حبیب حاجی پور در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: شعر متعالی آیینی به شعری گفته می‌شود که هنری و زیبا و اندیشه محور باشد؛ این نوع شعر در نسل‌های جدید توجه به مخاطب و نزدیکی به آن بیشتر بوده است، اما در بعضی موارد هم اشعاری با کیفیت پایین هم از لحاظ زیبایی و هم اندیشه وجود دارد که باید اصلاح شود.
وی با بیان اینکه لازم است از مجالس مختلف برای فرهنگ سازی این نوع شعر استفاده شود، افزود: شعر آیینی باید اسوه بسازد اگرچه گاهی هم اسطوره می‌سازد اما اسطوره ساختن به تنهایی کارایی ندارد، بهتر است که الگوساز باشد تا در دل جامعه فرهنگ‌سازی کند.
این استاد دانشگاه فرهنگیان خراسان‌جنوبی بیان کرد: شعر آیینی باید به مسائل اجتماعی، فرهنگی و مسائل مربوط به زندگی و باور مردم پرداخته و اگر شاعر به تاریخ نیز توجه دارد بهتر است مباحث تاریخی با مباحث روز تلفیق داده شود و آن‌ها را از مباحث تاریخی صرف خارج کند چرا که سبب همزادپنداری، درک بهتر و فرهنگ سازی توسط مردم می‌شود.
شعر امروز؛ گرفتار فقر اندیشه و مطالعه
حاجی پور با بیان اینکه در اشعار باید معرفت و محبت همچون دو بال جداناپذیر پررنگ باشد تا در کنار هم تکمیل کننده اشعار بوده و تاثیرگذاری فراگیری داشته باشند، تصریح کرد: از آنجایی که جهان امروز جهان امپراطوری رسانه است و در همین موارد رسانه می‌تواند در درک فرهنگ سازی، ارائه برنامه‌ها و نمایش موثر باشد در شعر نیز می‌تواند پر رنگ عمل کند اما آنچه امروز دیده می‌شود کم رنگ بودن رسانه در ارائه نمایش و برنامه‌های شعری است.
وی با بیان اینکه از آنجایی که شعر آیینی مخاطب خاص خود را دارد چرا که از باور و سنت‌ها برخاسته است شاعر می‌تواند از فضای مجازی همچون یک بستر برای ارائه اشعار خود استفاده کتند، تصریح کرد: با تغییر جهان در ابعاد مختلف، زندگی بشر نیز تغییر می‌کند و انسان همواره در حال تغییر است؛ بنابراین شاعر هم باید تغییراتی را اعمال کند.
این دکترای زبان و ادبیات فارسی با اشاره به مسئولیت‌های یک شاعر، افزود: شعر و هنر رسالت محور بوده و در شعر آیینی مسئولیت شاعر سنگین‌تر می‌شود چرا که نگاه مردم و جامعه در مورد ارزش‌ها خاص تر می‌شود، شاعر باید هم در زیست و هم در شعر، کردار و پندار خود ارزش‌ها را بروز دهد تا خود نیز مانند اثرش، اثرگذار باشد.
وی ادامه داد: از آنجایی که ما ایرانیان به ائمه اطهار(ع) عشق و محبت خارق العاده‌ای داریم وقتی می‌خواهیم اثر هنری را خلق کنیم باید حواسمان باشد که شعر در چارچوب اندیشه‌ها و اسناد معتبر تاریخی در مورد ائمه باشد، یعنی شاعر باید ابتدا زندگی ائمه را به خوبی مطالعه کرده و بعد شعر بسراید چراکه اگر این چنین نباشد اشکالاتی بر شعر وی وارد خواهد بود که نشان دهنده عدم شناخت و دانش و معرفت نسبت به تاریخ است.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه بخش زیادی از شعر امروز، گرفتار فقر اندیشه و مطالعه است، اظهار کرد: هنرمند می‌تواند با مطالعه آگاهی بهتری داشته و تصویرسازی بهتر و شفاف تری داشته باشد.
کنگره‌های ادبی شاعرساز نیستند
حاجی پور با بیان اینکه کنگره‌های ادبی بستر خوبی برای ایجاد انگیزه، تشویق و استعدادیابی و دیده شدن شاعران است اما به خودی خود شاعر نمی‌سازد، افزود: در جهان مدرن، شاعر باید اندیشه‌های والای انسانی را مدنظر اشعار خود قرار داده و بزرگان را به عنوان یک الگو نشان دهد تا بتواند اثرگذار باشد.
وی با تاکید بر توجه به وحدت، اقوام و نژادها در شعر آیینی، افزود: از آنجایی که مفاهیم اخلاقی و اندیشه انسانی در قید و بند مرزهای جغرافیایی نیست، شاعر می‌تواند با اشعار خود مرزهای جغرافیایی بیشتری را درنوردد چرا که اندیشه‌های والای انسانی تاریخ مصرف زمانی و مکانی نداشته و می‌تواند در جهان نیز تاثیرگذار باشد.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: ابزار کار هنرمند واژگان و کلمات بوده و وی برای اینکه بتواند اندیشه‌ها و احساس خود را در قالب یک اثر هنری زیبا ارائه دهد باید زبان و زمان خود را شناخته و تصویرسازی‌های نو داشته باشد تا در کنار ارائه ارزش‌ها آن شاعرانگی را در ابعاد مختلف زبانی و زمانی داشته باشد.
انتهای پیام