رود دره‌های هفتگانه تهران، یعنی «درآباد»، «دربند»، «درکه»، «گلابدره»، «ولنجک»، «فرحزاد» و «کن» که از ابتدا با هدف عناصر مهم ساختار اکولوژی پایتخت در زمان وقوع بلایای طبیعی ایجاد شده بودند، چند سالی است که در طرح‌های جامع شهر تهران حتی در قالب جزئی از ساختار شهر هم در نظر گرفته نمی‌شوند؛ این بی‌تفاوتی را می‌توان در عملکرد مدیریت شهری برای تبدیل این روددره‌ها به مسیرهای ترددی مانند بزرگراه‌های امام علی، نیایش، همت، صیادشیرازی، مدرس و آزادگان و حتی ایجادِ پاساژ روی مسیل‌ها و مادی‌های احداث‌شده از این رودها،به چشم دید.
سیلاب‌های موسمی و پدیده «مَنسون» که مرداد در کشور آغاز شد، هشداری قریب‌الوقوع برای وقوع فاجعه‌های طبیعی مانند بارش‌های سیلابی باران بود. بارانی که می‌شد به بهترین نحو آن را مدیریت و در صنعت‌های مورد نیاز از آب آن استفاده کرد؛ اما ناگهان به بلایی خانمان‌سوز تبدیل شد که هر سال با بارش های سیلابی‌اش، آسیب‌های زیادی به جان و مال مردم در مناطق مختلف کشور وارد می‌کند.
خبرنگار: سمیه ایمانیان / تصویربردار: اسماعیل گلرخ، عماد نعمتی، هادی زند / تدوینگر: سمیه ایمانیان، نوید مرسلی