حسین زنگویی، در گفت‌وگو با ایسنا گفت: شاعر آیینی کسی است که بتواند سیره اهل بیت(ع) را مطالعه کند و گوشه‌ای از زوایای پنهان زندگی معصومین را بیان کند.
وی با بیان اینکه کسی که می‌خواهد شعر آیینی بسراید باید با احتیاط عمل کرده و مردم با شنیدن شعر او متأثر شده، متحول شوند، افزود: الفاظ در شعر آیینی پوسته‌ای برای تبیین اندیشه‌های امامت بوده که می‌تواند جامعه را از گمراهی درآورد.
زنگویی با بیان اینکه وظیفه شعر آیینی دین‌پروری و دین‌مداری است، افزود: نمونه شعر متعالی آیینی شعر زیبایی از محتشم کاشانی است که با زبان ساده بیان شده و با درون مایه‌ای این گونه مخاطب را جذب می‌کند.
این دکترای زبان و ادبیات فارسی بیان کرد: نوآوری یکی از شگردهای شعری است که می‌تواند شعر را برجسته سازد و از طرفی در موضوع معصومین، کار شاعر آیینی دشوار می‌شود چراکه رسالتی بزرگ را بر دوش دارد؛ اغراق و گزافه‌گویی در مورد معصومین جایز نیست چرا که اغراق و گزافه‌گویی در هر حوزه‌ای از مدح و مرثیه که درباره معصومین باشد نه تنها به توصیف شخصیت آنها کمک نمی‌کند بلکه آنها را همتراز با انسان‌های معمولی می‌سازد.
وی افزود: رسانه‌ها به طور کلی در زندگی روزمره و در جهان امروز ما از تأثیرگذارترین عناصر هستند و توانایی انتقال پیام را به بالاترین سرعت ممکن دارند؛ بنابراین در بیان شعر آیینی در رسانه باید به محتوا توجه کنیم تا مورد استقبال مردم واقع شود.
زنگویی یادآور شد: شعر آیینی باید کلید گشایش اندیشه‌های متعالی باشد که در شخصیت صاحب مدح نهفته است و شاعر با این کلمات خود در حال استخراج این گنجینه بوده و این ارزش‌های وجودی، رفتاری و فکری شخص مورد مدح و مرثیه‌اش را در قالب عبارت و واژگان ساده و ارزشمند و فاخر به مخاطب عرضه می‌سازد.
انتهای پیام