به گزارش ایسنا، خانه سینما که در تدارک برگزاری مجمع عمومی و انتخابات هیأت مدیره در روز نهم شهریور است، روزهایی پرتنش را پشت سر گذاشته که با استعفای دو عضو مهم این نهاد صنفی یعنی مدیرعامل و رییس هیأت مدیره (منوچهر شاهسواری و محمدعلی نجفی) با حاشیه‌های بیشتری هم مواجه شد. از آنجا که هیچ کدام از دو مسئول مستعفی توضیحات مبسوطی درباره دلیل کناره‌گیری خود در فاصله چند روز مانده تا انتخابات ارائه نکرده‌اند، گمانه‌زنی‌ها در این خصوص زیاد بوده و دلایل متعددی همچون اختلاف‌های صنفی و دخالت دولت بر سر ماجرای تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات مطرح شده است. در این مدت انتقادها از شاهسواری و نجفی به‌خاطر استعفا در این مقطع کم نبوده است؛ چراکه طیفی بر این اعتقادند که استعفای این دو عضو، راه را برای برخی شخصیت‌های فعال در حوزه تولید سینما باز کرده که با استفاده از فضای ایجاد شده، با برگزاری جلسه‌هایی، تلاش کنند فضا را با هدایت صنوف و هیات مدیره به سمتی ببرند که نتیجه‌ی قابل تصورش، یادآور فضای تقابلی بین خانه سینما و وزارت ارشاد در دولت اسبق است. درحالی‌که ضوابط قانونی این انتخابات و نقش هر یک از طرفین طبق قانون کاملا مشخص است.
در همین زمینه بهمن اردلان - نایب رییس هیأت مدیره خانه سینما- نیز در یادداشتی ضمن گله از این دو فرد مستعفی یادشده، به نکاتی اشاره کرده که شاید منشأ بروز وضعیت فعلی را کمی روشن کند.
اردلان در این یادداشت که آن را در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است:
«با نام خدا
به عنوان یکی از اعضا هیأت مدیره از اوضاع بوجود آمده خیلی متأسفم. ما در واقع از روز اولِ انتخاب، نه یک هیأت با هدفی مشترک بلکه افرادی بودیم که با ترکیبی تقریباً نامتجانس از نیّات و اهداف متفاوت برای نشستن گرد یک میز انتخاب شده بودیم. ناهماهنگی و ناهمگونی ما به روشنی از اولین جلسات و تصمیمات مشخص شد، "حالا که اینطور شد دو سال باهاتون می‌جنگم". همین یک جمله که در جلسات اولیه از طرف یکی از منتخبین به بخش دیگری از هیأت مدیره گفته شد کافی است تا خیلی واضح اصلی‌ترین و مهم‌ترین وجوه و جوهره عملکردی این دوره هیأت مدیره را نشان دهد. تضارب آراء در مدیریت جمعی یک اصل بدیهی است اما متاسفانه برای بعضی از دوستان این اصل تعبیر دیگری داشت و خلاصه شد به جمله ای که ذکر گردید.
بعد از گذشت نزدیک به دو سال از شروع این دوره و شنیدن این جمله الان حسرت می‌خورم که ای کاش این اتفاقات و استعفاها همان موقع انجام شده بود. پیش از دیگران از خودم ناراحتم که چرا همان زمان که اقلیتی کوچک سعی داشت به هر ترتیبی حتی با تهدید جنگ و عناد رأی خود را بر اکثریت غالب کند، به عنوان اعتراض و با توضیح آنچه واقع شده بود از مسئولیت کناره نگرفتم. نمی‌دانم، شاید احساس مسئولیت یا اقتدا به بزرگترهای داخل و خارج هیأت مدیره در آن زمان و حال و هوای شروع کار سبب شد که به این موضوع فکر هم نکنم.
در طول این دوره با فراز و نشیب‌های زیادی روبرو شدیم که بی‌ربط به همان جمله‌ی شوم روزهای اول نبود و هر کدام می‌توانست با تلاطم‌های شدیدی مدیریت خانه را ساقط کند اما تقریباً از تمامی آن‌ها با توصیه‌های منوچهر شاهسواری و دعوتی که به خویشتن‌داری و صبوری بخاطر مصالح خانه می‌کرد عبور کردیم که باز ای کاش بر سر قول و تصمیم می‌ماندیم، قطعاً نباید به راحتی عبور می‌کردیم تا الان بعد از دو سال صبر و تحمل تنها چند روز مانده به آخر مأموریت با پایانِ باز و پر ابهامی از سوی منوچهر شاهسواری همانی، که بارها ما را متوقف کرده بود روبرو شویم. حتی با گذشت چند روز هنوز هم از تصمیم منوچهر شاهسواری در روزهای آخر مسئولیت، بدون ذکر دلایل مشخص بسیار متعجب و متأسف هستم.
