محمدرضا انبیائی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به انواع مدل‌های کسب وکار و تاثیر قطع اینترنت بر کسب و کارهای اینترنتی اظهار کرد: کسب و کارها به دو صورت با اینترنت رابطه دارند. مدل اول کسب و کارهایی هستند که هسته اصلی آنها اینترنت بوده و مدل دوم کسب و کارهایی هستند که از اینترنت به عنوان ابزار استفاده می کنند که هر کدام در سه سطح کسب و کارهای بزرگ، متوسط و خرد تقسیم بندی می‌شوند.
وی افزود: به طور ساده می شود گفت، کسب‌وکارها و شرکت‌های بزرگ چون آدرس صفحه‌شان در ذهن مخاطب باقی است، اگر اینترنت بین المللی هم قطع شود به دلیل شناخته بودن از طرف مخاطب فراموش نشده و قطع اینترنت خیلی بر روی کسب و کار آنها تاثیر گذار نیست، اما در کسب و کارهای متوسط و خرد به دلیل اینکه آدرس این کسب و کارها در یاد مخاطب باقی نمانده و یا خیلی شناخته شده نیست کسب و کار عملا از دست رفته یا به شدت محدود می‌شوند.
دبیرکل انجمن مدیریت کسب و کار ایران تصریح کرد: در کشور ما رویکرد اشتباهی وجود دارد که بر اساس آن تصور می‌شود کسب و کارهای بزرگ اهمیتشان از کسب و کارهای کوچک بیشتر بوده که باید گفت این دیدگاه غلط است. در اصل ۲۸ قانون اساسی عنوان می‌شود که دولت موظف است برای همه افراد امکان اشتغال در شرایط برابر ایجاد کند، از طرفی بر اساس آمارها و اطلاعات کارشناسان، ایجاد هر شغل یک تا دو میلیارد تومان هزینه دارد. با چنین فرضی، زمانی که فردی کسب و کار کوچک راه اندازی می‌کند بار این عدد بزرگ را از روی شانه دولت برمی‌دارد و هزینه‌های دولت را کاهش می‌دهد. بنابراین از بین بردن کسب و کارها موجب ایجاد هزینه‌های و خسارت‌های زیادی می‌شود برای کشور می‌شود.
وی افزود: همچنین کوچ دادن مدام کسب‌وکارها از نرم افزارهای مختلف به نرم افزار دیگر این کسب‌وکارها را ضعیف می‌کند. زمانی که یک کسب و کار کوچک با صرف هزینه یک کانال یا صفحه ایجاد می‌کند و ناگهان برای مثال اینستاگرام یا تلگرام بسته می‌شود سرمایه گذاری صورت گرفته از بین می‌رود و عملاً نیاز به سرمایه گذاری مجدد ایجاد می شود. این هزینه هایی که به کسب و کارها تحمیل می‌شود را چه کسی تقبل می‌کند؟
ارزش بازار مالی تجارت الکترونیک ایران در نیمه اول سال ۱۴۰۰ حدود ۵۶۰ هزار میلیارد تومان است
همکار بانک جهانی در فضای کسب و کار ایران، با اشاره به ارزش بازار مالی تجارت الکترونیک ایران در سال قبل بیان کرد: ارزش بازار مالی تجارت الکترونیک ایران در نیمه اول سال ۱۴۰۰ حدود ۵۶۰ هزار میلیارد تومان است. اگر فرض شود در نیمه دوم هم این عدد صدق کند ارزش این بازار بیش از ۱۰۰۰ همت بوده که بخش وسیعی از این میزان مربوط به کسب و کارها در فضای اینستاگرام است. بر اساس آمارها ۸۰ درصد کسب و کارهای اینترنتی کشور در فضای اینستاگرام فعال هستند.
بخش زیادی از کسب وکارها در کشور ما از نوع آزادکاری هستند
دبیرکل انجمن مدیریت کسب و کار ایران با اشاره بسته شدن نرم افزارهای خارجی و سوق دادن کسب و کارها به سمت نرم افزاهای داخلی بیان کرد: این مساله باید به درستی بررسی شود. اگر فرض شود کاربران آنلاین در کشور در گذشته همگی در یک نرم‌افزار پیام رسان عضو بودند امروز به دلیل تعدد نرم افزاری هر فرد نمی‌تواند تمام‌نرم افزارهای پیام رسان داخلی پیام رسان را داشته باشد. از طرفی در حال حاضر نرم افزارهای داخلی زیر ساخت‌های لازم مانند واتس اپ و اینستاگرام را ندارند. این دو نرم افزار مذکور با سرمایه‌گذاری خیلی زیاد برای حوزه کسب و کار طراحی شده اند. از طرفی بخش زیادی از کسب وکارها در کشور ما از نوع آزادکاری هستند که مشتریان خارجی با این کسب و کارها در ارتباط بوده و در بستر شبکه های خارجی سفارش خود را اعلام می‌کنند.
انبیائی ادامه داد: نباید بستر کسب و کار را از بین برد، بلکه باید برای این مساله راهکار ارائه دهیم و بر اساس قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار باید روز به روز فضا برای کسب‌و کارها بهتر شود نه اینکه به هر بهانه ای این موضوع دچار رکود بیشتر گردد.
دبیرکل انجمن مدیریت کسب و کار ایران درباره راه برون رفت و حل مشکل عنوان کرد: در این خصوص دولت باید در کنار کسب و کارها قرار گرفته و به نظر بنده باید در این خصوص گفت و گو صورت گرفته و نظرات کارشناسی مد نظر قرار گیرد. نباید تصور کنیم که هر چیزی را می‌توان خودمان بسازیم و باید داخلی سازی صورت گیرد، بلکه باید به اصل مزیت رقابتی آن نیز توجه کنیم البته نمی‌گویم که دانشمندان ما در کشور، دانش و توانایی مربوطه را ندارند، بلکه می‌گویم وقتی چنین پلتفرم‌ها و نرم افزارهایی با سرمایه گذاری عظیم در دنیا ایجاد شده است آیا در کشور می‌توانیم اینگونه سرمایه گذاری کنیم و آیا می‌توانیم شبیه به آن را با توجه به شرایط اقتصادی کشور ایجاد کنیم؟ به نظر بنده نوع رویکرد و نگاه دولتی به بخش خصوصی نگاه مجرمانه است درحالی که بخش خصوصی در حال خدمت رسانی مؤثر به جامعه است.
انتهای پیام