دکتر صفر نصرالله زاده، دوشنبه ۱۵ اسفندماه، در همایش حکیم نظامی در دانشگاه تبریز، افزود: نظامی شاعری وارسته، زهد پیشه و باتقوا بود که در دوران اوج مدیحه سرایی و شاعران مداح در دربار شاهان به نان جوین دل خوش داشت و از جهان گذشت و در گوشه عزلت به سلطنت فقر رسید.

وی افزود: سلاطین زمان سر بر آستانش نهاده بودند و به احترام عظمت زهد و تقوای او پیرایه های زندگی را فروهشته و به خاطر حرمتش می از مجلس و ساقی از محفل دور می‌داشتند و برای ورودش خلوتی روحانی و مجلسی پاک و منزه از آلایش‌ها می‌آراستند.

نصرالله‌زاده گفت: مثنوی های نظامی همه با حمد و ستایش الهی آغاز می‌شود و حضرت رسول و معراج آن حضرت اول و آخر کتابهای او را می آراید و شاعر در هر منظومه خود نظری عارفانه به جهان دارد لذا نظامی هرگز در شعر از محدوده شرع خارج نشد و به خاطر این تعهد بود که در تمام مثنوی‌های خویش به دنبال حمد خدا و مدح رسول بود.

رئیس دانشگاه تبریز افزود: این شاعر شهیر با پناه بردن به دین، دل از تشویش می‌شوید و از هول روز رستاخیز به خود هراس راه نمی دهد. پناه بردن به از دست دیو ظلمت به حریم امن ایمان در منظومه های نظامی بسیار به چشم می خورد و همیشه دین ورزی چاره رهایی از آلام و دغدغه‌های فکری اوست.

وی تاکید کرد:  از دیگر مضامین محوری در آثار نظامی احساس پاک میهن پرستی و به عبارتی علاقه بسیار او به ایران و آذربایجان است. وی به ایران عشق می ورزید و این عشق در حالی اوج می گرفت که همراه با بارقه های اسلام خواهی و مسلمانی بود.

انتهای پیام