به گزارش ایسنا و به نقل از چاینادیلی،  تَپ‌اخترها یا تَپارها(Pulsar) ستاره‌های نوترونی چرخانی هستند که با سرعت بسیار زیادی دوران می‌کنند و پالس‌های مداومی از انرژی تابشی به همراه خطوط میدان مغناطیسی قوی را از خود منتشر می‌کنند.

برخی از تپ‌اخترها نیز پرتوهای ایکس تابش می‌کنند. ستاره‌های نوترونی در حقیقت بقایای هسته ستاره منفجر شده‌ای هستند که حجم کوچک و چگالی بسیار بالایی دارند. تپ‌اخترها هنگام تولد دمایی در حدود چند میلیون درجه سلسیوس دارند و بلافاصله شروع به سرد شدن می‌کنند. نحوه و سرعت سرد شدن نیز به مواد تشکیل‌دهنده و چگالی آن‌ها بستگی دارد.

آنها به دلیل داشتن چگالی بالا و چرخش سریع، آزمایشگاهی ایده آل برای مطالعه قوانین فیزیک در محیط‌های سخت هستند.

"جیانگ پنگ"(Jiang Peng)، مهندس ارشد تلسکوپ کروی با دیافراگم ۵۰۰ متری گفت: توسعه تلسکوپ کروی با دیافراگم ۵۰۰ متری، وارد دوره طلایی شده است و عملکرد پایدار تجهیزات رصدی آن نیز سهم بزرگی در این امر داشته است. زمان رصد کافی و توانایی ثبت سیگنال بالا باعث شده است که این تلسکوپ بهتر از سایر تلسکوپ‌های رادیویی عمل کند.

تلسکوپ کروی با دیافراگم پانصد متری که در یک کارست طبیعی عمیق و گرد در استان گوئیژو در جنوب غربی چین قرار دارد، فعالیت رسمی خود را در ژانویه ۲۰۲۰ آغاز کرد. گمان می‌رود این تلسکوپ حساس‌ترین تلسکوپ رادیویی جهان باشد.

کارست(Karst) پدیده خوردگی و انحلال توده‌سنگ‌های کربناته از قبیل آهک، سنگ گچ و دولومیت است. این پدیده در سایر سنگ‌های انحلال‌پذیر مانند سنگ‌های سولفاته و کلروره نیز اتفاق می‌افتد. کارست در سنگ‌های آواری هم دیده می‌شود. 

انتهای پیام