دفن مردم عادی بوده است.
بروشان در پایان گفت: در زمان باستان در ورودی کنونی سراب دربند یک نیایشگاه بوده که مردم آئین و رسوم دفن مردگان خود را در آن انجام می دادند و پس از آن برای دفن به گوردخمه ها منتقل می کردند.
انتهای پیام