شهرستان بشرویه در شرق ایران و در شمال غرب استان خراسان جنوبی، در ۸۸ کیلومتری جنوب غربی فردوس و ۱۲۰ کیلومتری شمال شرقی طبس واقع است. با توجه به قرارگیری در مجاورت کویر، آب و هوای این شهر گرم و کویری است.

به گزارش ایسنا، بشرویه به دلیل حفظ بافت سنتی زیبای خود و بادگیرهای زیبای آن به شهر بادگیرها در خراسان معروف است. بشرویه از شهرهای تاریخی و قدیمی با عمری چند صد ساله است که اماکن تاریخی، مذهبی و جاذبه‌های دیدنی بسیاری را در دل خود جای داده است.

کویر بشرویه

کویر بشرویه در شرق شهرستان بشرویه و در استان خراسان جنوبی قرار گرفته. این کویر که در حدود ۲۴ کیلومتر طول و ۳۰ کیلومتر عرض دارد، از شمال به کاشمر، از جنوب به رود کال شور و از شرق به کویر نمک بشرویه محدود می‌شود. این کویر از تپه‌های شنی بلندی برخوردار است. بلندترین تپه‌های شنی در جنوب این کویر قرار دارند و ارتفاع آن‌ها به ۷۰ متر نیز می‌رسد.

موزه خصوصی بشرویه

این موزه در یکی از خانه‌های چهار ایوانی دوره‌ صفویه قرار دارد. برخی از بخش‌های این خانه که زادگاه یکی از علمای بزرگ ایران، ملاعبدالله تونی بشروی بوده است، شامل اتاق‌های متعدد، مطبخ، اتاق زمستانی و اتاق بادگیر می‌شود. طبق گفته‌های افراد محلی، این بنا حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. برخی از اشیای مجموعه موزه لوازم آشپزخانه و انواع قاشق‌ها، لوازم صحافی و کتابت، لوازم روشنایی، انواع قفل‌ها، زنگوله‌ها، ادوات جنگی، سکه‌ها و زیورآلات هستند.

خانه مستوفی

خانه مستوفی بنایی تاریخی است که در دوران قاجار ساخته شده که متعلق به شخصی به نام مستوفی بود. بادگیرهای زیبا، ساباط و تزیینات گچی در قسمت‌های مختلف آن از ویژگی‌های معماری این خانه‌اند. بنای خانه مستطیل‌ شکل است که حیاط بزرگی دارد که کف آن با آجر پوشیده شده و حوض بزرگی در وسط آن قرار دارد. این خانه ایوان بزرگی دارد که بادگیرها روی آن قرار گرفته‌اند. دالان‌ها و اتاق‌ها، که با گچ‌ بری‌ های ظریف به‌صورت هنرمندانه‌ای تزیین شده‌اند، از دیگر قسمت‌های این خانه‌ هستند. خانه مستوفی در سال ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

پل آب بر

پل آب بر نیز از دیدنی‌های تاریخی بشرویه به‌شمار می‌رود. مهندسان و معماران دوره ساسانی جهت تامین آب و مدیریت مصرف آن که از اهمیت بسیار بالای برخوردار بوده است، سازه‌های آبی بسیاری ساخته‌اند که پل آب بر بشرویه یکی از آن‌ها محسوب می‌شود. از مزایای این پل می‌توان به انتقال آب از کف به زمین‌های قابل کشت در دو طرف رودخانه اشاره کرد. استفاده از این فناوری سنتی نشان از اهمیت تاریخی منطقه بشرویه دارد.

باغ خان

باغ خان با قدمتی تاریخی، به امیر حسن خان طبسی تعلق دارد و به سبک بناهای دوره قاجار ساخته شده است. مصالح‌ به‌کار رفته در این بنا شامل خشت خام و گل می‌شود و نمای بیرونی آن با کاهگل و قاب‌بندی‌های گچی تزیین شده است. اتاق‌های بنا در اطراف حیاط بزرگ و مربعی شکل آن ساخته شده‌اند.

آسیاب‌های بشرویه

آسیاب‌های بشرویه در سمت غرب بشرویه و در مسیر قنات این شهر پنج آسیاب قرار دارد که به آسیاب‌های اول تا پنجم مشهور است. هیچ کتیبه و مدرکی مبنی بر تاریخ ساخت این آسیاب‌ها در دست نیست.

رباط اصفاک و نیگنان

این آثار از بناهای قدیمی بشرویه به‌شمار می‌روند و در روستای اصفاک و نیگنان قرار دارند. این کاروانسراها در زمینی به مساحت تقریبی ۲۵۰۰ متر مربع و بصورت شرقی-غربی احداث شده‌اند و تنها یک در ورودی و خروجی در وجه شرقی خود دارند.

خانه استاد فروزانفر

حانه استاد بدیع‌ الزمان فروزانفر (سماواتی) در خیابان صاحب‌الزمان شهر بشرویه قرار دارد. این خانه که بیش از 200 سال قدمت دارد، محل زندگی کودکی استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، از اساتید و چهره‌های نامدار ادبیات و تاریخ ادبیات فارسی ایران بوده است.

حوض انبار میان ده

حوض انبار میان ده قدیمی‌ترین بنای مرکزی محله میان‌ده بشرویه است و ساخت آن طبق کتیبه موجود بر بدنه‌اش، به سال ۹۷۶ هجری قمری بازمی‌گردد.

مسجد جامع میان ده بشرویه

مسجد جامع میان ده بشرویه در خیابان حسینیه و محله میان ده شهر بشرویه واقع شده است. این سازه در ۱۰۳۰ هجری قمری ساخته شده است.

امام زاده هوگند

این امامزاده در فاصله حدود ۱۲ کیلومتری غرب بشرویه و در دامنه کوه مرکز زیارتی وجود دارد که به نام امام زاده محمد بن اصغر هوگند معروف و مشهور است. از سابقه و شخصیت مدفون در این محل هیچ اطلاع تاریخی در دست نیست و آنچه اهالی به آن اعتقاد دارند این است که این مکان، محل دفن یکی از اولاد موسی بن جعفر(ع) است.

سرای سرکه

این سرا در میان مجموعه تکایا و مراکز مذهبی بشرویه، بنایی وجود دارد که در نظر مردم و اهالی محل از اعتبار و ارزش والایی برخوردار بوده و به نام سرای سرکه معروف است.

قلعه دختر

قلعه دختر، یکی از قدیمی‌ترین آثار تاریخی شهر بشرویه‌ است که قدمت آن به دوران ساسانی بازمی‌گردد. این قلعه در بالای یک کوه با ارتفاع ۴۰۰ متری از سطح زمین ساخته شده که در گذشته از آن به‌عنوان دژ دفاعی استفاده می‌کردند. این قلعه از پناهگاه‌های اسماعیلیان بوده و در دوران نادرشاه نیز مورد استفاده قرار می‌گرفته است. قلعه دختر شامل قسمت‌های مختلفی از جمله آب‌انبار، انبار آذوقه، اتاق شاه‌نشین، اتاق‌های نگهبان‌ها و چند برج نگهبانی بوده است.

اگر قصد سفر به خراسان جنوبی را دارید دیدن این شهر زیبا با آثار تاریخی‌اش و تجربه قدم زدن در فضای آرام‌بخش آن را از دست ندهید.

انتهای پیام