به گزارش ایسنا، گورستان «لهسواره» در شهرستان دنا استان کهگیلویه و بویراحمد در کرانه رودخانه بَشار و خرسان واقع شده است، علیرضا سرداری ـ سرپرست هیأت کاوش در این گورستان می‌گوید: در نتیجه کاوش‌های باستان‌شناسی در این گورستان، آثاری مربوط به اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول پیش از میلاد آشکار شده است.
پیش‌تر گفته شده بود این گورستان در محدوده آبگیری سد خرسان ۳ واقع شده و با آبگیری این سد، این گورستان تاریخی برای همیشه به زیرآب خواهد رفت. کارشناسان میراث فرهنگی کهگیلویه و بویراحمد با این حال گفته بودند تا زمانی که کاوش این گورستان به پایان نرسد، پژوهشکده باستان‌شناسی کشور و وزارت میراث فرهنگی از دادن هر گونه مجوز برای آبگیری سد خودداری خواهد کرد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اینک درباره نتایج کاوش‌هایی که تا کنون از این گورستان به‌دست آمده است، با این یادآوری که کاوش باستان‌شناسی در این محوطه باستانی با هدف شناخت فرهنگ‌های پیش از تاریخی و تاریخی دره‌های زاگرس جنوبی صورت گرفته است، گفت: این مطالعات در گورهایی انجام شد که دارای بقایای تدفینی انسان همراه با اشیای فلزی مانند سلاح‌ها و زیورآلات از جنس نقره، مفرغ و آهن بودند. علاوه‌بر این، تعداد زیادی ظروف سفالین در این گورها یافت شده است.
سرداری افزود: یافته‌ها و اشیای به‌دست آمده از این گورستان، بسیار قابل مقایسه با مواد فرهنگی تمدن ایلام است که در خوزستان، فارس و زاگرس می‌زیسته‌اند.
سرپرست هیأت کاوش در گورستان لهسواره همچنین گفت: آثاری مشابه با تمدن‌های شرق و جنوب شرق ایران نیز در این گورستان شناسایی شده که شاید ارتباطات و تعاملات فرهنگی با این جوامع را نشان دهد.
به گفته این باستان‌شناس، دره‌های تنگ و مرتفع رودخانه‌های بشار و خرسان یکی از بسترهای زیستی جوامع کوه‌نشین در زاگرس است که سابقه سکونت در آن‌ها به دوران نوسنگی و هزاره ششم پیش از میلاد برمی‌گردد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ادامه داد:علاوه‌بر این گورستان، محوطه‌ها و گورستان‌هایی دیگری، مانند لما و ده‌پایین (ده‌دومن) در این منطقه کاوش شده‌اند که آثار و مدارک مشابهی مربوط به یک فرهنگ باستانی مشترک از هزاره‌های سوم تا اول پیش از میلاد را ارائه می‌دهند.
سرداری به عنوان یک باستان‌شناس گفت: تعداد زیاد چنین گورستان‌هایی در این منطقه، با وجود کمیاب بودن محوطه‌های استقراری و تپه‌های مسکونی، می‌تواند دلالت بر جوامع کوچ‌رو دامپرور باشد که به صورت فصلی بخشی از سال را در این دره‌ها می‌زیسته‌اند. با وجود این، چنین فرضیه‌ای می‌تواند از طریق بررسی‌های پیمایشی دقیق در این منطقه ثابت شود.
انتهای پیام