علی آرزومندی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره عملکرد تیم ملی بسکتبال نوجوانان ایران در رقابت‌های زیر ۱۶ سال آسیا و عدم راهیابی به مسابقات جهانی مالاگا، توضیح داد: شخصا معتقدم که ورزش دنیا سال‌ها است از نتیجه گرایی به سمت روند گرایی و مدیریت ورزش رفته است. اینکه الان هم بخواهیم درباره نتیجه تیم نوجوانان زیر ۱۶ سال صحبت کنیم که چه نتیجه‌ای گرفت و نقاط ضعف و قوت را بررسی کنیم باز هم همان نتیجه گرایی است. ما چهار سال قبل هم در رده‌های جوانان و نوجوانان به نیوزلند باختیم، اما سوال این است که از آن زمان به بعد چه چیزی را در روند توسعه و پیشرفت بسکتبال خودمان تغییر داده‌ایم که الان انتظار داریم چنین اتفاقی رخ ندهد؟
او ادامه داد: اگر روند فعلی ما همان راه ۱۵-۲۰ سال پیش است قطعا همان نتیجه رقم می‌خورد، اگر توقع برد داریم قطعا به دنبال یک حادثه هستیم چون چیزی در توسعه بسکتبال ما تغییر نکرده است! سال‌ها است کشورهای مختلف برنامه ریزی کرده‌اند، در ۶ سال گذشته نه تنها نیوزلند و استرالیا، بلکه ژاپن، چین و کره هم با برنامه‌ریزی درست بسکتبال خود را از بسکتبال ایران جدا کرده اند. بامسیری که در پیش گرفته‌اند فاصله بسکتبال خود را با ایران زیاد کرده‌اند. باید خیلی عمیق‌تر از نتیجه این تورنمنت به این موضوع نگاه کرد. اینکه باز هم نتیجه گرایانه نگاه کنیم درست نیست و باید روند کلی استعدادیابی و توسعه رده‌های پایه خود را تغییر دهیم.
کارشناس بسکتبال ایران درباره نیاز رده‌های پایه برای توسعه، اظهار کرد: ما باید یک روند استعدادیابی درست، یک بستر مسابقاتی مناسب در رده‌های پایه و همچنین حمایت همه جانبه از رده‌های پایه را داشته باشیم تا به نتایج مطلوبی برسیم. فاکتورهای دیگری نیز هستند که باید به آن‌ها توجه شود. ژاپن الان دو بازیکن در NBA دارد و در رده بزرگسالان از ما فاصله گرفته است که این موضوع حاصل یک کار با برنامه است. باید به سمت روند گرایی حرکت کنیم.
او تصریح کرد: نباید درباره گذشته حرف زد چون الان فدراسیون عوض شده است و امیدوارم مسئولان جدید برای بهبود روند پیشرفت بسکتبال با کارشناسان خبره این رشته همفکری کنند و نتیجه این دوره را فراموش کنند، چون اگر الان هم انتقاد کنیم خودمان را زده‌ایم. باید برای آینده برنامه داشته باشیم تا ۴ سال بعد این نتایج رقم نخورد. بیاید الان فرض کنیم تیم ملی نوجوانان ایران با موفقیت در قهرمانی آسیا به رقابت‌های جهانی صعود کرده و در مالاگا هم بازی کرده است، اما آیا چیزی تغییر می‌کند؟ کسب نتیجه موقت تنها یک احساس رضایت اشتباه به ما می‌داد و فکر می‌کردیم روند کار خیلی خوب است. در رده‌های پایه نیازمند یک بازنگری جدی هستیم.
آرزومندی گفت: چند سال پیش کارشناسان بسکتبال شیوه نامه‌ای را برای استعدادیابی تدوین کردند، ولی متاسفانه در اجرا مشکلات و اشکال‌هایی داشت که آن شیوه نامه دنبال نشد. البته کرونا هم دخیل بود که مسابقات پایه ما را متوقف کرد و آن شیوه نامه متوقف شد. بدون شک آن شیوه نامه هم ایراداتی دارد که باید به مرور حل شو. اما برای شروع یک قدم مناسب است.
او درباره تاثیر تغییر بد موقع کادرفنی تیم ملی بر روی عملکرد نوجوانان نیز گفت: من با آقایان شاه‌علی، رمضان و ویسی هیچ دشمنی ندارم چون همه این عزیزان برای بسکتبال کشور ما زحمت کشیده‌اند و بدون چشم‌داشت و حقوق هم کار کرده‌اند. اینکه آوار این نتیجه را روی فدراسیون، بازیکن و سرمربی بریزیم اشتباه است. ما باید ابتدا ببینیم که چه اقدامی کرده‌ایم که نتیجه می‌خواهیم؟ البته نباید تاثیر تغییرات در هماهنگی تیم را هم نادیده گرفت. اینکه تغییر کادرفنی کمک کرد یا ضرر زد را باید ۳۰ درصد کار در نظر بگیریم، ۷۰ درصد باقی مانده بحث مدیریت ورزش است.
سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان ایران در پایان صحبت‌های خود اظهار کرد: باید نگاه سنتی به بسکتبال پایه فراموش شود. ما نباید دوباره چرخ و تلفن اختراع کنیم، همه کشورها برای توسعه بسکتبال طرح و برنامه داشته‌اند و نتیجه کار خود را دیده‌اند. حتی ایسلند و چک که بسکتبال چندانی نداشتند هم الان موفق بوده‌اند. می‌توانیم از برنامه کشورهای پیشرفته در بسکتبال کپی برداری کرده و با توجه به معیارهای فرهنگی و اجتماعی خود از آن ساختار استعدادیابی استفاده کنیم.
انتهای پیام