به نقل از یاهو، انسان‌ها موجودات اجتماعی هستند اما همه ما دارای ارتباط خوب و برون‌گرا نیستیم. تنهایی یک تجربه ذهنی است. این در مورد تعداد دوستان یا خانواده شما نیست، بلکه در مورد احساس رضایتمندی در روابط است. درمان تنهایی برای برخی ممکن است مستلزم یک شبکه اجتماعی گسترده باشد، در حالی که چند رابطه نزدیک برای برخی دیگر مفید است.
آنهالت بیان می‌کند: مردم باید به آمادگی جسمانی اجتماعی به‌طور پیشگیرانه عمل کنند و به‌جای اینکه منتظر بمانند تا احساس انزوا کنند، باید به‌صورت منظم زندگی اجتماعی خود را پرورش دهند که ناگزیر سلامت روانی را بالا می‌برد.
از نظر آنهالت، روش تفکر فرهنگ ما در مورد سلامت روان بسیار واکنشی است، ما مردم را وادار می‌کنیم احساس کنند که باید منتظر بمانند تا همه چیز از هم بپاشد تا حمایت دریافت کنند. این مورد مانند انتظار کشیدن برای علائم اولیه بیماری قلبی است تا تمرینات هوازی داشته باشید. می‌خواهم به مردم کمک کنم بیشتر روی سلامت روان خود کار کنند مانند بیشتر رفتن به باشگاه و کمتر رفتن به دکتر فکر کنند.
برای تمرین آمادگی جسمانی اجتماعی خود، این برنامه تمرینی را که والدینگر در کتاب جدیدش، "زندگی خوب" بیان کرده است، امتحان کنید:
ترسیم جهان اجتماعی خود
برای شروع آمادگی جسمانی اجتماعی، با درون اندیشی شروع کنید. مانند تکمیل یک مدار تمرین قدرتی پایه برای مشخص کردن گروه‌های عضلانی ضعیف، تمرینات ذهنی زیر می‌تواند عضلات متزلزل اجتماعی شما را نشان دهد.
ابتدا، در یک برنامه دفترچه وقایع روزانه یا یادداشت، نحوه اختصاص دادن وقت خود را در هفته و به چه کسی توضیح دهید. سپس از خود بپرسید: من چه می‌دهم و چه چیزی دریافت می‌کنم؟ آیا به اندازه کافی با عزیزانم خوش می‌گذرانم؟ آیا از حمایت عاطفی کافی برخوردار هستم؟ والدینگر پیشنهاد می‌کند که این ارزیابی اجتماعی جامع را سالانه، شاید هر سال جدید یا هر سال تولد انجام دهید.
تقویت پایه‌های حمایتی
به‌جای هدف‌گذاری برای بازسازی کامل اجتماعی، روی بهبود روابط ارزشمندی که در حال حاضر دارید تمرکز کنید. یک راه آسان برای انجام این کار این است که از عزیزان بپرسید: آیا در رابطه خود کاری وجود دارد که بتوانم بهتر انجام دهم؟ آیا می‌توانم به‌گونه‌ای متفاوت ارتباط برقرار کنم یا باید زمان بیشتری را با هم بگذرانیم؟ بر اساس پاسخ‌های آنان، زمان ارتباط یا کیفیت خود را به نفع حلقه درونی خود تنظیم کنید.
ایجاد برنامه روزمره
یک راه عالی برای ارتقاء و حفظ روابط سالم، برنامه‌ریزی ارتباط منظم، به‌صورت مجازی یا حضوری است. برای یک قرار هفتگی در کافه با یک دوست قابل اعتماد یا یک تماس ماهانه با دوستان دبیرستانی برنامه‌ریزی کنید. برخی از موانع لجستیکی را که باعث می‌شود برقراری ارتباط مانند یک کار طاقت‌فرسا باشد، بردارید. هیچ معیار دقیقی از تعاملات اجتماعی هفتگی وجود ندارد. برای برخی، یک یا دو بار در هفته کافی است، در حالی که دیگران ممکن است بخواهند فرصت‌های روزانه را برای ارتباط برنامه‌ریزی کنند. تأمل در مورد این که چگونه این تعاملات به شما احساس پرانرژی بودن یا خستگی می‌دهد، می‌تواند به شما کمک کند تا حد مطلوب خود را پیدا کنید.
ایجاد ارتباطات جدید
یکی از تمرین‌هایی که می‌توانید عضلات اجتماعی خود را در شکل خوبی نگه دارید، گسترش شبکه ارتباطی خود است اما دوست‌یابی در بزرگسالی به آسانی بازی در زمین بازی یا زمین فوتبال نیست. یک راه مطمئن برای ارتباط با شخص جدید این است، در کاری که به آن اهمیت می‌دهید، درگیر شوید. اگر عاشق اسکی صحرانوردی در زمستان هستید، به یک باشگاه محلی بپیوندید. اگر از بیرون رفتن لذت می‌برید، در یک باغ محلی داوطلب شوید.
این فعالیت‌ها شروع‌کننده فوری مکالمه با کسانی که علایق مشابهی دارند را فراهم می‌کنند. اگر نگران این هستید که هیچ‌کس از همراهی شما لذت نبرد، وقت خود را داوطلبانه به کسانی اختصاص دهید که شاید مانند افراد مسن تنها باشند. ایجاد ارتباطات جدید در سنین بالاتر ممکن است غیر ممکن به‌نظر برسد؛ مانند دویدن ماراتن پس از سال‌ها آهسته دویدن، اما این تلاش منجر به مزایای عمده‌ای می‌شود. دوستی سلامت روان و به نوبه خود سلامت جسمانی ما را شکل می‌دهد.
انجام تمرینات احساسی
و در اینجا یک نکته اضافی از آنهالت وجود دارد، انجام "تمرینات احساسی"؛ این موارد عبارتند از شروع مکالمه با غریبه‌ها، تشکر کردن، یا پذیرفتن تعریف و تمجید بدون انحراف.
از کارهای کوچک شروع کنید و یکی دو بار در هفته یک یا دو بار تمرینات عاطفی را انجام دهید. در حالی که هیچ میانبری برای آمادگی جسمانی اجتماعی وجود ندارد، منعطف کردن منظم عضلات اجتماعی خود به مرور زمان باعث ایجاد روابط قوی‌تر می‌شود.
انتهای پیام