طالبعلی پورشریعه در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه افراد دارای معلولیت چالش‌هایی دارند که باید به آنها اهمیت بیشتری داده شود، اظهار کرد: تعریف معلولیت در تفاوت بین انجام کارهای روزمره است. کسی که از ناحیه پا دارای معلولیت است تنها در نحوه حرکت که با ویلچر انجام می‌شود با فرد سالم تفاوت دارد اما نیازهای روحی و جسمی یکسانی خواهد داشت.
وی چالش‌های معلولیت را در ۲ حوزه جامعه و فرد تقسیم‌بندی کرد و گفت: در نخستین چالش، جامعه هنوز به فرهنگ پذیرش افراد دارای معلولیت نرسیده است.
اشتغال دغدغه همیشگی معلولان
این روانشناس بالینی با بیان اینکه افراد دارای معلولیت در زمینه اشتغال دچار مشکل هستند و اگر برای کار به فروشگاه یا مکانی مراجعه کنند قطعا پذیرفته نمی‌شوند، اظهار کرد: فرد دارای معلولیت نمی‌تواند ارتباط راحتی با پیرامون خود برقرار کند زیرا مناسب‌سازی مشخصی در بستر جامعه برای این قشر دیده نشده است.
پورشریعه با تاکید بر اینکه مناسب‌سازی در جامعه با شناخت کافی از نیازهای معلولان محقق می‌شود خاطرنشان کرد: ذهن جامعه نیز باید آماده پذیرش این مهم باشد تا درک درست اتفاق بیفتد، افراد باید همه‌جانبه نگر باشند تا توسعه پایدار محقق شود.
این مدیر کلینیک مددکاری ادامه داد: مقصود نهایی از توسعه پایدار یعنی مشارکت همه اقشار جامعه در پیشرفت یک جامعه و پدیداری ظرفیت‌های جامعه و بهره‌برداری از آن در این مسیر که در این راستا از پتانسیل‌های بالقوه و بالفعل افراد دارای معلولیت باید استفاده شود تا در ذهن، فکر و شناخت مردم و مسئولان قرار گیرد.
پورشریعه گفت: چالش‌های اشتغال، مسکن، تحصیلات و ازدواج معلولان از دیگر موانع است با توجه به شعار امسال بهزیستی که «توسعه و نوآوری باید در خدمت معلولان باشد» متاسفانه تاکنون با وجود پیشرفت‌های مهم در پارک علم و فناوری و علوم نوین هنوز در کشور نتوانستیم این مهم را اجرایی کنیم.
معلولان نیازمند حمایت‌های اعتباری و بودجه‌ای
وی با اشاره به اینکه جامعه‌ای که نتواند افراد دارای معلولیت را بپذیرد، خود آن جامعه دارای معلولیت است تاکید کرد: در مصوبه قانون جامع معلولیت بسیاری از مشکلات این قشر به مجلس تاکید شده اما هنوز دستگاه‌های اجرایی نتوانستند آن را انجام دهند.
پورشریعه افزود: از بودجه اجرایی که برای این قانون در نظر گرفته می‌شود حتی یک پنجم آن در سال اختصاص داده نمی‌شود؛ فرد دارای معلولیت باید از مزایای قانون کار بهره‌مند شود اما مستمری معلولان منطبق با قانون کار نیست.
وی ادامه داد: در برنامه‌های پنج ساله دولت بودجه‌های نهفته و پنهانی داریم که کشف، استمرار و تخصیص این اعتبارات می‌تواند در بهداشت، سلامت روان و جسم معلولان تاثیر چشمگیری داشته باشد و مدیرانی که نفوذ بیشتری دارند به جذب این اعتبارات اقدام کنند.
مشکل مسکن معلولان به قوت خود باقیست
این روانشناس بالینی افزود: پیگیری امور مسکن معلولان به سازمان حمایتی بهزیستی واگذار شده اما بعد از این همه سال برای حفظ حرمت جایگاه معلولان و با توجه به تغییر نوع نگرش و تغییر نوع نیازمندی‌های این افراد آیا سازمان بهزیستی توانسته اصلاح ساختاری در نوع نگرش سازمان ایجاد کند؟ آیا مدیران مطالبه‌گر در سازمان بهزیستی در مسند هستند؟ سازمان بهزیستی نیازمند مدیرانی در سطح کشور و استان در راستای شناسایی فرصت‌ها است تا توانمندسازی افراد دارای معلولیت را رقم بزند و مطالبه‌گر باشند.
