به گزارش ایسنا، این کپی برداری، بسیار بهتر از آن چیزی که به نظر می‌رسد بوده است زیرا باعث شده مشتریان هر دو طرف، مجموعه غنی‌تری از قابلیت‌ها را تجربه کرده و همزمان، سیستم عامل مورد علاقه‌شان را انتخاب کنند.
اندروید ۱۴ و iOS اکنون دو خط موازی هستند که هرگز یکدیگر را قطع نمی‌کنند. این امر با مقایسه آیفون ۱۴ پرو مکس با گلکسی اس ۲۳ اوترا، کاملا روشن است. با این حال، این دو پلتفرم همچنان در حال پیشرفت برای خدمات‌رسانی بهتر به کاربران خود هستند. وب سایت xda-developers به بررسی پنج قابلیتی پرداخته که پس از معرفی شدن آنها در iOS توسط اپل، گوگل برای اندروید عرضه کرده است.
ناوبری با اشاره
مکانیزم ناوبری با حرکات دست، سالهاست که وجود داشته است. با این حال، iOS در هنگام عرضه آیفون ایکس در سال ۲۰۱۷، برای نخستین بار آن را در سطح یک سیستم پیاده کرد. البته بعضی از سازندگان گوشیهای موبایل اندرویدی، امکان اجرای دستورات با استفاده از حرکات دست را پیش از اپل عرضه کرده بودند. با این حال، این فهرست به عرضه رسمی این قابلیت از طریق اندروید گوگل پرداخته است نه سازندگان گوشی موبایل اندرویدی.
از طریق نوار پیمایش در پایین، کاربران آیفون ایکس و مدل‌های جدیدتر Face ID آیفون می‌توانند با کشیدن انگشت خود به صورت افقی بین برنامه‌های باز، سوئیچ کنند و به صورت عمودی، قابلیت Reachability را فعال کنند یا به هوم اسکرین یا اپ سوئیچر بروند. کاربران اندروید تا زمان معرفی اندروید ۹ در سال ۲۰۱۸، به طور رسمی امکان استفاده از ناوبری با استفاده از حرکات دست را پیدا نکردند.
مجوزهای تکی و دات‌های حریم خصوصی
یک قابلیت جذاب دیگر که نخست در iOS عرضه شد، حول حریم خصوصی کاربران بود. این نشانگرها که با دات‌های حریم خصوصی آغاز شد، کاربر را مطلع می کند که اپلیکیشن یا سرویسی، به میکروفون یا دوربینش دسترسی فعال دارد. این دات‌ها در نوار وضعیت تا زمانی که اپلیکیشن از این حسگرها استفاده می‌کند، وجود خواهند داشت. اپل نخستین بار آنها را در ۱۴ iOS در سال ۲۰۲۰ عرضه کرد. گوگل با انتشار اندروید ۱۲ در سال ۲۰۲۱، این اقدام را دنبال کرد.
کاربران iOS همچنین مجوز تکی و مکان تقریبی و دقیق را نخست دریافت کردند. از طریق قابلیت دومی، می‌توانید به جای این که مختصات دقیق مکان حضورتان را به یک اپلیکیشن نشان دهید، یک نقطه تقریبی بدهید. این قابلیت برای اپلیکیشنهای هواشناسی و خبری ایده‌آل است زیرا نیازی ندارند مختصات دقیق مکان کاربر را برای فراهم کردن اطلاعات مرتبط بدانند. این قابلیت برای نخستین بار در ۱۴ iOS عرضه شد و سپس گوگل از آن کپی برداری کرد و در اندروید ۱۲ عرضه کرد.
اسکرین ریکوردر یا ضبط صفحه نمایش
سیستم عامل اندروید پیش از iOS، نخست از اپلیکیشنهای ضبط صفحه نمایش شخص ثالث حمایت کرد. در طول نخستین روزهای فعالیت سیستم، این اپلیکیشن‌ها معمولا مستلزم دسترسی همه جانبه بودند. در نهایت، کاربران موفق شدند بدون دادن دسترسی همه جانبه، به نتیجه مشابه دست پیدا کنند اما در عوض، به پخش مدیا که در اندروید گنجانده شد، متکی شدند.
با این حال، از نظر عرضه رسمی، این اپل بود که با انتشار ۱۱ iOS در سال ۲۰۱۷، این قابلیت را عرضه کرد. گوگل تا زمان انتشار اندروید ۱۱ در سال ۲۰۲۰، این قابلیت را در رسما در اندروید معرفی نکرده بود.
بج‌های نوتیفیکیشن
بج‌های نوتیفیکیشن که دات کوچکی در آیکن اپلیکیشن، نمایش داده شده و نشان می‌دهند که اپلیکیشن، تعدادی اعلان خوانده نشده ارسال کرده است، بیش از یک دهه است که در iOS هستند. هر چند سازندگان گوشی اندرویدی به مدت طولانی از این قابلیت پشتیبانی کردند اما گوگل تا سال ۲۰۱۷ و تا زمان عرضه اندروید ۸، رسما آن را معرفی نکرد.
فیلتر نور آبی
در نهایت، اپل فیلتر نور آبی را در ۹.۳ iOS در سال ۲۰۱۶ معرفی کرد. گوگل این قابلیت را تا نسخه ۸ که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، عرضه نکرد. این قابلیت یک رنگ زرد/نارنجی را به صفحه نمایش اضافه می‌کند و آن را کمی کدرتر و برای چشم ها راحت‌تر می‌کند. برای افرادی که قبل از خواب صفحات روشن را در تلفنهای مورد علاقه خود مرور می‌کنند یا وقتی هوا تاریک است از تلفن خود استفاده می‌کنند، ایده‌آل است. هر چند هیچ شواهد قطعی در مورد اثرات مثبت آن بر کیفیت خواب وجود ندارد، مطمئنا استفاده از تلفن در ساعات پایانی شب را راحت‌تر می‌کند.
همان طور که این فهرست نشان می دهد، قابلیت‌های زیادی وجود داشته که سازندگان گوشی اندرویدی پیش از عرضه رسمی آنها در آیفون یا سیستم عامل اندروید، به دستگاه خود اضافه کرده اند. با این حال، iOS تاثیر بزرگی در اپلیکیشنهای گوگل برای اندروید داشته و بسیاری از قابلیت‌های عرضه شده در اندروید، قابلیت‌هایی بودند که از iOS کپی برداری شده و یک سال پس از عرضه شدن در سیستم عامل اپل، معرفی شدند. البته اپل هم از بعضی از قابلیت‌های اندروید کپی برداری کرده است.
انتهای پیام