مهنا نیک‌بین در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: رشته گردشگری و هتلداری اتیکت‌های رفتاری خاص خود را دارد اما متاسفانه افرادی را شاهد هستیم که چنین شناختی ندارند و دانشگاه‌ها نیز در این زمینه هیچ ارزیابی انجام نمی‌دهند.
وی اضافه کرد: گاهی اوقات فرد پس از سال‌ها آموزش متوجه می‌شود از نظر روحی و شخصیتی مناسب بازار کار این صنعت نیست، به عنوان مثال این صنعت به دلیل اینکه اغلب مبتنی بر ارتباطات چهره به چهره بوده نیازمند افراد با روحیه ارتباطی خوب و علاقمند به روابط انسانی است. در حالی که افراد با شخصیتهای درونگرا مناسب این رشته نیستند.
نیک‌بین گفت: این رشته نیازمند تحرک زیاد و بعضا سلامت جسم است که اکنون در دانشگاه شاهد ورود بعضی از دانشجویان معلول و کم‌توان به این رشته هستیم، هر چند معلولیت این عزیزان نمیتواند محدودیت باشد، اما متاسفانه هنوز بسترهای آموزشی و صنعت گردشگری در کشورمان آمادگی پذیرا بودن این افراد علاقهمند را به عنوان نیروی کار ندارد.
نیک‌بین با بیان اینکه مهارت زبان آموزی یکی دیگر از مواردی است که در زمینه گردشگری و هتلداری اهمیت دارد، خاطرنشان کرد: دانشجویان باید علاوه بر زبان انگلیسی به ۲ یا ۳ زبان بین‌المللی دیگر نیز تسلط داشته باشند تا بتوانند در بازار کار این رشته چه در داخل و چه در خارج از ایران از مزیت نسبی نسبت به سایر افراد آموزش دیده برخوردار باشند.
عضو هیات مدیره انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران با اشاره به اینکه در رشته گردشگری و هتلداری دانش بومی وجود ندارد، تصریح کرد: گردشگری و هتلداری یک رشته لوکس بین‌المللی محسوب می‌شود، هر چند که ما به صورت تاریخی و پیشینه‌ای در مهمان‌نوازی حرفی برای گفتن در دنیا داریم اما چارچوب علمی و آکادمیک آن به صورت کاملا تئوریک بین‌المللی است که از طریق منابع لاتین به دانشجویان این رشته در قالب درس‌های تئوری ارائه شده و بهتر است دانشجویان این رشته با تسلط به زبان انگلیسی از کتب و مقالات علمی معتبر زبان اصلی انگلیسی این رشته بهره ببرند.
وی گفت: یکی دیگر از معضلات آموزشی این رشته اصرار بر معادل‌سازی واژههای تخصصی انگلیسی این رشته به زبان فارسی است، مادامی که این اصرار در معادل‌سازی‌ها بتواند معنای کامل واژه‌ها را برساند شایسته و پسندیده است اما در غیر این صورت می‌تواند به مفهوم آن کلمه یا اصطلاح لطمه وارد کند و انتقال درستی از آن کلمه در آموزش نداشته باشیم.
این کارشناس گردشگری در خصوص زمینه‌های آموزش رشته گردشگری، بیان کرد: این رشته بسیار گسترده است اما برای آموزش گردشگری به صورت کاملا میانرشتهای از تمامی علوم انسانی مانند باستان‌شناسی، جغرافیا، تاریخ، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، مدیریت و... میتوان بهره برد و دروس تخصص خود را نیز دارد لذا به عنوان میانرشتهایترین رشته علوم انسانی مطرح است.
وی عنوان کرد: این امر باعث می‌شود که ما بر روی تعریف رشته‌های میان رشته‌ای در مقطع کارشناسیارشد به صورت کارآمد و با توجه به نیاز صنعت کشور بیشتر تلاش کنیم و بتوانیم نیازهایی را که در این زمینه وجود دارد جامه عمل بپوشانیم، به عنوان مثال این نیاز وجود دارد که بین رشته حقوق و گردشگری همکاری باشد تا بتوانیم در این زمینه رشته‌ای را به صورت میان رشته‌ای حقوق گردشگری در مقطع کارشناسی یا ارشد تعریف کنیم. این امر در حوزه‌های علمی و آکادمیک دیگر که به صورت میان رشته‌ای هستند نیز صدق پیدا می‌کند.
برخی گردشگری را ساده می‌انگارند
نیک‌بین در خصوص آسیبی که در حوزه آموزش گردشگری وجود دارد، بیان کرد: متاسفانه عده‌ای گردشگری را ساده می‌انگارند و به عنوان یک کار ساده خدماتی و پذیرایی به آن نگاه می‌کنند؛ در حالی که همان مهمان‌نوازی و پذیرایی اولیه که توسط پرسنل مراکز پذیرایی و اقامتی به عنوان نیروهای صف که بیشترین ارتباط را با گردشگر دارند، ارائه می‌شود؛ از پیچیدگی‌ها و ظرافت خاصی برخوردار است که باید به این موضوع توجه ویژه شود و این امر تنها از طریق آموزش‌های تخصصی محقق شود.
دبیر باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو-ایران با بیان اینکه آموزش به صورت تخصصی و در فیلدهای علمی و عملی باعث می‌شود که مشکلاتی در حوزه پذیرایی و خدمات به گردشگران نداشته باشیم، افزود: این امر باعث می‌شود طیفی از گردشگران بین‌المللی و داخلی از سفر خود لذت ببرند و نارضایتی نداشته باشند. اما در مقابل اگر نیروی ما آموزش‌های لازم را نداشته باشد و نتواند رضایت گردشگران را به دست آورد قطعا اثرات منفی جبرانناپذیری برای مقصد و سرمایهگذاران خواهد داشت.
انتهای پیام