به گزارش ایسنا، در این نشست غلامعلی افروز رییس اندیشکده خانواده و استاد ممتاز دانشگاه تهران، محمدحسین پناهی رییس اندیشکده امور اجتماعی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و مصطفی ایزدی رییس اندیشکده امنیت و دفاع مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و هیات علمی دانشگاه امام حسین (ع) به تشریح دیدگاه‌های خود پرداختند.
همچنین مسعود گلچین عضو اندیشکده امور اجتماعی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و دانشیار دانشگاه خوارزمی با موضوع مقایسه تطبیقی رویکردهای سنتی و جامعهشناختی نسبت به خانواده، سعید حاجی ناصری عضو اندیشکده امنیت و دفاع مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و عضو هیات علمی دانشگاه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با موضوع خانواده، سکولاریسم و امنیت اجتماعی و محمود حکمت‌نیا عضو اندیشکده خانواده مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با موضوع حقوق خانواده و ابعاد امنیتی و سیاسی آن به تفصیل به تشریح دیدگاه‌های خود پرداختند.
در این نشست عنوان شد: خانواده اولین زیستگاه نوزاد پس از دوران جنینی است که نقشی بی‌بدیل در شکل‌گیری سازه‌های رفتاری و شاکله شخصیتی کودک دارد. آغوش عاشقانه و مهربانانه مادر، اولین و چهره گشاده و امیدوار پدر دومین تجربه نوزاد در این کره خاکی است که صاحبنظران و اندیشمندان حوزههای مختلف معرفتی بر نقش والای آنان به عنوان دو رکن اصلی خانواده در فرآیند اجتماعی شدن کودک و انتقال فرهنگ و ارزشهای ملی و دینی تأکید دارند.
احادیث مشهوری نظیر «السعیدُ مَن سَعید فی بَطنِ اَمِّه وَالشقی مَن شَقی فی بطن اَمِّه» و « کلِّ مولُودِ یُولَدُ عَلی الفِطره، فَاَبَواهُ یُهَوِّدانه اَو یُنَصِّرانه اَو یُنَجِّسانه» نیز نشانه جایگاه و نقش بی‌همتای خانواده در شکل‌گیری شاکله فکری و فرهنگی است.
در پنجمین فراز از مبانی جامعهشناختی سند الگو، به درستی از خانواده به عنوان مهمترین نهاد تشکیل دهنده جامعه یاد شده است که در شکل‌گیری، حفظ، انتقال و ارتقای فرهنگ جامعه، نقشی بی‌همتا دارد. نقش‌آفرینی نهاد خانواده به عنوان سلول بنیادی و تنیدن تار و پود و ارتقای سایر نهادهای اجتماعی از اصول پذیرفته شده و جهان‌شمولی است که همه صاحبنظران حوزههای معرفتی مرتبط بر آن اتفاق نظر دارند.
اصولا نهادهای اساسی جامعه که مشتمل بر خانواده، دین، دولت، سیاست و اقتصاد می‌باشد در یک منظومه معرفتی با هم در حال تعامل و تأثیر و تأثر دائمی هستند. پایداری، نشاط، طراوت، امید، امنیت و آرامش جامعه در گرو تعامل و همکاری نهادهای اساسی است و بروز هر گونه تعارضی بین این زنجیره متصل، منجر به بروز مشکلاتی در سطح و عمق جامعه می‌شود. امنیت پایدار نتیجه تعامل منظم و منطقی نهادهای اساسی جامعه است.
امنیت و سلامت دو گوهر ارزشمندی است که به زندگی، نشاط و امید می‌بخشد. به فرمایش امام علی (ع)، بهترین چشم روشنی کارگزاران حکومت، برقراری امنیت و عدالت در جامعه است. از مهمترین کارکردهای خانواده تولید نسل و تربیت فرزندان است. این دو کارکرد اساسی به نوعی زیربنای امنیت و اقتدار ملی است. مطلوبیت جمعیت در تربیت مطلوب است؛ جمعیتی که به هر دلیلی به نحو شایسته‌ای تربیت نشده‌اند، وٍزر و وَبالی بیش نیستند. اولین رگه‌های هویت ملی و عشق به وطن و پایبندی به ارزشهای اجتماعی در خانواده و تکمیل و ارتقای آن در دیگر نهادهای اجتماعی به ویژه آموزش و پرورش شکل می‌گیرد.
از چنین منظری، امنیت پایدار ریشه در تربیت خانوادگی و دیگر نهادهای اجتماعی تأثیرگذار دارد. ایران کشوری بزرگ، پهناور و تاریخی با ظرفیت‌های تمدنی و فرهنگی غنی است که یکپارچگی و انسجام بیرونی و درونی و در هم‌تنیدگی مردم آن با داشتن اقلیمی متنوع، قومیت‌های متعدد و مذاهب مختلف، مورد حسرت و طمع دشمنان بوده و هست.
در کنار این واقعیت آشکار، پیشرفت نیز نیازمند همگرایی، هم‌افزایی، همدلی و وحدت جوهری بین همه اقوام با همه تفاوت‌های فرهنگی و مذهبی است. امنیت و دفاع ملی برآمده از آموزههای خانواده و جامعه، جامع‌ترین و کامل‌ترین نوع امنیت و کم‌هزینه‌ترین آن است. از چنین منظری، امنیت و دفاع ملی پدیده‌ای است که ریشه در آموزش و تربیت خانوادگی و ارزشهای بنیادی جامعه دارد.
در این نشست مشترک چرائی و چگونگی تأثیر و تأثر نهادهای اساسی بر یکدیگر با نگاه امنیت و دفاع ملی مورد نقد و بررسی قرار گرفت. همچنین چگونگی دست‌یابی به امنیت و دفاع ملی پایدار و مردم‌پایه براساس افق سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت مورد تبادل نظر قرار گرفت.
انتهای پیام