این جملهای است که بهرام سرورینژاد میگوید. بازیگری که این روزها مشغول بازی در آخرین اجراهای نمایش «خونه» در تماشاخانه سنگلج است.
این بازیگر و کارگردان که در تئاتر و رادیو مشغول به فعالیت است، در گفتگو با ایسنا از شرایط بازی در تئاتر در دوران فعلی میگوید و از وضعیت امنیت شغلی هنرمندان این رشته ابراز تاسف میکند.
او با اشاره به وضعیت تبلیغات تئاتر در شرایط فعلی میگوید: این روزها پوستر که دیگر کارایی ندارد. از فضای مجازی هم که بی بهرهایم . بنابراین تنها راه اطلاعرسانی، تبلیغ دهن به دهن است. در حالیکه تا پیش از این در عرض ۳۰ ثانیه میشد به جمع بزرگی از مخاطبان درباره اجرای نمایش اطلاعرسانی کرد. به جز این تعدادی تراکت هم پخش کردهایم که طبیعتا چندان تاثیر نخواهد داشت.
سرورینژاد درباره تجربه بازی در تئاتر در وضعیت فعلی توضیح میدهد: به هر حال هر کاری تجربهای است و خاطراتی از آن با آدمی خواهد ماند. متاسفانه یا خوشبختانه در سالهایی که کار کردهام، برایم زیاد پیش آمده در سالنی با تماشاگران اندک اجرا داشته باشم. بنابراین کمتعداد بودن تماشاگران برایم اتفاق تازهای نبود. حتی به یاد دارم در یکی از اجراهایمان در یک سالن خصوصی، فقط یک تماشاگر داشتیم که دوست من بود و از شیراز آمده بود.
او با اشاره به فعالیتش در رادیو اضافه میکند: درکارهای رادیویی، لحظه اجرا نهایتا فقط اعضای گروه سازنده در کنار آدم حضور دارند و من همیشه تماشاگران را تصور میکنم، تماشاگرانی پرشمار. بنابراین کم تعداد بودن تماشاگران هرگز در اجرایم اثرگذار نبوده است. هرچند نمیتوان منکر تاثیر انرژی و نفس تماشاگر شد، ولی این مساله چندان برایم تعیینکننده نبوده است.
سرورینژاد در ادامه درباره حضورش در تئاتر در شرایطی که بسیاری از هنرمندان حرفهای این رشته تمایلی به فعالیت ندارند، توضیح میدهد: البته که به جز نمایش ما آثار دیگری هم روی صحنه رفتند. زمانی که برای اجرای این نمایش صحبت کردیم، شرایط بسیار متفاوت بود. اما به هر حال تئاتر شغل ماست و باید در هر شرایطی آن را زنده نگه داریم. خود تئاتریها هستند که میتوانند این هنر را زنده نگه دارند. البته هر سالنی و هر اجرایی شرایط خاص خود را دارد و نمیتوان حکم کلی صادر کرد. شغل من تئاتر و رادیو است و کارمند جایی نیستم که کنارش کار تئاتر هم بکنم. بنابراین حفظ این شغل برایم بسیار مهم است.
او در ادامه درباره امنیت شغلی فعالان تئاتر در دوران کرونا و شرایط اجتماعی فعلی توضیح میدهد: متاسفانه تماشای تئاتر در دوران قبل و بعد از کرونا و در دوران فعلی عموما در سبد خانوار جایی ندارد و خانوادههای معدودی هستند که در سبد کالای مصرفیشان، جایی هم برای تئاتر و دیگر کالاهای فرهنگی در نظر میگیرند. بنابراین اگر شرایطی غیر از وضعیت معمول ایجاد شود، کالاهای فرهنگی مانند تئاتر به سرعت از سبد مصرفی خانوار کنار گذاشته میشود. چون مخاطبان فکر میکنند در این وضعیت چرا باید کتاب بخریم، سینما برویم، تئاتر برویم، اما هیچ کس نمیگوید چرا باید پیتزا بخوریم و این چنین است که کافهها و رستورانها همچنان به کار خود ادامه میدهند ولی سینما و تئاتر تعطیل میشود چون مخاطب، ضرورتی برای وجود آن نمیبیند. متاسفانه در بعضی جاها مدیران هم همین نگاه را دارند و وقتی با کمبود بودجه رو به رو میشوند، برای صرفهجویی در هزینهها به سرعت تئاتر را حذف میکنند. به همین دلیل بودجه تئاتر به جای اینکه ارتقا پیدا کند، مدام کمتر میشود و به تبع آن این هنر هم ضعیفتر میشود.
بهرام سروینژاد ابراز تاسف میکند: پیش از کرونا مبلغ کمک هزینه گروههای نمایشی بیشتر بود. هرچند همان زمان هم باز مبلغ چندان قابل توجهی نبود ولی یک گروه از آغاز، رقم کمک هزینه خود را میدانست و برای آن برنامهریزی میکرد ولی حالا همه چیز برای گروه مبهم است. ضمن اینکه کمکهزینهها کمتر شده که با در نظر گرفتن افزایش نرخ تورم، فشار مضاعفی به گروههای نمایش تحمیل میشود.
لازم به یادآوری است که نمایش «خونه» به کارگردانی نسیم تاجی تا روز ۱۵ آذر ماه در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است. بلیت این نمایش تا پایان اجراهای آن به صورت نیمبها در سایت تیوال به فروش میرسد.
این نمایش هر شب ساعت ۱۹:۱۵ دقیقه اجرا دارد.
انتهای پیام