آقای شاهسواری عزیز قبل از رفتن یا حداقل همزمان با استعفا باید دلایلتان را به روشنی به ساکنین این خانه می‌گفتید، شاید کسانی رنجیده می‌شدند اما بنیاد و پایه‌های خانه سینما مستحکم می‌شد. احتمالاً حرف‌هایتان را برای وقت بهتری گذاشته‌اید ولی اشتباه می‌کنید وقتش همین الان است، حتی دیر هم شده. اعضا خانه سینما باید دلایل استعفا شما در چند روز پایانی مسئولیت را بدانند. گمانه‌زنی‌های زیادی در ارتباط با اختلافات داخلی خانه با مدیران دولتی شنیده می‌شود. اهالی سینما حق دارند حقیقت را بدانند. این حق همه است. حق ما هم هست، حتی اگر حرف‌هایتان نقد ما باشد و برایمان گران تمام شود، به نظر من باید حرف‌هایتان را بزنید تا مورد قضاوت عام و خاص قرار بگیریم، نه برای نکوهش یا قدردانی از ما یا شما بلکه برای آینده این خانه و برای آینده سینمای ایران. به عنوان یکی از اعضا هیأت مدیره‌ای که نتوانستی این چند روز آخر را هم همراهشان باشی از شما درخواست می‌کنم، شفاف و روشن دلایل استعفای خود را اعلام کنید.
آقای نجفی از شما هم گلایه دارم، شما چرا حالا این کار را کردید؟ با شناختی که از شما دارم می‌دانم که از سر منفعت شخصی یا عافیت‌طلبی نبوده است و برای همین سؤال می‌کنم خانه سینما با استعفایتان چه نفعی بدست آورده است؟ با این تصمیم ناگهانی شما چه خطری و از جانب چه کسی از خانه سینما دفع شده است؟ آیا بهتر نبود در روزهای سخت‌تر که دلایل محکم‌تر و مستدل‌تری داشتیم جمعاً این کار را انجام می‌دادیم؟ همین که شاهسواری نبود که توصیه به بردباری کند کافی بود که چنین شتاب‌زده و بدون مشورت با دیگر اعضا هیأت مدیره بار مسئولیت را زمین بگذارید؟ آن هم تنها چند روز و چند ساعت قبل از پایان مأموریت؟ آیا فکر می‌کنید با یک مصاحبه و ذکر چند دلیل کلی که در متن استعفایتان آورده‌اید و ابعاد و جزئیاتش برای همه روشن نیست حق مطلب را بجا آورده‌اید؟ آیا بهتر نبود حرف‌هایتان را به جای آوردن در متن استعفا یا مصاحبه رسانه‌ای ابتدا در جمع خانواده و در مجمع عمومی می‌زدید و با این کار اهمیت انتخاب‌ها در سرنوشت خانه و تک تک اعضای آن را مورد تأکید قرار می‌دادید؟
می‌دانم که شما و منوچهر شاهسواری نقدهای حتی تند و سؤال‌های صریح و گزنده اما از سر دلسوزی را با پاسخ‌های صحیح احترام و تکریم می‌کنید اما درخواست دارم به حرف و حدیث‌های حاشیه‌ای و زبان‌بازیهای عامه پسند و شعارهای پوپولیستی که همراه با نوشابه باز کردن برای مدیران دولتی از طرف بعضی نادوستان انجام می‌شود توجه نکنید. این اشخاص با پابلندی‌های بی‌نتیجه تلاش می‌کنند خود را هم قد شما نشان دهند و با بداخلاقی و آدرس غلط دادن قصد تخریب دارند. می‌خواهند با ایجاد جار و جنجال و غبارآلود کردن فضا، همچنان سره از ناسره نامشخص باشد.
این‌ها را نمی‌گویم که شما و شاهسواری را حق به جانب کنم و معتقدم در مورد استعفا هر دو اشتباه کرده‌اید. انتقادها و سؤال‌هایم سر جایش است که امیدوارم جواب دهید، باید قضاوت را به سینماگران و علاقمندان سینما سپرد اما معتقدم پاسخ‌هایتان باید خیلی سریع و صریح باشد، بهترین وقت و مکان آن در جمع خانواده رسمی سینما و روز نهم شهریور در جلسه مجمع عمومی است. منتظر حضور و سخنان شما هستیم.
بهمن اردلان
هفت شهریور ١٤٠١»
انتهای پیام