حمیدرضا نیک کار در گفتگو با ایسنا ضمن ابراز تأسف از تخریب حمام خسروآغا که در ورودی خیابان حکیم قرار داشت، تأکید کرد: احداث خیابان حکیم یک تصمیم بسیار غلط و فاجعه‌آمیز بود که بازار اصلی اصفهان را قطع کرد.
او ادامه داد: وقتی سیستم ترافیکی در دنیا را بررسی کنید قطعاً خواهید دید که با احداث خیابان و معبر نمی‌توان معضل ترافیک را آن‌هم برای یک شهر تاریخی مانند اصفهان حل کرد و این‌چنین بود که در خصوص احداث فاجعه خیابان حکیم نه‌فقط حمام خسروآغا بلکه خانه‌های تاریخی بسیاری در آن محدوده تخریب شدند، همان‌طور که در مناطق جنوبی‌تر به سمت جهانباره یعنی منطقه یهودی‌نشین اصفهان نیز تخریب‌های بسیاری در مورد ساختمان‌های قدیمی اتفاق افتاد.
او که از تاریخ هفدهم خردادماه ۱۳۶۹ تا پانزدهم اسفندماه ۱۳۷۰ شهردار اصفهان بود با تأکید بر اینکه احداث خیابان و معبر راه‌حل درستی برای حل معضل ترافیک نیست، اضافه کرد: به همین دلیل بود که نهضت احداث تقاطع‌های غیر هم‌سطح در آن زمان از اصفهان شروع شد و اولین مورد نیز در فلکه احمدآباد انجام شد، همچنین دو پل روگذر در دو سمت اصفهان، یک مورد در خیابان شیخ صدوق و دیگری در منطقه ۷ اصفهان با استفاده از خاک مسلح احداث شد و پاسخی به این مسئله‌ی ثابت‌شده علمی بود که شما نمی‌توانید مشکل ترافیکی در یک شهر به‌خصوص در یک شهر تاریخی را با احداث خیابان یا معبر حل کنید.
نیک کار تصریح کرد: زمانی که من شهردار اصفهان بودم هیچ بحثی در خصوص تخریب حمام خسروآغا مطرح نبود و قطعاً اگر در این خصوص با من نامه‌نگاری می‌شد مسلماً مخالف تخریب آن بودم؛ اگرچه شروع موضوع تخریب این حمام تاریخی در دوران پیش از حضور من در شهرداری اصفهان آغاز و بخش عمده‌ای از حمام در معبر واردشد و بعد از رفتن من از شهرداری نیز با همکاری معاونت عمرانی وقت با شهرداری به‌طورکامل تخریب شد و چیزی از آن باقی نماند.
شهردار سابق اصفهان افزود: در زمانی که من مسئولیت شهرداری اصفهان را به عهده داشتم احیا و بازسازی پل مارنان و پل جویی علی‌رغم مخالفت میراث فرهنگی توسط شهرداری انجام شد، ولی در مورد حمام خسروآغا متأسفانه یا فرصت نبود و یا موضوع این بود که بخش عمده آن به طراحی مجدد نیاز داشت که متأسفانه بعد تخریب شد. درهرحال احداث خیابان حکیم مسئله خطرناکی برای آن منطقه‌ی اصفهان بود که حمام خسروآغا نیز در ورودی آن قرار داشت و مایه تأسف است که با این بی‌توجهی علاوه بر این حمام، خانه‌های تاریخی بسیاری در آن محدوده تخریب شدند.
نیک‌کار گفت: وقتی کسی که مدیریت شهری را در دست می‌گیرد ازنظر علمی سابقه‌ای در رابطه با مسائل مدیریت شهری و مسائل تاریخی نداشته باشد طبیعی است که این تخریب‌ها و رفتارهای فاجعه‌آمیز در آن اتفاق می‌افتد همان‌طور که با کمال تأسف در اصفهان نیز اتفاق افتاده است؛ هرچند که ازنظر قانونی متولی بناهای تاریخی، میراث فرهنگی است.
او با اشاره به تقابل شهرداری و استانداری با میراث فرهنگی در بسیاری از مباحث تاریخی شهر و استان، توضیح داد: اگرچه نمی‌شود این موضوع را به‌طور عام تلقی کرد و عنوان کرد که همه مدیران، عاملی برای چنین تقابل‌هایی بودند اما متأسفانه در مدیریت‌های شهری و استانی، سلیقه‌ها بسیار تأثیرگذار است و اگر تک‌بعدی به مسائل شهری نگاه شود که با کمال تأسف در دوره‌هایی قبل و بعد از من در شهرداری اصفهان نیز اتفاق افتاد بعضی از مدیران، منافع شهری کوتاه‌مدت را به حفظ آثار تاریخی و میراثی ترجیح می‌دهند و به‌این‌ترتیب تقابل به وجود می‌آید و طبیعی است که مدیریت سنتی حاکم بر میراث فرهنگی ایجاد تحول را به‌راحتی نمی‌پذیرد؛ البته همیشه این تقابل‌ها وجود ندارد و مدیرانی نیز در سازمان میراث فرهنگی کشور حضور داشتندکه تحول‌گرا بودند.
نیک‌کار که کمتر از یک سال و ۹ ماه مسئولیت شهردرای اصفهان را به‌عهده داشت، گفت: من به‌عنوان کسی که زاده اصفهان بودم دلم می‌خواست در اصفهان به مردم و شهرم خدمت کنم اما علی‌رغم میلم و به دلیل برخی اتفاقات که یکی از آن‌ها موضوع احداث تقاطع‌ها و دیگری حفظ میراث فرهنگی بود ناچار به ترک اصفهان شدم، اما بعد درحالی‌که برای احیای بازارچه صنایع‌دستی اصفهان خیلی زحمت کشیده بودیم ارگ جهان‌نما را احداث کردند که با این اقدام حتی مراجع بین‌المللی نیز برای اصفهان تأسف خوردند، یا حتی زمین‌هایی که قرار بود به مرکز ارکستر فیلارمونیک اصفهان تبدیل شود هم‌زمان با ساختمان جهان‌نما به مجتمع‌های مسکونی تبدیل شد و یا کارخانه‌های ریسندگی که بخشی از صنعت اصفهان است را نابود کردند؛ درمجموع درد و دل‌ها درباره اصفهان بسیار زیاد است و باید واژه گریستن را به کاربرد و برای اصفهان گریست.
انتهای پیام