به نقل از ادونچر، تاریخچه نوروز به بیش از ۳۰۰۰ سال قبل برمی‌گردد که از استان خراسان در شمال شرقی ایران به آسیای غربی و مرکزی گسترش یافت.
نوروز ریشه در آیین باستانی دارد که زمانی در سراسر ایران و آسیای مرکزی رواج داشت. نوروز برای اولین بار در قرن چهارم و پنجم قبل از میلاد در زمان سلسله هخامنشیان به رسمیت شناخته شد و در آن زمان از یک آیین کشاورزی به یک جشن زرتشتی تبدیل شد. نوروز از دیرباز برای ترک‌ها و ایرانی‌ها همچنین برای برخی اروپایی‌ها به‌عنوان سال نو سنتی تلقی می‌شده است و خود نام نوروز در فارسی به‌عنوان «روز نو» ترجمه می‌شود. نوروز با تولد دوباره طبیعت، زندگی جدید، شادی و مهربانی همراه شده است.
نوروز یکی از تعطیلات رسمی سال است. جشن‌ها می‌توانند ۲ تا ۳ روز ادامه داشته باشند، اگرچه بیشتر رویدادهای عمومی در ۲۱ مارس برگزار می‌شود اما جشنواره‌های محلی پرجنب‌وجوش در خیابان‌های روستایی با تزئینات مجلل همراه می‌شوند، در حالی که در نمایشگاه‌های شهری می‌توان انواع سوغاتی‌ها را خریداری کرد. در مناطق روستایی، مسابقات ورزشی سنتی، تماشاگران مشتاقی را به‌خود جذب می‌کند. مسابقات سوارکاری، کشتی اسب‌سواری و بازی ملی کوپکاری(بزکشی) که در آن دو تیم سوار بر اسب بر سر لاشه بز به نبرد می‌پردازند، بسیار محبوب هستند.
نوروز در ازبکستان با امیدها و انتظارات جدیدی همراه است. بسیاری بر این باورند که کارهای خوب، در سال آینده، نیکبختی به ارمغان می‌آورد بنابراین همه سعی می‌کنند دشمنان خود را ببخشند، از بحث و جدل دوری کنند و در طول تعطیلات به نیازمندان کمک کنند. در نوروز پذیرایی از مهمانان در خانه خود و دیدوبازدید مرسوم است.
یکی دیگر از نمادهای مرتبط با سال نو سنتی ازبکستان فراوانی است، خصوصیتی که بیشتر با پخت و به اشتراک گذاشتن خوراکی‌ها در تعطیلات تجربه می‌شود. هنگامی که تعطیلات فرا می‌رسد، میزها پر از غذاهای خانگی مخصوص می‌شود؛ کیک‌های پای خوش طعم، خمیرهای سامسا پر شده با اسفناج و پلو معطر، غذای ملی ازبکستان است که اغلب در دیگ‌های بخارپز روی آتش تهیه می‌شود. به‌طور سنتی، هفت غذای خاص به‌عنوان نماد دیگری از نیکبختی برای ماه‌های بعد سرو می‌شود.
از میان این هفت غذا، غذاهای منتخبی است که فقط در تعطیلات نوروز در ازبکستان تهیه می‌شود. یکی از این خوراکی‌ها نیشالدا، دسر شیرینی از سفیده تخم مرغ است که با شکر و ریشه‌های معطر درست می‌شود. یک گزینه دلچسب خالیصاست، مجموعه‌ای از ۷ غلات و گوشت که با هم آب‌پز می‌شوند.
با این حال، محبوب‌ترین و غیرمعمول‌ترین غذای نوروزی در ازبکستان، سومالک است، خوراکی تافی مانند که از جوانه گندم و آرد تهیه می‌شود. اگرچه به‌طور معمول از شب قبل از نوروز پخته می‌شود اما می‌توان در هر زمانی در اوایل بهار آن را درست کرد. این فرآیند خسته‌کننده شامل پختن گندم تازه جوانه زده در یک دیگ بزرگ در طول ۲۴ ساعت است. در این مدت مخلوط باید مدام هم زده شود و برای انجام کار از دوستان، اقوام و همسایگان دعوت می‌شود که بیایند و کمک کنند. جمعیت بیشتر زنان در اطراف دیگ جمع می‌شوند تا شعر بخوانند، بخندند، غذا بخورند و به نوبت دیگ را هم بزنند و در حین انجام این کار آرزویی بکنند.
روز و شب مملو از شادی، تصویر کاملی از جوامع صمیمی و متحد ازبک است، جایی که مردمی که در کنار هم زندگی می‌کنند با میل به یکدیگر کمک کرده و در شادی یکدیگر سهیم هستند. پس از پخته شدن، کوزه‌های سومالک گرم بین بسیاری از مردم توزیع می‌شود تا در دوران نوروز از آن لذت ببرند.
انتهای پیام