داود حیدری در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به نمایشنامه «شُح» و وضعیت نمایشنامه‌نویسی در استان زنجان، اظهار کرد: نمایشنامه شح روایت قصه‌ای از خساست است؛ خساستی با شدت بسیار بسیار زیاد که موجب آسیب زدن به خود و اطرافیان می‌شود؛ در این نمایشنامه داستان درباره پیرمردی است که در یک امامزاده نذر می‌کند تا دختر وی با مردی طبق ایده‌آل‌های پیرمرد ازدواج کند و برای رسیدن به نذرش، مرغ خود را در امامزاده قربانی می‌کند و بعد بازگشته و مدعی برآورده نشدن نذر بوده و این حق را به خود می‌دهد که نذرش را پس بگیرد.
وی با اشاره به سومین جشنواره گلدسته‌ها مخصوص تئاتر بچه‌های مسجد، افزود: ابتدا طرح نمایشنامه‌ها برای شرکت در جشنواره گلدسته‌ها ارسال شده بود که بعد از داوری طرح‌ها ۲۶ طرح تایید شدند و نمایشنامه «شُح» نیز در میان برگزیده‌ها است.
نمایشنامه‌نویس زنجانی با اشاره به مشکلات حوزه نمایشنامه‌نویسی در استان نیز تصریح کرد: نمایشنامه نیز از وجود مشکلات در استان مستثنی نبوده و مشکلاتی داشته ولی دغدغه اصلی که در این حوزه وجود دارد این است که ما اصلا این حوزه را نمی‌شناسیم تا بخواهیم درک و لمس کرده و آسیب‌شناسی کنیم. نمایشنامه جزو مسائلی است که برای کسی اهمیت ندارد و دلیل آن، این است که جزو مشکلاتی نیست که ابعاد مادی داشته باشد، زیرا همیشه به دنبال راهکار برای مشکلاتی هستیم که شکل مادی دارند.
حیدری ادامه داد: نمایشنامه‌نویسی هنری است که از زمان‌های دور وجود داشته ولی درحال حاضر به گونه‌ای شده که در بین هنرمندان هم کسی رغبتی به آن ندارد. نمایشنامه‌نویسی سطح سخت ادبی داشته و پول هم ندارد برای همین بیشتر افراد از آن فاصله می‌گیرند، نمایشنامه‌نویسی به انزوا کشیده شده و مشکلات تئاتر و عدم اجرای نمایش هم شرایط را بدتر کرده و شرایط این هنر را نیز سخت‌تر کرده است.
نمایشنامه‌نویس زنجانی با بیان اینکه نمایشنامه به شدت نیاز به سواد، آگاهی و مطالعه دارد که متاسفانه از این عوامل دور هستیم، عنوان کرد: یکی از مشکلات بزرگ این هنر در استان این است که ما آموزش درستی در این حوزه نداریم و کسی با آموزش درست رشد نمی‌کند و راهی که می‌توانیم در یک سال طی کنیم را در ده سال طی می‌کنم، چون ما آموزش درست نداریم و نداشتیم، علم نمایشنامه را درست نداشته و شناخت درستی نداریم و از استاندارهای نمایشنامه‌نویسی به شدت دور هستیم.
وی خاطرنشان کرد: مشکلات نمایشنامه‌نویسی در استان مشکلات ریشه‌ای است و با برگزاری چند کارگاه، ورکشاپ و دورهمی حل نمی‌شود. با برگزاری یک جشنواره هم کار خاصی نمی‌توان انجام داد چون در برگزاری جشنواره هم کارها داوری می‌شود و ضعف و قوت یک اثر بیان نمی‌شود.
انتهای پیام