حسین شهبازی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه به دلیل مشکلات شدید مالی چند ماهی قید تمرینات کشتی را زده است، خاطرنشان کرد: بعد از حضور در مسابقات قهرمانی کشور در گرگان، به دلیل وضعیت خراب روحی و مشکلات مالی و بلاتکلیفی،۳ یا ۴ ماه قید تمرینات کشتی را زدم اما حدود یک ماه است که وزنه زدن را شروع کرده‌ام و چند جلسه است که در باشگاه اکبر فلاح روی تشک تمرین می کنم.

دارنده ۲ مدال برنز امیدهای جهان و طلای جوانان جهان، افزود: سال‌ها در رده‌های مختلف سنی از نوجوانان تا بزرگسالان در تیم ملی حضور داشتم اما نه کاری دارم و نه درآمدی. مانده‌ام دیگر چه کار کنم. کاری ندارم که حداقل درآمد ثابتی داشته باشم و بدانم آخر ماه می‌توانم کمک خرج خانواده باشم. پدرم ۴۰ سال است کارگر خیاطی است. او با سن بالایی که دارد مجبور است از ۶ صبح تا ۹ شب کار کند. خب در چنین شرایطی سختی که من شغلی ندارم و نمی‌توانم هیچ کمکی به خانواده‌ام بکنم، چطور می‌توانم برای کشتی گرفتن و تمرین کردن تمرکز داشته باشم؟ پدرم پیر شده و توان کارکردن ندارد و من هم چند سال برای پیدا کردن شغل به هر دری زدم هیچ کس توجهی نکرد و یک شغل هم به من ندادند.

وی با انتقاد از سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد، گفت: از آن طرف وقتی سرمربی قبلی تیم ملی آمد، زندگی من سیاه شد. ۲ مدال جهانی در رده امیدها گرفتم اما به یک تورنمنت هم اعزام نشدم و من را به اردو دعوت نکردند. در جام تختی نایب قهرمان شدم اما انگار نه انگار که اصلا وجود دارم. در مقابل، کسانی که اصلا جهانی کشتی نگرفتند ۴ تا ۴ تا تورنمنت اعزام می‌شدند. نمی‌دانم مشکل او با من چه بود؟ من اصلا آدمی نیستم که به او یا هیچ کس دیگری بد حرف بزنم یا بی‌ادبی کنم و یا اهل حاشیه باشم اما با من خیلی بد تا کرد.

شهبازی با بیان اینکه کسی به فکرش نیست، خاطرنشان کرد: این روزها کسی سراغی از آدم نمی‌گیرد. دیگر شرایط زندگی به قدری برایم سخت شده که می‌گویم ورزش را رها کنم و حداقل به یک کار بچسبم تا زندگی‌ام بگذرد و بتوانم کمک خرج پدرم باشم. ورزش حرفه‌ای کردن نیازمند این است که از نظر روحی و روانی شرایط خوبی داشته باشی. از آن طرف پس از قهرمانی در جوانان جهان و آسیا، مدال‌های امیدهای جهان و نقره بزرگسالان آسیا، وزارت ورزش باید طبق قانون خودشان ۲۵۰ میلیون به من پاداش می‌دادند اما ۱۰۰ میلیون آن را بدون دلیل مشخصی کم کردند و ۱۵۰ میلیون تومان به من دادند.

دارنده مدال نقره بزرگسالان آسیا، با درخواست از علیرضا دبیر برای حل مشکلش، گفت: شرایط من سخت شده، از دبیر می‌خواهم حداقل کمک کند کار و منبع درآمدی داشته باشم. خدا شاهد است اگر مشکل روحی نداشته باشم می‌توانم به بهترین شکل تمرین کنم و به تیم ملی برسم. این پتانسیل را دارم اما الان از نظر روحی خیلی خرابم. خدا را شکر با آمدن پژمان درستکار این امیدواری را دارم که حق به حقدار می‌رسد و برای تمرین کردن انگیزه گرفته‌ام. او حق را به حقدار می‌دهد و برای همین هم خدا هوایش را دارد اما کادر قبلی حق جوانانی مثل من و پدر و مادرهایی ما که با سختی زیاد از ما حمایت می‌کردند را نادیده گرفت.

انتهای پیام