حجت‌الاسلام اصغر عالی‌پور، در رابطه با چرایی گریه کردن بر امام حسین(ع)، اظهار کرد: ارزش و مقام والای امام حسین (ع) در درگاه الهی به اندازه‌ای است که حتی با گریه و عزاداری برای آن حضرت می‌توان از گناهان رهایی یافت.
وی با بیان اینکه روایات فراوانی از پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم(ع) درباره ثواب عزاداری و گریستن بر مصائب امام حسین(ع) و اهل‌بیت آن حضرت نقل شده که در آنها شیعیان به این امر تشویق و ترغیب شده‌اند، اضافه کرد: ایام محرم و عزاداری و گریستن بر مصیبت امام حسین(ع) فرصتی برای تزکیه است، چراکه با اشک ریختن بر مصائب ایشان بسیاری از حجاب‌های ایجاد شده به واسطه گناهان کوچک و بزرگ بر اطراف قلب انسان، پس زده می‌شود و زمینه را برای دریافت هدایت‌های الهی آماده‌تر می‌کند.
این مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: در روایت مشهوری آمده است که که امام رضا(ع) به ابن‌شبیب فرمودند: «ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کنی تا اینکه اشک‌هایت بر گونه‌هایت جاری شود، خداوند گناهانی که مرتکب شدی، چه بزرگ و چه کوچک، چه کم و چه زیاد را می‌بخشد»، بنابراین عزاداری برای سیدالشهداء(ع) در ماه محرم را باید فرصتی برای سبک کردن قلب و روح از گناهان قلمداد کرد تا بتوان با توان بیشتر در سایر ماه‌ها زندگی کرد.
وی تصریح کرد: از طرف دیگر ما به‌عنوان مسلمان و محبان اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) وظیفه داریم تا از سیره این بزرگواران اطاعت کنیم، در روایتی از امام زمان(عج) نقل شده که می‌فرمایند: «اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و مقدرات از یاری و نصرت تو در روز عاشورا باز داشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می‌کنم و به جای قطرات اشک، بر تو خون می‌گریم».
عالی‌پور خاطرنشان کرد: در کامل‌الزیارات می‌خوانیم که امام سجاد(ع) باقی مانده عمرشان پس از عاشورا همواره می‌گریستند و هرگز خاطره عاشورا در ذهن ایشان کمرنگ نمی‌شد، یکی از اصحاب گفت: آقا چه خبر است؟ ۳۴ سال پیش، حادثه‌ای رخ داده، امام سجاد(ع) در پاسخ از جناب یعقوب(ع) یاد کرده و فرمودند: «یعقوب ۱۱ پسر داشت یکی از پسرانش غایب شد، آنقدر گریه کرد که «وَابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ» (سوره یوسف؛ آیه ۸۴) هرگز کسی گریه جناب یعقوب را مذمت نکرده است، حتی قرآن هم یعقوب را می‌ستاید، گرچه کسانی یعقوب را سرزنش می‌کردند».
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به فضیلت گریستن بر عزای امام حسین(ع) در روایات و احادیث و اینکه در این رابطه امام صادق(ع) فرمودند: «هر نالیدن و گریه‌ای مکروه است، مگر ناله و گریه بر حسین(ع)»، بیان کرد: همچنین در حدیث دیگری فرمودند: «گریه کننده جدم از جای خود برنمی‌خیزد، مگر اینکه مانند روزی که از مادر متولد شده از گناهان پاک است».
عالی‌پور عنوان کرد: همچنین حضرت فاطمه‌زهرا(س) فرمودند: «هرگاه گریه‌کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند، من هم داخل بهشت می‌شوم» و امام محمدباقر(ع) روایت می‌کنند که امام سجاد(ع) فرمودند: «هر مؤمنی که برای کشته شدن امام حسین(ع) گریان شود، به طوری که اشک بر صورتش جاری شود، خداوند متعال غرفه‌هایی در بهشت برای او آماده می‌کند که مدتی طولانی در آنها ساکن باشد، و هر مؤمنی که به دلیل آزار و اذیتی که از دشمنان در دنیا به ما رسیده، گریان شود، به گونه‌ای که اشک بر صورتش جاری شود، خدای متعالی در بهشت، او را در جایگاه صدق ساکن می‌گرداند و هر مؤمنی که به خاطر ما اذیتی به او رسیده باشد و به سبب این اذیت و آزار، چشمانش گریان و اشکش بر گونه‌اش جاری شود، خداوند هر آزار و اذیت را از او برگرداند و روز قیامت او را از خشم خود و آتش جهنم ایمن سازد.»
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به ارزش گریستن بر امام حسین(ع) در کلام امامان معصوم(ع)، تصریح کرد: از جمله این ارزش‌ها می‌توان به کسب اجر و ثواب فراوان و تضمین عاقبت اخروی شیعیان، حفظ و تعظیم شعائر دینی، استجابت دعا، حفظ بهداشت روانی شیعیان و قرار دادن مقوله «گریه» در مسیر صحیح آن، آمرزش گناهان، دستیابی به حسن عاقبت، سرمشق گرفتن از درس‌های اخلاقی عاشورا و ابقای اسلام و احیای تشیع اشاره کرد.
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه باید توجه داشت که گریستن برای امام حسین(ع) به تنهایی کافی نیست بلکه باید همراه با تقویت ایمان و اصلاح رفتار شخص براساس دستورات دین اسلام باشد، در غیر این‌صورت هیچ انسانی بدون تغییر در رفتار و کردار خود در بندگی خدا و عزم بر توبه، برای دریافت رحمت خداوند شایستگی نخواهد داشت، افزود: به طور کلی تمام فضائل گریه بر امام حسین(ع) فقط شامل افرادی می‌شود که در مسیر بندگی خدا، مصمم و عملگرا باشند، نه به جای ایمان به خدا و عمل به وظایف شرعی، فقط به گریه در ماه محرم بپردازند، بنابراین در ابتدا باید تصمیم به توبه واقعی و قلبی گرفت، سپس با یاد مصیبت‌های امام حسین(ع) گریست و قلب خود را از ناپاکی‌ها و آلودگی‌ها پاک کرد.
انتهای پیام