روایت یکی از بازماندگان حادثه بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز

از شهیدی که در سردخانه زنده شد تا شهیدی که پیکرش به حالت سجده افتاده بود

یکی از بازماندگان بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز به تشریح ناگفته‌هایی از دوران آن حادثه پرداخت.

محمد منافی فرتوت، در گفت‌وگو با ایسنا، با گذری به شب حادثه بمباران کارگاه، افزود: موقعیت کاری من درست زیر جایی بود که بمب افتاده بود، اما چون آن روز زودتر به کارگاه رفته بودم، به جای دستگاهی که اغلب با آن کار می‌کردم، به سمت دستگاه تراشکاری که هفت متر با محل بمب فاصله داشت رفتم. دو نفر بعد از من، مهندس دل‌فکار در کنار برق سه فاز بود که متاسفانه با ۹۰ درصد سوختگی مواجه و به درجه جانبازی نائل آمد. دو نفر قبل از من و نزدیک به بمب نیز شهید رضوان جو قرار داشت.

وی گفت: شهید رضوان جو همیشه ناراحت بود و از خدا گله داشت که چرا تک فرزند است و نمی‌توانست به جبهه برود. وقتی هم که شهید شد، پیکرش درست به حالت سجده شکر افتاده بود و انگار که از خدا تشکر می‌کرد که خواسته‌اش را قبول کرده است.

این بازمانده بمباران ۲۷ دی ماه، با اشاره به اینکه شهید اخترشمار پیش از شهادتش، می‌دانست که شهید می‌شود و این را به زبان آورده بود، ادامه داد: شهید رضاپور پیش از ورود به کارگاه، در ۱۵ عملیات شرکت کرده بود و یا یکی از شهدای ۲۷ دی، قبلاً در خط مقدم گلوله به سرش خورده بود و در سردخانه وقتی دیده بودند نایلون پیچیده شده بر پیکرش بخار شده است، فهمیده بودند زنده است و سپس این شهید از تلاشش دست برنداشته و به جمع ما در کارگاه پیوسته بود و در نهایت در 27 دی در کارگاه فنی دانشگاه تبریز شهید شد.

وی ادامه داد: من پیش از برخورد بمب به کارگاه، نورش را دیده بودم و زودتر از بقیه بچه‌ها هم به هوش آمدم، اول فکر کردم که بمب به کنار کارگاه افتاده است اما بعد دیدم که چگونه صدای ذکر یاحسین در فضای سالن پر شد. انگار که صدای ملائکه‌ای بود که به پیشواز بچه‌های شهید آمده بودند.

منافی خاطرنشان کرد: باید در اهداف برگزاری بزرگداشت‌های شهدای ۲۷ دی،  بازنگری شود چرا که هدف از برگزاری چنین رویدادهایی به صورت کلاسیک فقط سخنرانی و در انتها تقدیر از خانواده‌ها است، در حالی که می‌توان با تولید مقالات و ساخت محتوا، به این حادثه، شکل جامع تری بدهیم که قابل درک برای نسل جوان باشد.

وی با تاکید بر اینکه می‌توانیم رفتار و شخصیت‌ شهدا را معرفی کنیم، گفت: ۱۰دقیقه از عملیات نجات یک خلبان ژاپنی  را در قالب ۴۰۰ صفحه کتاب منتشر کرده اند در حالی که شهدای ما زندگی و شرایط ویژه ای را در جنگ دیده اند که اگربخواهیم ما هم می‌توانیم از این کتابها برای شهدایمان بنویسیم.

وی در ادامه با بیان این‌که امروز با برخی سیاه نمایی‌ها نسبت به نیروهای انقلابی رو به رو هستیم، اظهار کرد: زمانی نیروهای بسیجی، در دل مردم جای داشتند و در واقع جزو نیروهای نجات دهنده کشور بودند. امروز هم این نیروها در راستای برقراری امنیت کشور تلاش می‌کنند اما سیاه نمایی‌ها باعث شده مردم با دید دیگری به آن‌ها نگاه کنند و نمی‌بینند که برای مقابله با دشمن چه تلاش‌هایی را انجام می‌دهند.

انتهای پیام

  • یکشنبه/ ۲۵ دی ۱۴۰۱ / ۱۰:۳۸
  • دسته‌بندی: آذربایجان شرقی
  • کد خبر: 1401102516784
  • خبرنگار : 50005

برچسب‌ها