به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، محققان موسسه زمین شناسی و ژئوفیزیک(IGG) آکادمی علوم چین، مطالعه‌ای را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد بادهای خورشیدی می‌توانند باعث ایجاد آب روی سطح ماه شوند. نمونه‌های به دست آمده از ماموریت چانگ‌ای-۵(Chang’e-۵) چین نیز از وجود آب روی سطح ماه در داده‌های سنجش از راه دور حمایت می‌کند.

به تازگی توجه‌ها به مقادیر، مکان و منابع آب در سطح ماه جلب شده است زیرا این مایع حیات برای سفرهای فضایی آینده بسیار اهمیت دارد.

یک گروه تحقیقاتی مشترک از مرکز ملی علوم فضایی(NSSC) و مؤسسه زمین شناسی و ژئوفیزیک، که هر دو بخشی از آکادمی علوم چین(CAS) هستند، دریافتند که لبه‌های ذرات خاک ماه جمع‌آوری شده توسط چانگ‌ای-۵ دارای سطح بالایی از هیدروژن هستند و نسبت دوتریوم/هیدروژن در آن‌ها پایین است.

محققان بقای هیدروژن در خاک ماه را در دماهای مختلف شبیه‌سازی کردند. آنها دریافتند که آبی که از جنوب غربی ماه آمده می‌تواند در عرض‌های جغرافیایی میانی و بلند روی سطح ماه باقی بماند.

نویسنده این مطالعه، پروفسور لین یانگتینگ(LIN Yangting) اظهار داشت که خاک‌ مناطق قطبی ماه می‌تواند آب بیشتری نسبت به نمونه‌های چانگ‌ای-۵ داشته باشد.

به نظر می‌رسد میزان آب روی سطح ماه بسته به عرض جغرافیایی و زمان روز متفاوت است.

طبق تحقیقات قبلی، مقدار آب(OH/H۲O) در سطح ماه با عرض جغرافیایی و زمان روز تغییر می‌کند. چنین تفاوت قابل توجهی نشان دهنده سرعت سریع دفع آب از سطح ماه است.

ماموریت چانگ‌ای-۵ نمونه‌های خاک را از موقعیتی در عرض جغرافیایی میانی(۴۳.۰۶ درجه شمالی) به زمین بازگرداند. این برخلاف شش مأموریت آپولو و سه مأموریت لونا بود که همگی در عرض‌های جغرافیایی پایین(۸.۹۷ درجه جنوبی تا ۲۶.۱۳ درجه شمالی) فرود آمدند.

نمونه‌های چانگ‌ای-۵ از خشک‌ترین زمین‌های بازالتی و جوان‌ترین بازالت‌های قمری گرفته شد.

طی ماموریت چانگ‌ای-۵ تعداد ۱۷ قطعه کوچک از خاک ماه به زمین بازگردانده شد که برای تعیین نسبت دوتریوم به هیدروژن مورد استفاده قرار گرفتند.

انتهای پیام