به گزارش ایسنا، علی نصیریان متولد سال ۱۳۱۳ که همین چند روز قبل سالروز تولدش بود، از ۶ دهه قبل در عرصه بازیگری مشغول است و نقش‌های ماندگاری را روی صحنه تئاتر یا پرده سینما و نیز در قاب تلویزیون ثبت کرده است.
او که ۱۰ سال قبل به عنوان چهره ماندگار سینما و تئاتر شناخته شد و نشان درجه یک هنری گرفت، در حدود ۴۰ فیلم سینمایی بازی کرده و در تمام این سال‌ها فقط برای فیلم‌های «شیر سنگی» مسعود جعفری جوزانی و «سال‌های خاکستر» مهدی صباغ‌زاده نامزد دریافت جایزه نقش اول بازیگری شده بود. البته چهار سال قبل در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم «مسخره‌باز» به نصیریان اهدا شد و او اگرچه آن سیمرغ را درجه دو دانست ولی گفت «با کمال میل آن را می‌پذیرم» و درعین حال یادآوری کرد که تا به حال سیمرغ نگرفته بود و در طول چهل سال قبل هم انتظار نداشته است.
اما در نهایت قرعه جایزه سیمرغ نقش اول به نام او خورد و شامگاه ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ این بازیگر برای بازی در فیلم عاشقانه «هفت بهار نارنج» جایزه بازی خود در نقش اول این فیلم را گرفت.
نصیریان امسال خودش در جشنواره و همینطور اختتامیه آن حضور نداشت که البته دلیل آن را پیش از شروع جشنواره و در نامه‌ای به دبیر، با تشریح اینکه شرایط جسمی و سنی مناسبی برای حضور ندارد بیان کرده بود.
او این جایزه را پس از سال‌ها در حالی کسب کرده که کارگردان فیلم «بهار نارنج» در نشست خبری این فیلم گفته بود که شاید «هفت بهار نارنج» آخرین فیلم علی نصیریان در سینما باشد.
فرشاد گل‌سفیدی درباره شباهت قصه «هفت بهار نارنج» با زندگی شخصی این بازیگر که چند سال قبل همسرش را از دست داد و روایت مردی که عاشقانه از همسر بیمارش مراقبت می‌کند، گفته بود: ماجرای فوت همسرش آقای نصیریان در این همکاری تاثیر داشت و ایشان وقتی فیلمنامه را خواندند آن را خیلی دوست داشتند، چون خودشان هم از همسرشان تا روزهای آخر عمرشان مراقبت می‌کردند. درواقع نوعی همذات‌پنداری هم با داستان داشتند و می‌گفتند که این شاید آخرین فیلم‌شان باشد.
تمام کسانی که با علی نصیریان همکاری کرده‌اند از نظم و انضباط خاص این بازیگر برای حضور سر صحنه یاد می‌کنند و کارگردان فیلم «هفت بهار نارنج» هم درباره گفته بود: آقای نصیریان ۸۳ دقیقه فیلم را یک تنه با حفظ راکورد پیش می‌برد و به نظرم استفاده از ایشان خیلی به‌جا بود. آقای نصیریان خیلی سحرخیز هستند و ۶ صبح بیدار می‌شدند و ما باید طوری برنامه‌ریزی می‌کردیم که از ساعت‌های اولیه روز، فیلمبرداری را شروع کنیم تا در هفت، هشت ساعت به نتیجه برسیم. این سبک زندگی ایشان شیوه کار ما را هم تغییر داد.
علی نصیریان خودش برای گرفتن سیمرغ در مراسم اختتامیه حاضر نبود، اما اگر بود حتما پس از دریافت جایزه‌اش سخنانی شنیدنی را بیان می‌کرد؛ همانطور که بارها وقتی پشت میکروفنی رفته صحبت‌هایی متفاوت را مطرح کرده است.
بیشتر بخوانید:
/نقد فیلم‌های جشنواره/ «هفت بهارنارنج»؛ عشق نصیریان به مثابه یک سوژه!
انتهای پیام