به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دیابت، مشکلات زیادی را در بدن ایجاد می‌کند اما یکی از شایع‌ترین آنها بیماری کلیوی است. دوره‌های طولانی افزایش قند خون می‌تواند به «نفرون‌ها»(Nephrons) که واحدهای تصفیه‌کننده کوچک در کلیه‌ها هستند، آسیب برساند و به اختلال عملکرد کلیه و در نهایت نارسایی منجر شود.

دانشمندان سنگاپور و آلمان در این پژوهش جدید، یک مقصر احتمالی را بررسی کردند. این مقصر احتمالی، پروتئینی به نام «اینترلوکین-۱۱»(IL-11) است که در ایجاد زخم در سایر اندام‌ها برای واکنش نشان دادن به آسیب نقش دارد.

این گروه پژوهشی با بررسی دقیق‌تر آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌ها دریافتند که وقتی کلیه‌ها آسیب می‌بینند، سلول‌های پوشاننده آنها، اینترلوکین-۱۱ را آزاد می‌کنند که رشد سلولی را کند می‌کند و باعث ایجاد یک آبشار مولکولی از التهاب و زخم می‌شود اما با توقف انتشار اینترلوکین-۱۱، از این روند جلوگیری می‌شود و سلول‌های سالم می‌توانند برای معکوس کردن آسیب موجود، بازسازی شوند.

پروفسور «استوارت کوک»(Stuart Cook)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما دریافتیم که اینترلوکین-۱۱ برای عملکرد کلیه مضر است و باعث ایجاد بیماری مزمن کلیه می‌شود. همچنین، ما نشان دادیم که درمان ضد اینترلوکین-۱۱ می‌تواند نارسایی کلیه را درمان کند، روند بیماری مزمن کلیوی را معکوس کند و عملکرد کلیه را با ترویج بازسازی سلول در موش‌ها بازگرداند. این روش برای استفاده بلندمدت ایمن است.

دانشمندان، این یافته‌ها را در آزمایش‌های انجام‌شده روی سلول‌های کلیه انسان در ظروف آزمایشگاهی دنبال کردند و نتایج مشابهی را به دست آوردند. آنها یک آنتی‌بادی اینترلوکین-۱۱ را به سلول‌های مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی تزریق کردند و دریافتند که سلول‌های «توبول»(Tubule) کلیه می‌توانند دوباره تکثیر شوند. این امر، زخم و التهاب را معکوس کرد و در نهایت توانست عملکرد اندام را بازگرداند.

اگرچه این نتایج، امیدوارکننده به نظر می‌رسند اما مهم است که به یاد داشته باشید این پژوهش هنوز در مراحل اولیه است و نتایج آن ممکن است به راحتی به آزمایش‌های انسانی منتقل نشوند. در هر حال، این یک هدف جدید و جذاب برای دانشمندان است که هنگام توسعه درمانها می‌توانند آن را مد نظر قرار دهند.

این پژوهش، در مجله «Nature Communications» به چاپ رسید.

انتهای پیام