زنان توانمند خراسانی در عرصه‌های مختلف همیشه پیشتاز بوده و هستند اما نکته‌ای که در دوران فعالیت این بانوان هنرمند همیشه در طول تاریخ تکرار شده، نبود حمایت از هنر و هنرمند است.
در همین خصوص یک تولیدکننده و کارآفرین از کاخک شهرستان گناباد در گفت و گو با ایسنا نبود امکانات کافی در شهرهای کوچک را درد همیشگی هنرمندان عنوان می‌کند.
منصوره سپاهی که از کودکی علاقه زیادی به فعالیت‌های روبان‌دوزی و جواهردوزی داشته و همین امر موجب شد تا برای یک کار فرهنگی و رسیدن به هدفش قدم‌هایش را استوارتر از قبل بردارد، اظهار کرد: از سال ۱۳۹۲ کارم را در فضای مجازی با تولید تسبیح‌های لوکس و فانتزی آغاز کردم و به مرور با تبلیغات گسترده و فروش آن‌ها در این بستر سفارش سرویس‌های عبادت مانند چادرنماز، سجاده، قرآن و... را به آن اضافه نمودم.
او که فارغ التحصیل رشته حقوق است و بعد از دانشگاه به دلایل مختلفی نتوانست بیرون از منزل مشغول کار شود، گفت: اگرچه همین موضوع مرا افسرده کرده بود اما ناامید نشدم و با توجه به علاقه‌ای که از کودکی به کارهای هنری داشتم، با تهیه تسبیح‌های فانتزی در فضای مجازی وارد عرصه فعالیت شدم.
سپاهی استفاده از نظرات مشتریان را سبب توسعه و پیشرفت در کارش دانست و توضیح داد: با استفاده از هنر روبان‌دوزی، گل‌دوزی و جواهردوزی روی سرویس‌های عبادت کارم را توسعه دادم و علاوه بر کیفیت محصولات در بهبود جذابیت آن تلاش کردم.
وی عنوان کرد: بر اساس تجربیاتی که داشتم و بازخوردهایی که از مشتریان دریافت کردم، متوجه شدم اکثر کسانی که محصولاتم را در فضای مجازی خریداری می‌کنند به دلیل جذابیت کارهای انجام شده روی سرویس عبادت است.
این بانوی هنرمند در ادامه با اشاره به کمبود امکانات در کاخک گفت: متأسفانه کارم را به صورت تجربی فرا گرفتم و تلاش کردم با آزمون و خطا هنرم را توسعه دهم. بعد از مدتی که کار را به صورت تجربی انجام دادم، چون هیچ دسترسی به مربی حضوری نداشتم، دنبال تهیه سی‌دی‌ها و کتاب‌های آموزشی مرتبط رفتم تا بتوانم کارم را حرفه‌ای‌تر ادامه دهم.
وی با اشاره به فعالیت هفت ساله‌اش در فضای مجازی خاطرنشان کرد: اگر افراد فضای مجازی را به چشم یک بازار حرفه‌ای برای کسب و کار در نظر بگیرند، می‌توانند بسیار راحت از این فضا برای توسعه اقتصادی استفاده کنند. من با وجود اینکه در شهری کوچک و به دور از امکانات زندگی می‌کنم، برای فروش سرویس‌های عبادتم ناامید نشدم و سعی کردم از فضای مجازی برای جذب مشتری و بازار فروش استفاده کنم.
سپاهی در ادامه با گلایه از کمبودهای مواد اولیه معمولی در کاخک گفت: در زمان انجام کار اگر یک وسیله جزئی و ابتدایی بخواهم، باید برای تهیه آن به شهرهای همجوار سفر کنم زیرا تنها خرازی این شهر وسیله‌ای ندارد.
وی گفت: هرچند به دلیل مشکلات پیش رو در این مسیر بارها ناامید شدم اما خانواده‌ام مرا تشویق کرد و حتی خودشان با توجه به اینکه کارهای ابتدایی من بسیار مشکل داشت، آن‌ها را خریداری می‌کردند تا دلسرد نشوم.
این بانوی کارآفرین اظهار کرد: در این مسیر علاوه بر نبود مربی حضوری، کمبود تجهیزات و مواد اولیه نیز مشکلاتی را برای توسعه کارم ایجاد می‌کرد. در این کار سختی‌های زیادی کشیدم تا بتوانم به هدفم نزدیک شوم و کمبودها و سختی‌ها نتوانست مرا از آن چه دنبالش بودم، دور کند. با همه مشقت‌ها کارم را توسعه دادم و توانستم برای سه نفر اشتغال ایجاد کنم و از این کار خود بسیار خوشحال هستم.
سپاهی در ادامه با بیان یک خاطره تلخ از روزهای فعالیتش گفت: هر هنرمند کاری را که انجام می‌دهد با تمام علاقه و ذوقش برای آن کار وقت می‌گذارد اما درک این موضوع شاید برای عده‌ای سخت باشد. متأسفانه یک روز با ذوق و شوق فراوان کارهایم را برای فروش به یکی از شهرستان‌های همجوار بردم. کسی که قرار بود از آثارم بازدید کند، با برخورد زشت و تمسخرآمیزش موجب بیزار شدنم از این کار شد؛ به طوری که تا مدت‌ها کار هنری را کنار گذاشتم.
وی تأکید کرد: به عنوان یک کارآفرین که با تمام مشقت‌ها و سختی‌ها کار را آغاز کردم و آن را گسترش دادم، از مردم می‌خواهم در برابر کارهای هنری کمی منطقی‌تر برخورد کنند. کارآفرینان برای رسیدن به جایگاه هنری بدون پشتوانه و حمایت دولتی و حتی بخش خصوصی کار می‌کنند اما عده‌ای کار هنری را به تمسخر گرفته و هنرمند را بیکار می‌دانند.
این بانوی کارآفرین بین کرد: در برابر کارهایی که در فضای مجازی به فروش می‌رساندم، بسیاری از پیام‌های مردمی مبنی بر زیبایی طراحی سجاده‌ها و استقبال جوانان، نوعروسان و به ویژه دختران تازه به سن تکلیف رسیده کارهایم بود و اینکه چگونه طراحی زیبای سرویس‌های عبادت آن‌ها را جذب نماز خواندن کرده است اما در این میان پیام‌های منفی هم داشتم و سعی کردم از انتقادات آن‌ها برای توسعه کارم استفاده کنم.
انتهای پیام