به گزارش ایسنا، تکیه نفرآباد (حسینیه علی اکبر) از قدیمی‌ترین تکیه‌ها در یکی از محله‌های قدیمی شهر ری است که میراث‌دار سنت‌ها و عزاداری‌های قدیمی شهر تهران است. این تکیه در سال ۱۰۶۰ قمری ساخته شده است. آن‌طور که روایت شده در زمان صفویه، یکی از تیره‌های ایل قشقایی به نام «نفر» از استان فارس به این ناحیه کوچ می‌کنند و ساکن این منطقه می‌شوند که با سکونت آن‌ها و آبادانی این محل، نفرآباد شکل می‌گیرد و بعدها این تکیه قدیمی در آن ساخته می‌شود.
وقف‌نامه موجود از این تکیه به دوران صفوی برمی‌گردد، اما روایت‌ها حاکی از آن است که در دوران قاجار و پهلوی تکیه بازسازی شده است. تکیه ۴۰۰ ساله نفرآباد که میزبان عزاداران حسینی در ماه‌های محرم و صفر است شاید امروز شباهتی به روزهای نخست خود نداشته باشد، اما یکی از تکیه‌های قدیمی تهران به شمار می‌آید که هنوز آیین و رسوم عزاداری را به شکل گذشته برپا می‌کند. «زمینه‌خوانی» که از سنت‌های قدیمی عزاداری است و در تکیه‌ها و حسینیه‌های ری اجرا می‌شده، تنها در تکیه نفرآباد اجرا می‌شود. همچنین این تکیه در رزوهای دیگر سال، از جمله شب‌های جمعه میزبان مراسم‌های مذهبی دیگر است.
در گذشته دورتادور این تیکه غرفه بود که هریک از این غرفه‌ها به «طاق‌نما» معروف بود و هر طاق متعلق به یکی از خاندان‌های نفرآبادی بود. این تکیه هشت طاق داشت که هر طاق به گروه خاصی اختصاص داشت، برای مثال طاق گروه رعیت یا طاق گروه زنان.
سردر این تکیه کاشی‌کاری شده و روی این کاشی‌کاری‌ها لحظه شهادت حضرت علی‌اکبر نقش بسته است.
تولیت این تیکه قدیمی با خانواده حاج «غلامعلی نصیری» بوده و شش نسل از خاندان او، این تکیه را از گذشته تا امروز اداره می‌کردند. حاج غلامعلی که پنجمین متولی تکیه بود، به دلیل کمبود فضا در ایام عزاداری محرم، تصمیم گرفت این تکیه را بزرگ‌تر کند و در سال ۱۳۴۲ تکیه را بازسازی کرد و فضای آن را گسترش داد.
تکیه نفرآباد از معدود تکیه‌هایی است که هنوز خیمه عزای امام حسین (ع) بر سر آن افراشته می‌شود. این اعتقاد حاج غلامعلی نصیری بوده که برای این تیکه سقف زده نشود و هر سال چادری بر سر این تیکه برافراشته شود تا تداعی‌کننده خیمه‌های امام حسین (ع) در صحرای کربلا باشد. متولیان و بزرگان تیکه نفرآباد پس از فوت غلامعلی نصیری، هر سال از چند روز قبل این خیمه را بر سر تکیه می‌کشند و این تیکه را برای عزاداری ایام محرم آماده می‌کنند.
«تکیه نفرآباد» با وجود قدمتش هرگز در فهرست آثار ملی ثبت نشده و همین بهانه‌ای شده تا در طرح ساماندهی حرم عبدالعظیم قرار گیرد. طرح توسعه حرم عبدالعظیم از سه دهه قبل مطرح بود، اما از سال ۱۳۹۵ که دوباره بر سر زبان‌ها افتاد، نگرانی‌هایی مبنی بر تخریب این تکیه قدیمی و تبدیل آن به پارکینگ حرم ایجاد شد. هرچند این طرح به دلیل اهمیت تاریخی محله نفرآباد به نوعی متوقف شده است، اما همچنان زمزمه‌ها و تلاش‌ها بر این است که این طرح در این محله قدیمی اجرا شود و هنوز بر سر ماندن و نماندن این تکیه قدیمی، تردید است.
انتهای پیام