این کارشناس روانشناسی گفت: در حوزه مسکن نیز سازمان بهزیستی و بنیاد مسکن تسهیلات بلاعوض در حوزه شهری و روستایی در اختیار افراد دارای معلولیت قرار داده اما به دلیل رشد چشمگیر قیمت مسکن این تسهیلات پاسخگو نیست و نیازمند بازنگری در بودجه تخصیص یافته است.
مدیران ناکارآمد راهگشا نیستند
پورشریعه با بیان اینکه مدیران ضعیف نمی‌توانند از پس مشکلات قشر زیر پوشش این سازمان برآیند، گفت: منابع مالی که می‌تواند برای این قشر جذب کرد باید توسط مدیران شناسایی شود ما نیاز به مدیرانی داریم که مدیریت علمی را بلد باشند نه صرفا مدرک تحصیلی مرتبط داشته باشند. مدیریت منابع مالی و انسانی را باید نیز در دستور کار خود قرار دهند.
مشاور مدارس استثنایی مازندران با بیان اینکه جامعه معلولان مازندران انتظار توجه بیشتری از سوی مسئولان استانی و ملی دارند اظهار کرد: توجه مدیران نیازمند همکاری تمامی ارگان‌ها است تا اتفاقات بهتری در بهزیستی مازندران شاهد باشیم. همچنین هزینه‌های افراد دارای معلولیت در سازمان بهزیستی باید عادلانه پرداخت شود.
وی با اشاره به اینکه در حوزه بهداشت و درمان نیز بودجه کلانی اختصاص داده می‌شود اما وزارت بهداشت و درمان کوتاهی کرده و سازمان بهزیستی به دنبال جذب آن است، افزود: برای هزینه در امور بهداشتی بیمه تکمیلی نیز حوزه خدمات توانبخشی و ارتوپدی بسیار برای افراد دارای معلولیت حائز اهمیت است.
مشکلات اُتیسم و ازدواج معلولان
این روانشناس بالینی ادامه داد: هزینه‌های افراد خانواده‌های دارای اُتیسم ماهیانه ۵ تا ۱۰ میلیون تومان است؛ خانواده کارگری که ماهی ۴.۵ میلیون تومان بر اساس حقوق اداره کار دریافتی دارد چگونه از پس هزینه فرزند خود بربیاید.
پورشریعه درباره چالش ازدواج افراد دارای معلولیت و دخترانبا نیازهای ویژه، گفت: ما هنوز اقدام جدی در راستای ازدواج دختران دارای معلولیت انجام نداده‌ایم، افراد سالم نیز به سمت ازدواج با افراد دارای معلولیت نمی‌روند و این مهم واقعیتی در جامعه است که نیازمند فرهنگ سازی است.
مشاور مدارس استثنایی با اشاره به اینکه سازمان آموزش و پرورش استثنایی مظلوم واقع شده است، تصریح کرد: در حوزه سخت‌افزاری مشکلات افراد دارای معلولیت در بخش مسکن و عبور و مرور شهری است؛ باید در حوزه مناسب سازی شهری اتفاق موثری بیافتد؛ شهرداران و همه افرادی که در این زمینه دست‌اندرکار هستند باید این مهم را در نظر بگیرند زیرا کشور به سمت سالمندی می‌رود و این امکانات برای همه اقشار مورد نیاز خواهد بود.
وی ضمن گله‌مندی از شهرداری‌ها در خدمت به معلولان گفت: مناسب سازی شهری، در اختیار قرار دادن ویلچر و حمل و نقل شهری به درستی انجام نمی‌شود.
پورشریعه با اشاره به ناکافی بودن تشکل‌ها و سازمان‌های مرتبط با معلولان افزود: در استان مازندران پویش مردمی برای افراد دارای معلولیت راه اندازی شد که مباحث مالی، حسی و مسائل دیگر را در بر دارد؛ با توجه به اینکه دولت به تنهایی قادر به حل مشکلات افراد نیست نیاز به خواست جمعی و نیز حضور خیرین برای حل مشکلات است که تاثیر خواهد داشت.
این مددکار اجتماعی اظهار کرد: یادمان نرود که معلولیت به همه انسان‌ها نزدیک است ممکن است حادثه‌ای برای هر فردی رخ دهد و یا در سنین بالا نیازهای افراد به این امکانات افزایش یابد. دوران کرونا نشان داد که زندگی ما انسان‌ها چقدر به یکدیگر مرتبط و با همدیگر همدل هستیم.
انتهای پیام