مهدی شعبانی، استاد دانشگاه آزاد اسلامشهر در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به منابع آب سد چمشیر اظهار کرد: طی روزهای اخیر شبهاتی در رابطه با سد چمشیر مطرح شده که عمده طرح این شبهات بیانگر عدم اطلاع دقیق زمین‌شناسی توسط مطلعین است، برای مثال یک فعال محیط زیست که در جنگل‌داری تخصص دارد، گفته است، با آبگیری این سد ۵۰۰ هزار تن نمک در هر سال به دریا می‌ریزد.
وی با اشاره به اطلاعات برداشت‌های اکتشافی گفت: برای آگاهی افکار عمومی و عبور از ارائه اطلاعات غلط باید بدانیم رودخانه زهره اساسا یک رودخانه شور است و طی هر سال ۲.۵ میلیون تن نمک را روانه پایین دست می‌کند.
وی افزود: وقتی به شما می‌گویند، با احداث این سد ۵۰۰ هزار تن نمک به دریا می‌ریزد اما نمی‌گویند، ۵ برابر این عدد در هر سال بدون حضور این سد به پایین دست می‌رود، یعنی مطلع نیستند و یا در بیان این مسئله مغرض هستند.
این متخصص ژئوفیزیک و مدرس دانشگاه آزاد اسلامشهر با تاکید بر اینکه روایت ارائه شده توسط برخی از فعالان محیط زیستی روایت غلطی است، گفت: ما در دانشگاه صنعتی امیرکبیر به طور کامل با اطلاعات ژئوفیزیکی مخزن را بررسی کرده‌ایم و نتیجه بیش از ۱۵۰ برداشت میدانی و مدلسازی‌های دقیق ژئوفیزیکی بیانگر آمادگی سازند بستر برای آبگیری سد است.
شعبانی ادامه داد: سد چمشیر زمینه ارتقای کیفیت آب رودخانه شور زهره را مهیا می‌کند، زیرا به واسطه برنامه منابع و مصارف و رهاسازی آب منطبق بر نیاز محیط زیستی از شوری آب این رودخانه در بازه‌های زمانی از سال به میزان ۵۰ درصد کاسته می‌شود.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا ممکن است EC آب دو برابر آب دریا شود، گفت: اگر به حرف سلبریتی‌های کارشناس نما توجهی نکنیم و به اطلاعات علمی رجوع کنیم، قوانین شیمی فیزیکی به ما می‌گوید، آب در بازه اشباع از املاح بستگی به شرایط محیط بین ۲۵۰۰ تا ۴۰۰۰ میکروزیمنس بر سانتیمتر می‌رسد اما آب فوق اشباع دریا EC بیش از ۲۰ هزار الی ۳۰ هزار میکروزیمنس بر سانتیمتر بنابر این چنین مسئله ای امکان ناپذیر است.
وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه لایه نمکی سازند گچساران که ۳۶ درصد از مخزن سد را در بر می‌گیرد، در نزدیکترین فاصله از سطح بیش از ۳۰۰ متری فاصله دارد و با اطلاعات گرادیان حرکت آب عملا در بازه زمانی بهره‌برداری تماسی با آب مخزن ندارد.
شعبانی در پایان گفت: تعدیل کیفی آب شور رودخانه زهره رهاورد این فعالیت این سد و احیای محیط زیست منطقه است.
پایان پیام