به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشمندان نوع جدیدی از واکسن سرطان را ابداع کردهاند که نویدبخش از بین بردن سرطان خون در موشها است. این روش شامل برنامهریزی مجدد سلولهای سرطانی برای تبدیل کردن آنها به سلولهای ایمنی است تا بتوانند نحوه مبارزه با بیماری را به سیستم ایمنی بدن آموزش دهند.
سیستم ایمنی ما در یک مبارزه عادلانه، هر بار سرطان را شکست میدهد اما این بیماری منصفانه مبارزه نمیکند و طیف گستردهای از ترفندهای پنهان را برای فرار کردن از تشخیص به کار میبرد. ایمنیدرمانی، یک روش درمانی نوظهور است که تقویت سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه بهتر با سرطان شامل میشود. نتایج اولیه این روش، بسیار امیدوارکننده هستند.
یکی از رایجترین انواع ایمنیدرمانی، با برداشتن سلولهای T از بیمار، برنامهریزی آنها برای شناسایی آنتیژنهای سرطانی ویژه و آزاد کردن آنها در بدن برای شکار سرطانها عمل میکند. مشکل اینجاست که این روش نیاز به حدس و گمان دارد تا بفهمیم کدام آنتیژن برای هر بیمار سودمندتر است.
دانشمندان دانشکده پزشکی «دانشگاه استنفورد»(Stanford University) در این پروژه، راهی را برای آموزش دادن سلولهای T به منظور شناسایی طیف گستردهتری از آنتیژنها ابداع کردند و شانس حمله موفقیتآمیز سیستم ایمنی بیمار به سرطان را افزایش دادند. ترفند این است که سلولهای سرطانی را به ماکروفاژها تبدیل کنیم. ماکروفاژها، نوعی «سلول ارائهدهنده آنتیژن»(APC) هستند که به سلولهای T میآموزند به دنبال چه چیزی باشند.
«راوی ماجتی»(Ravi Majeti)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما این ایده را مطرح کردیم که شاید سلولهای سرطانی برنامهریزیشده برای تبدیل شدن به سلولهای ماکروفاژ بتوانند سلولهای T را تحریک کنند زیرا این سلولهای ارائهدهنده آنتیژن حامل تمام آنتیژنهای سلولهای سرطانی هستند که از آنها آمدهاند.
پژوهشگران برای آزمایش کردن این ایده، سلولهای لوسمی را به موشها القا کردند تا به سلولهای ارائهدهنده آنتیژن تبدیل شوند. موشهای گروه کنترلشده با موفقیت سرطان خود را از بین بردند. به نظر میرسید که راهبرد واکسن برای جلوگیری از عود بیماری کارآیی دارد.
ماجتی ادامه داد: هنگامی که ما برای نخستین بار دادههایی را مبنی بر پاکسازی لوسمی در موشهایی با سیستم ایمنی فعال دیدیم، شگفتزده شدیم. ما نمیتوانستیم باور کنیم که این روش به خوبی کار میکند. علاوه بر این، ما نشان دادیم که سیستم ایمنی آنچه را که از این سلولها آموخته است، به خاطر میآورد. هنگامی که ما تومور سرطان را بیش از ۱۰۰ روز پس از تلقیح اولیه به این موشها القا کردیم، موشها هنوز یک واکنش ایمنی قوی داشتند که از آنها محافظت میکرد.
پژوهشگران این روش را روی موشهای مبتلا به سه نوع متفاوت تومور جامد شامل فیبروسارکوم، سرطان پستان و سرطان استخوان آزمایش کردند. نتایج کاملا به اندازه لوسمی مؤثر نبودند اما همچنان اثرات مثبتی را نشان دادند.
پژوهشگران نهایتا روش خود را روی سلولهای گرفتهشده از بیماران انسان آزمایش کردند. سلولهای ارائهدهنده آنتیژن که از سلولهای لوسمی انسان گرفته شده بودند، در آموزش سلولهای T همان بیمار موفق به نظر میرسیدند و میدانستند به دنبال چه چیزی بگردند. این نتیجه نشان میدهد که این روش را در نهایت میتوان برای انسانها نیز اعمال کرد اما هنوز بررسیهای بیشتری باید در مورد آن انجام شود.
ماجتی گفت: ما نشان دادیم سلولهای تومور که دوباره برنامهریزی شدهاند، میتوانند حمله بادوام و سیستماتیک به سرطان را در موشها و واکنشی مشابه با سلولهای ایمنی بیمار را در انسان به همراه داشته باشند. در آینده ممکن است بتوانیم سلولهای تومور را بیرون بیاوریم، آنها را به سلولهای ارائهدهنده آنتیژن تبدیل کنیم و آنها را به عنوان واکسن درمانی سرطان به بیماران برگردانیم. در نهایت ممکن است بتوانیم آرانای را به بیماران تزریق کنیم و تبدیل کردن سلولهای کافی را برای فعال کردن سیستم ایمنی در برابر سرطان بدون نیاز به خارج کردن آنها انجام دهیم. اگرچه چنین اقدامی در این مرحله مانند یک داستان علمی-تخیلی به نظر میرسد اما این مسیری است که ما علاقمندیم در آن گام بگذاریم.
این پژوهش، در مجله «Cancer Discovery» به چاپ رسید.
انتهای پیام