به گزارش ایسنا و به نقل از میراژ، عدم تعادل انرژی در زمین، مهم‌ترین معیار برای سنجش اندازه و اثر تغییرات آب و هوایی است.

"کوین ترنبرث" (Kevin Trenberth)، پژوهشگر برجسته "سازمان ملی پژوهش‌های جوی آمریکا" (NCAR) به همراه "لیجینگ چنگ" (Lijing Cheng)، دانشمند حوزه آب و هوا، فهرست کامل و جدیدی در مورد منابع مختلف گرمای روی زمین تهیه کرده‌اند. "ترنبرث"، تغییرات انرژی را از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ مورد بررسی قرار داد و نتایج را با تشعشعات بالای جو زمین مقایسه کرد تا عدم تعادل را پیدا کند.

"ترنبرث" گفت: عدم تعادل انرژی خالص، با بررسی میزان جذب گرما از خورشید و میزان بازتاب آن به فضا محاسبه می‌شود. اندازه‌گیری مستقیم عدم تعادل هنوز امکان‌پذیر نیست. تنها راه حل عملی برای اندازه‌گیری آن، تهیه کردن فهرستی از تغییرات انرژی است.

پیش از این، تمرکز تحقیقات آب و هوایی بر افزایش میانگین دما در سطح جهانی روی زمین بود. در هر حال، این تنها یک نتیجه از کل عدم تعادل انرژی روی زمین است.

انرژی اضافی بر سیستم‌های آب و هوایی تأثیر می‌گذارد و تعداد یا شدت رویدادهای شدید آب و هوایی مانند باران‌های شدید، سیل‌ها، طوفان‌ها، خشکسالی‌ها، امواج گرما و آتش‌سوزی‌های جنگلی را به طور مستقیم افزایش می‌دهد. رویدادهای آب و هوایی، انرژی را به اطراف انتقال می‌دهند و به سیستم آب و هوایی کمک می‌کنند تا با تابش انرژی به فضا، از شر آن خلاص شود. این امر، بر افزایش دما در سطح جهانی نیز تأثیر می‌گذارد.

همچنین، این پژوهش نشان داد که ۹۳ درصد از گرمای اضافی ناشی از عدم تعادل، به اقیانوس‌های زمین ختم می‌شود و دمای کلی را افزایش می‌دهد.

"چنگ" گفت: مدل‌سازی عدم تعادل انرژی زمین، چالش‌برانگیز است و مشاهدات مربوطه و تولید مدل‌سازی‌ها نیاز به بهبود دارند. درک این‌که همه شکل‌های انرژی در سراسر جهان چگونه توزیع می‌شوند و به فضا انتقال می‌یابند، به ما کمک می‌کند تا درک بهتری از آینده خود داشته باشیم.

این پژوهش در مجله "Environmental Research: Climate" به چاپ رسید.

انتهای پیام