قزل اوزن رودخانه نام آشنای شمال غرب کشور است؛ این رودخانه پر آب ترین و طولانی ترین رودخانه شمال غرب کشور محسوب می‌شود که از کوه‌های چهل چشمه استان کردستان سرچشمه می‌گیرد و پس از گذر از استان‌های آذربایجان شرقی و زنجان در نهایت به عنوان اصلی ترین منبع تامین کننده آب سد منجیل، به این سد می‌ریزد. میزان حجم آب رودخانه قزل اوزن به قدری زیاد است که اکثر اهالی روستاهای اطراف این رودخانه به کاشت برنج و پرورش و نگهداری ماهی قزل آلا مشغول هستند. خشکسالی‌های پیاپی و طولانی سبب شده تا قزل اوزن که در گذشته‌های نه‌چندان دور آن را رودخانه وحشی در فصل پاییز می‌نامیدند کاملا خشک شده و به یک رودخانه فصلی تبدیل شود. خشک شدن کامل رودخانه قزل اوزن مشکلات فراوانی را در شمال غرب کشور ایجاد کرده است که برای نمونه می‌توان به عدم تامین آب کافی برای مساحت عظیمی از شالیزارهای حاشیه رودخانه و مراکز پرورش ماهی اشاره کرد. خشک شدن کامل قزل اوزن زنگ خطر جدی را برای شالیکاران گیلانی نیز به صدا درآورده است؛ زیرا با عدم تامین آب کافی برای سد منجیل توسط این رودخانه، عملا کشت برنج در بخش‌های زیادی از استان گیلان هم ناممکن است.
زنگ خطر برای ایران زمین!
خشک شدن کامل رودخانه قزل اوزن