رضا عسکری از محققان این طرح در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه این شرکت بزرگترین پرورش‌دهنده و تامین کننده آرتمیا در ایران به شمار می‌رود، گفت: آرتمیا یک سخت پوست آب شور است که به آن "میگو آب شور" نیز گفته می‌شود. این جانداران، غذای لارو و سایر آبزیان چون میگو، ماهیان دریایی و زینتی هستند.

وی با بیان اینکه لارو آبزیان در چند روز آغاز زندگیشان تنها می‌توانند از آرتمیا مصرف کنند، اظهار کرد: از این رو این جانوران یکی از محصولات استراتژیک به شمار می‌روند و از آنجایی که اولویت کشور توسعه آبزیان دریایی است، برای هفته اول زندگی آبزیان نیاز به دسترسی به آرتمیا داریم.

عسکری خاطر نشان کرد: بر اساس آمار اعلام شده از سوی سازمان شیلات، در حال حاضر مصرف سالیانه کشور از آرتمیا، حدود ۵۵ تن است که متاسفانه حجم زیادی از این مواد از طریق قاچاق تامین می‌شود؛ چرا که آرتمیا برای مصرف خوراک آبزیان، پودری شبیه خاک‌شیر است و قابل تشخیص در مبادی ورودی کشور نیست.

این محقق ادامه داد: بر این اساس ما با همکاری چند شرکت دیگر از ۲۰ سال گذشته اقدام به پرورش و تکثیر آرتمیا و فرآوری آن برای خوراک آبزیان در کشور کردیم.

عسکری، پرورش آرتمیا را در اراضی بلا استفاده بسیار شور دانست و خاطر نشان کرد: آب مورد استفاده در استخرهای پرورش آرتمیا، آب‌های شور به میزان ۶۰ تا ۷۰ PPT است. این میزان شوری تقریبا دو برابر میزان شوری خلیج فارس است.

این محقق تولید محصولات دانش‌بنیان بر پایه آرتمیا را از دیگر دستاوردهای این شرکت نام برد و خاطر نشان کرد: "سیست مگنتیت" یکی از این محصولات است که در داخل آب قرار داده می‌شود و به دلیل دارا بودن خاصیت آهن ربایی می‌تواند کلیه پوسته‌های آرتمیا را جمع آوری کند.

وی با بیان اینکه وجود سیست آرتمیا یکی از چالش‌های کشور به شمار می‌رود، یادآور شد: ۴ سال قبل یکی از شرکت‌های بلژیکی اقدام به تولید این محصول کرده که با قیمت‌های بالا در دنیا عرضه شده است و ما در این شرکت به دانش فنی این آهن‌ربا دست یافته‌ایم.

عسکری با اشاره به اقدامات این شرکت برای صادرات این محصول دانش‌محور، اظهار کرد: از آنجایی که ترکیه بازار بزرگی برای عرضه این محصول به شمار می‌رود، ما در حال مذاکره با برخی از شرکت‌های این کشور هستیم.

به گفته وی در حال حاضر ۹۰ درصد از آرتمیای مورد نیاز کشور وارداتی است و عمده تولید آن در اختیار کشور آمریکا است.

این محقق با اشاره به توسعه مزارع پرورش آرتمیا در کشور، گفت: یکی از مزارع ما در استان کرمان راه‌اندازی شده است. در کرمان رودهای طبیعی شوری جاری است که از سال‌های قبل با دیوار چینی، آب را به منطقه‌ای هدایت کردند که دریاچه‌ای را تشکیل داده است. میزان شوری این آب ۴۵PPT است که با تبخیر آب، میزان شوری آن افزایش می‌یابد.

عسکری با بیان اینکه در حال اخذ مجوزها برای تاسیس مزرعه‌ای در چابهار هستیم، اظهار کرد: در این مزرعه بنا داریم از پساب سامانه‌های آب شیرین‌کن‌ها بهره ببریم؛ چرا که این سامانه‌ها با حجم زیادی پساب را تولید و وارد دریا می‌کنند که به محیط زیست دریا آسیب وارد خواهد شد.

این محقق یادآور شد: در صورت موافقت سازمان محیط زیست و اخذ مجوزها درصدد هستیم پساب سامانه‌های آب شیرین‌کن‌ها را به جای آنکه به دریا وارد شود، در توسعه مزارع پرورش آرتمیا استفاده کنیم. با اجرای این طرح علاوه بر آنکه از ورود این پساب شور به دریا جلوگیری خواهد شد، می تواند در تثبیت کانون‌های گرد و غبار نیز مؤثر باشد.

‌وی اضافه کرد: ما از این پساب که حاوی مقادیر زیادی از نمک است، برای توسعه مزرعه پرورش آرتمیا استفاده خواهیم کرد، ضمن آنکه پتنتی از طرح در حال ثبت داریم.

به گفته وی آرتمیا موجودی است که هیچ سیستم دفاعی ندارد و شوری زیاد آب موجب خواهد شد که بدون حضور هیچ شکارچی در داخل آب به زیست خود ادامه دهد. آرتمیا تنها موجود زنده‌ای است که می‌تواند تا ۳۰۰ PPt را تحمل کند.

انتهای پیام