دختر ناشنوای فسایی با اراده ای مقال زدنی توانسته مرزهای موفقیت را به خوبی پشت سر بگذارد.

مریم خدابنده از سال ۸۴ وارد تکواندو شده و در مدت شش سال فقط با تکواندوکاران شنوا تمرین کرده و مسابقه داده. او حتی با افراد شنوا درس خوانده و در تحصیل هم موفق بوده است.

خدابنده درباره ورودش به رشته تکواندو می گوید : مسابقات المپیک آتن را از تلویزیون تماشا می کردم و همانجا از تکواندو خیلی خوشم آمد. رفتم به کلاس های تکواندو و آنقدر تلاش کردم که به هدفم رسیدم. ابتدا اصلا فکر نمی کردم تکواندو کار ناشنوای دیگری هم در استان فارس وجود داشته باشد و فقط با شنواها کار می کردم. تا اینکه سال ۹۰ وارد تیم ملی ناشنوایان شدم. آن زمان تجربه کمی داشتم اما حالا یک مهره با تجربه در این تیم محسوب می شوم.

مریم خدا بنده افزود : اصلا از ورزش قهرمانی خسته نشده ام و دوست دارم همچنان ادامه بدهم. اولین باری که شکست خوردم، گفتم اشکالی ندارد، می توانم ادامه بدهم و تا جایی پیش رفتم که به مدال طلای المپیک دست پیدا کردم و حس بسیار خوبی دارم. حتی به فکر این هستم که مربی گری هم بکنم. مدرک مربی گری گرفته ام و می خواهم باشگاهی تاسیس کنم و شروع کنم به آموزش بقیه. حتی مدرک داوری را هم گرفته ام و دوست دارم در این زمینه هم فعالیت خوبی داشته باشم. می خواهم به جوان هایی که نا امید هستند کمک کنم و به آنها انگیزه بدهم.

انتهای پیام