مهدی دریایی در گفتگو با ایسنا از بی توجهی نهادهای مرتبط با تعزیه ابراز تاسف کرد و بابت برخی از بدعت‌هایی که در اجرای این هنر اتفاق می‌افتد، هشدار داد.
او با انتقاد از عملکرد وزارت علوم بابت حذف دو واحد آموزشی تعزیه در دانشگاه‌های هنری گفت: پرسش جدی من از وزارت علوم این است که چرا این دو واحد را حذف کردید؟! چرا به فرهنگ بومی و ملی کشور این گونه آسیب می زنید؟ هزار واحد درسی برای تئاتر شرق و غرب تعریف کرده‌اید اما همان واحد آموزش تعزیه را حذف کرده‌اید. من در دانشگاه تدریس نمی کنم ولی بابت این وضعیت، دلم می سوزد.
او با ابراز تاسف از اعمال برخی بدعتها در اجرای تعزیه ادامه داد: بابت این همه نوآوری های غیر اصولی احساس خطر می‌کنم. ما امروز بچه خوان نداریم و دختر بچه ها در تعزیه بچه خوانی می‌کنند. بعضی گروه‌ها با گریه دختر بچه‌های تعزیه خوان، می‌خواهند از مردم گریه بگیرند. اما به چه قیمتی از مردم گریه می‌گیرند؟ به قیمت دروغ و حقه بازی؟ از طرف دیگر در تعزیه از موسیقی غربی استفاده می‌کنند. اینها همه جای تاسف دارد چون اگر تعزیه در شکل درست خود اجرا شود، نیازی به این حقه بازی‌ها نیست.
دریایی که مقالات پژوهشی متعددی در زمینه تعزیه نوشته است، اضافه کرد: هیچ یک از متولیان فرهنگی دلسوز تعزیه نیستند. همه آنان نگاهی سلیقه‌ای و مقطعی به این هنر دارند. وقتی پای ثبت جهانی تعزیه به میان بیاید، میراث فرهنگی، تعزیه را از ان خود می کند. در محرم صفر و ماه رمضان هم وزارت ارشاد چند اجرای تعزیه تدارک می‌بیند. اوقاف و سازمان تبلیغات و حوزه هنری هم در مناسبت‌ها، گوشه چشمی به تعزیه دارند اما نگاه همه آنان مقطعی و مناسبتی است و بیشتر در فکر بیلان کاری هستند اما کسی به صورت ریشه ای به این هنر توجه ندارد.
او با ابراز تاسف از اینکه نهادی برای آموزش تعزیه نداریم، افزود: در حال حاضر تعزیه اجرا نمی شود بلکه شبیه تعزیه اجرا می شود، چون گروه هایی به اجرای برنامه می پردازند که بدرستی آموزش ندیده‌اند و آموزه‌های نسل قبلی به آنان منتقل نشده است.
این هنرمند قدیمی با تاکید بر نقاط قوت تعزیه در قیاس با تئاتر خاطرنشان کرد: کدام هنری است که این چنین با تماشاگر خود ارتباط برقرار کند. شما باید کلی تلاش کنید تا مخاطب یک بازیگر را در نقش معاویه یا مالک اشتر بپذیرد اما در تعزیه بدون هیچ کوششی، تماشاگر همه شبیه‌ها را باور می‌کند و حالا حیف نیست که به این هنر که هنر بومی کشورمان است و چنین قدرتی دارد، این گونه بی اعتنایی کنیم؟
او با انتقاد از جای خالی آموزش تعزیه در دانشگاه‌ها ادامه داد: نه تنها. دانشکده هنرهای سنتی تاسیس نشد بلکه همان دو واحد آموزش تعزیه را هم حذف کردند. در حالیکه باید پژوهشکده‌ای تخصصی در این زمینه داشته باشیم که به صورت اصولی، به دانشجویان آموزش بدهد.
دریایی با اشاره به برگزاری سوگواره بین المللی شبیه‌خوانی که به تازگی برپا شده است، افزود: به همین سوگواره هم این نقد وارد است که ملاک انتخاب آثار چه بوده است؟ در همین رویدادها هم مناسبات غیر حرفه‌ای وجود دارد، نتیجه همه اینها آسیب بیشتر به تعزیه است.
او با اشاره به کارکردهای اجتماعی هنر شبیه خوانی یادآوری کرد: شبیه‌خوانی که فقط تعزیه و سوگواری نیست، بلکه کارکردهای اجتماعی و سیاسی بسیاری دارد که هرگز به آن توجه نمی‌شود چون ما فقط به فکر بیلان کاری هستیم.
انتهای پیام