به گزارش ایسنا به نقل از آناتولی، هزاران شهروند افغان که در ارتش بریتانیا و سایر ارگان‌ها خدمت می‌کردند، به همراه خانواده‌هایشان از افغانستان تخلیه شدند که بزرگترین تخلیه نظامی بریتانیا در بیش از ۷۰ سال گذشته گزارش شده است. اگرچه اکثریت بیش از ۲۱۰۰۰ پناهجو در حال حاضر در مکان های اقامتی قرار گرفته اند، تقریبا نیمی از پناهجویان هنوز در هتل ها گیر کرده اند

بر اساس آخرین آمار ارائه شده توسط وزارت کشور انگلیس، ۹۲۴۲ نفر در ۶۳ هتل در سراسر بریتانیا مستقر هستند و "حدود نیمی" را کودکان تشکیل می دهند.

بریتانیا در دو هفته پس از تسلط طالبان بر افغانستان در اواسط اوت ۲۰۲۱، حدود ۱۸۰۰۰ نفر از جمله بیش از ۶۰۰۰ تبعه بریتانیا را تخلیه کرد. اما پس از پایان تخلیه، هزاران نفر همچنان از کشور فرار کردند و برای طرح اسکان شهروندان افغان درخواست کردند.

برخی از این افغان ها به تنهایی وارد بریتانیا شدند و برای یکی از این طرح ها درخواست دادند، در حالی که برخی دیگر درخواست های خود را از طریق نمایندگی های دیپلماتیک بریتانیا در کشورهای همسایه ارسال کردند. فهیم زازایی، بنیانگذار مرکز اجتماعی و رفاه افغانستان در والسال، در گفتگو با آناتولی، گفت کسانی که در هتل ها مانده اند، همگی تخلیه شده نیستند، بلکه شامل بسیاری از کسانی است که در ماه های بعد وارد هتل شده اند.

زازایی ۲۰ ساله بود که در سال ۱۹۹۹ از افغانستان به بریتانیا رفت. او از آن زمان خود را وقف کمک به پناهندگان برای اسکان در جامعه با خیریه ای که ۱۵ سال پیش تأسیس کرد، کرده است. اکنون که طالبان دوباره به قدرت رسیده اند، او هر روز ساعات طولانی را صرف کمک به افرادی می کند که توسط ارتش بریتانیا تخلیه شده اند. بسیاری از پناهندگان به سراغ زازایی رفته و برای یافتن مسکن به دنبال کمک هستند. "

او می گوید: اخیراً شخصی از پریستون با من تماس گرفت و گفت که تقریباً دو سال است که او، همسرش و شش فرزندشان در یک هتل گیر افتاده اند. من به او گفتم تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است که به دنبال مسکن خصوصی بگردیم که پس از آن نیاز است. او گفت که این فرد دچار مشکلات روانی شده است. این برای آنها ویرانگر است."

زازایی می گوید که اقامت در کشور برای داشتن یک زندگی معمولی آسان نیست و اشاره می کند که افرادی که در هتل ها قرار می گیرند می توانند در هر نقطه از کشور اسکان داده شوند، جایی که هیچ ارتباطی با خانواده یا دوستان ندارند. او گفت: "آنها هیچ حمایتی از نظر زبان یا حلقه اجتماعی ندارند. بنابراین اساساً آنها در یک مکان تصادفی کاملاً منزوی هستند."

وی افزود که خیریه او موفق شده است به چندین خانواده در هالیفاکس، یورک و اسکاتلند کمک کند و آنها را جابجا کند.

به پناهجویان گفته شده که با رسانه ها صحبت نکنند به گزارش رسانه های انگلیسی، این پناهجویان افغان با هزینه روزانه حدود یک میلیون پوند (۱.۲ میلیون دلار) در هتل های بریتانیا اسکان داده می شوند. از آنجایی که بریتانیا تحت بحران هزینه های زندگی قرار دارد، بسیاری این سوال را مطرح می کنند که چرا دولت اقدامات بیشتری برای بیرون راندن این خانواده ها از هتل ها انجام نمی دهد. زازایی گفت که ده ها پناهنده به او گفته اند که یا کارمندان یا مقامات وزارت کشور به آنها گفته اند که اگر می خواهند خانه شورایی دریافت کنند، درباره وضعیت خود با رسانه ها صحبت نکنند.

علاوه بر تذکرات شفاهی، ایمیلی نیز برای پناهندگان ارسال شد که از آنها خواسته شده بود از صحبت با مطبوعات خودداری کنند. 

فشار بر پناهندگان فقط به پناهندگان در هتل ها محدود نمی شود و بسیاری از خانواده هایی که در یک خانه قرار می گیرند نیز این فشار را احساس می کنند. زازایی با یادآوری حادثه‌ای که شخصاً تجربه کرده بود، گفت که یکی از خدمه‌های بی‌بی‌سی برای مصاحبه با یک خانواده با او تماس گرفتند، اما پس از آن هنگام تلاش برای فیلم‌برداری از مصاحبه در خانه جدید خانواده با موانعی مواجه شدند. "کارمند پرونده که قرار است از خانواده حمایت کند، درگیر شد و با مصاحبه مخالفت کرد. سپس با دفتر خود تماس گرفت و سپس با شورا در این مورد تماس گرفت و آنها به وزارت کشور مراجعه کردند. ما از رویکرد آنها شوکه شدیم. در نهایت ما را درگیر کرد. برای فیلمبرداری از این مصاحبه به دفتر خیریه ما رفتند، احتمالاً مسئولان می‌خواهند بر شکست‌های خود سرپوش بگذارند. بحران مسکن ممکن است بدتر شود زیرا صدها پناهنده اوکراینی که در حال حاضر توسط حامیان مالی بریتانیایی خود میزبانی می‌شوند، ممکن است بار اضافی بر دوش مقامات محلی که قبلاً از نداشتن خانه‌های کافی برای پاسخگویی به تقاضا شکایت دارند، اضافه کند.

انتهای پیام