یکی از مهمترین چالشهای شهرنشینی، بوجود آمدن محلات حاشیهنشین در نتیجۀ رشد شتابان و بدون برنامه شهرها است. این موضوع در کشور ما نیز وجود دارد و امروزه در کنار کلانشهرها، در استان همدان نیز چنین پدیدهای به چشم میخورد. در این گزارش نگاهی انداختهایم به محلهای در همدان تا ببینیم بافتی منسجم و دارای هویت، چگونه با نگاه تقلیلگرا و صرفاً کالبدی، به ناکجاآباد تبدیل میشود؛ ناکجاآبادی به نام «قاسمآباد».
بسیاری از ساکنان شهر همدان وقتی نام «قاسمآباد» را میشنوند، یاد مصالح ساختمانی و صنعت کاشی و سرامیک میافتند و دیگر فراموش میشود که پشت این مصالحفروشیهای ساختمانی، بافتی قرار دارد که زندگی در آن جاری است و دارای هویتی است که بافت «قاسمآباد» را از هر نوع بافت دیگری متمایز میکند و نمیتوان آن را بهراحتی نادیده گرفت. «قاسمآباد» دارای هویتی مستقل است و الحاق آن به شهر، خطرناک و بحرانزا بوده، هویت یک بافت را نابود کرده و با نداشتن برنامهریزی درست، پیامدهای جانبی دیگری را به همراه داشته است.